DeSwitch van productontwerper naar ervaringsdeskundige: Stijns reis naar herstel en hulpverlening

Stijn van Bussel, 30 jaar, heeft al een bewogen levenspad bewandeld. Na een opleiding in productontwerpen en genezing van zijn ziekte, besloot hij zijn carrière om te gooien. Nu volgt hij een opleiding tot ervaringsdeskundige om anderen te helpen die door vergelijkbare situaties gaan.

Zoektocht naar de juiste studie

Stijn van Bussel groeide op in Ospel en woonde later in Nederweert. Tijdens zijn schooltijd had Stijn geen duidelijk idee welke studie hij wilde volgen. Hij overwoog verschillende opties zoals fiscaal recht en psychologie, maar ook techniek, economie, tekenen en geschiedenis vond hij interessant. “Ik wist niet wat ik wilde studeren, maar techniek en creativiteit trokken me altijd al aan,” vertelt Stijn. Na een korte periode aan de universiteit in Groningen, waar hij planologie studeerde, besefte hij dat het academische leven niet bij hem paste. Hij besloot over te stappen naar een opleiding ergotherapie in Heerlen, maar ook daar liep hij vast. Uiteindelijk vond hij zijn passie in productontwerpen en begon hij aan een opleiding in Arnhem.

Lange weg naar het diploma

Tijdens zijn tweede jaar van de opleiding productontwerpen werd Stijn geconfronteerd met de ziekte lymfeklierkanker. Stijn: “Ik zat er net lekker in, toen mijn lijf besloot andere dingen te doen. De diagnose was wel een schok. Maar al snel was duidelijk welke ziekte ik had en dat het goed te behandelen was. Toen was ik er zelf ook gerust op. De arts en vele anderen gaven aan: ‘Na je behandeling wordt het pas echt zwaar’, maar daar wilde ik niet in geloven. Ik dacht zo weer de oude te zijn. Maar je moet opnieuw leren leven, daar had de arts gelijk in. Dus ik kwam al terug van het idee om mijn studie tijdens en direct na mijn behandeling voort te zetten. De energie was er gewoon niet. Ik kwam mezelf echt tegen, ik kon zelfs geen fiets meer hanteren.” Stijn legde zijn studie tijdelijk stil om te herstellen. Met een enorm doorzettingsvermogen en de wil zijn diploma binnen te halen, slaagt hij erin om zijn opleiding zes jaar later af te ronden.

De omslag naar ervaringsdeskundige

Na afronding van zijn opleiding ging Stijn aan het werk in de productontwerpsector, maar hij merkte al snel dat zijn energieniveau en de eisen van het werk niet bij elkaar pasten. “Ik moest eerlijk naar mezelf zijn en erkennen dat dit de baan was voordat ik ziek werd. Mijn energieniveau was niet voldoende om volle dagen te werken en lang achter een scherm te zitten. Daarnaast waren deadlines lastig. Maar ook het leren van nieuwe vaardigheden, zoals nieuwe tekenprogramma’s. Mijn werkgever was heel erg bereid om mijn takenpakket aan te passen. Maar ik wilde dat niet, dan mis je alle leuke onderdelen van zo’n baan. Dus moest ik andere keuzes maken.”

Zo kwam Stijn in een re-integratietraject terecht, met de vraag hoe zijn toekomst in te richten. De conclusie was al snel dat terug naar het oude werkveld geen optie was. Via een KWF-pilot zou hij in aanmerking kunnen komen voor opleiding tot ervaringsdeskundige aan de Fontys Hogeschool in Eindhoven. Stijn: “Samen met het UWV is dit mogelijk gemaakt. Hoewel ik niet stond te springen op nog twee jaar studie, was mijn doel mijn eigen leven weer op te bouwen met een eigen woonplek. En daarvoor moest ik mijn tijd en energie anders gaan indelen. Deze opleiding richt zich op mensen die hersteld zijn van een ziekte of andere ingrijpende ervaringen en trok mij aan omdat ik mijn eigen ervaringen kan gebruiken om anderen te helpen.”

Een nieuwe toekomst

Stijn is nu een half jaar onderweg met zijn opleiding tot ervaringsdeskundige en voelt zich op zijn plek. “Ik leer nieuwe dingen, maar door mijn eigen ervaring pak ik het makkelijk op. En je begrijpt elkaar heel goed. Je treft mensen die soortgelijk iets hebben meegemaakt en kunt vooral verbinden op dat niveau. Fijn dat er iemand is, die ook eens zegt: ik ben moe”, deelt Stijn. Voor zijn opleiding heeft hij een stageplek gevonden bij het Toon Hermans Huis in Weert, waar hij een project opzet voor jongeren. “Het Toon Hermans Huis heeft wellicht een grijze uitstraling. Maar ook voor jongeren valt er iets te halen, zoals informatie en ondersteuning. Het project moet ervoor zorgen dat ook jongeren aansluiting hebben met lotgenoten en verder kunnen gaan.”

Inmiddels heeft Stijn zijn eigen woonplek in Thorn en kijkt hij met vertrouwen naar de toekomst. Na zijn opleiding wil hij graag werken in de revalidatie of re-integratie. “Ik kan mijn eigen ellende omzetten in een helpend iets voor anderen,” besluit Stijn.