Jules van Horen in Kleef, Duitsland: Eén dag zonder bladblazers is heerlijk!

Je bent jong en zoekt woonruimte in Nijmegen; wachttijden bedragen tien jaar en dan kom je ergens ‘driehoog achter’ in een wijk die je niet aanstaat. Wat doe je dan? Dan zoek je verder dan je neus lang is. In dit geval ‘deine Nase’. Jules van Horen stak in 2004 de grens over en vond in het Duitse Goch voor hetzelfde geld een ‘Doppelhaushälfte’ met tuin, zonder wachttijd. Inmiddels woont hij alweer zestien jaar in Kleef. “Kleef is een soort Weert eigenlijk, klein en overzichtelijk, met alle voorzieningen die je nodig hebt en geen al te grote uitdagingen”, legt Jules (53) uit.

Quality-time

Ze hebben net een zondagsontbijt met het hele gezin achter de rug. En dat is sinds kort niet meer altijd vanzelfsprekend aangezien oudste dochter Lotta (18) Germanistiek studeert in Bonn, (161 km zuidelijker). De andere twee dochters Matilda (15) en Fine (12) zitten op het Gymnasium in Kleef. Zelf ging Jules naar de Philips van Horne en volgde het VWO zonder al te grote problemen. “De studie zelf kostte me niet veel moeite, zodat ik eindeloos veel tijd had voor al die ontzettend leuke mensen die daar ook op school zaten. Met die mensen van toen ga ik nog steeds carnaval vieren! Mijn lievelingslocatie is De Huiskamer!”, vertelt Jules enthousiast.

‘Van Horens die danse’

Jules zag het levenslicht in Nijmegen maar kwam op driejarige leeftijd naar Weert. Het gezin van Horen verhuisde via de Achterstestraat en de Keyserbosch naar de Onzelievevrouwehofweg. “Toen nog helemaal buitenaf”, licht Jules toe. “Ik heb veel fijne herinneringen aan buiten spelen in de tuin en lange kampeervakanties in Frankrijk. Op school werd ik al gauw lid van de Archeologieclub en werden zomervakanties besteed aan opgravingen.” Op de vraag waar mensen in onze regio Jules van zouden kunnen kennen gaat hij meteen los: “Ik denk dat de kans het grootst is dat mensen mij kennen van mijn vader Herman (leraar Nederlands op de Philips van Horne en gids van de Gerard Reve-wandeling) of van mijn broer Michiel (hoofdrol in de musical Graaf van Horne), van mijn moeder Hannie (ook lerares Nederlands op de Philips van Horne en docent muziekcursussen), van mijn zus Floor (die een taalbureau runt). Of van Gé Reinders (wiens moeder ook een Van Horen was) die de familienaam muzikaal vereeuwigd heeft” (waarschuwing; het is een ‘oorwurm’; oftewel je krijgt ‘m niet zomaar uit je hoofd).

IT-er na omzwervingen

Na het eindexamen van de middelbare school gaat Jules in 1989 naar Maastricht voor de tolk-vertalersopleiding. “Maar dat was geen gelukkige keuze”, zegt hij zelf. Het jaar daarna begint hij aan de Universiteit van Nijmegen met een studie Filosofie. “Dat was een mooie tijd, maar ik heb het niet afgemaakt, het is veel te moeilijk”, geeft hij toe. Omdat het de tweede switch was moest hij in (vervangende) dienst. Die route leidde hem in 1995 naar het werk waarin hij nu nog zit; IT (informatietechnologie). “Zo heet het nu tenminste maar in die tijd was het allemaal nog maar nauwelijks uitgevonden. Ik kon goed mensen met hun computers helpen, zeker als die in een netwerk moesten opereren. Op een gegeven moment kwam daar dan zo’n gekke nieuwigheid bij; het Internet. Van computers ben ik, via digitale leeromgevingen, beland bij Educational Design and Technology (aan de Radboud Universiteit). Ik help docenten met hun onderwijs door creatieve ontwerpen en oplossingen; en vaak is dat met IT”, vertelt Jules.

Liefde van mijn leven

Eén van de mensen die Jules moest helpen met haar computer is zijn huidige vrouw Kristin Lemhöfer (52). “Kristin is Duitse en zij kwam in 1998 naar Nijmegen om haar proefschrift te schrijven. Jaren nadat ik haar wegwijs had gemaakt met de computer heb ik haar uitgenodigd voor een ‘theeleut’. Sinds 2003 zijn we samen. In 2004 was haar proefschrift klaar. Omdat we in Nijmegen geen geschikte woonruimte konden vinden (de wachttijden bedroegen in die tijd tien jaar!) vonden we een mooi huis in een klein dorpje Kessel, dat hoort bij Goch. Het is landelijk gelegen vlak over de grens in de buurt van Gennep. Daar konden we een mooie tweekapper met tuin huren, zonder wachttijd. Dat trok ons meer dan een flatje driehoog op Hatert, het beste wat Nijmegen te bieden had met tien jaar wachttijd!” In 2006 trouwden ze. Jules: “Ik heb in Kristin de liefde van mijn leven gevonden. Zo leuk dat ik met haar het avontuur om een gezin te stichten aandurfde.”

Professor in huis

Omdat Goch wel erg ‘midden in het niks’ was, verhuisde het jonge gezin in 2008 naar Kleef. Ook hier vonden ze een tweekapper met tuin waar ze meteen verliefd op werden en nog steeds met veel plezier wonen. Jules: “We wonen aan de Nijmeegse kant van Kleef, net buiten het centrum en daar is het heerlijk groen. Vlak in de buurt ligt de Stadtwald en een voormalig militair oefenterrein, inmiddels natuurgebied, dat overgaat in Reichswald. De tuin is ook mooi groen, en omdat we op een berg (een stuwwal uit de ijstijd) wonen, hebben we hoogteverschillen die het mooi beschut maken. En ons huis heeft de mooiste serre ter wereld, die is onbetaalbaar”, zegt Jules trots. Trots is hij ook op Kristin die sinds september 2023 ‘Professor’ genoemd mag worden; ze is hoogleraar op het gebied van tweetaligheid.

Muzikaal gezin

Net als oma Hannie en moeder Kristin zijn de drie dochters heel muzikaal. Ze spelen blokfluit, piano en cello. Kristin zingt daarnaast ook nog en speelt klarinet. “Een lange tijd was capoeira (een Braziliaanse vecht-dans) ook nog een soort van gezinshobby, maar inmiddels zijn alleen Fine en ik daarin nog actief”, vertelt Jules. “Ik spreek Nederlands met de meiden, dus ze zijn tweetalig, alhoewel moedertaal Duits toch wel de beter ontwikkelde is. Weerts spreken ze niet, maar ze verstaan het wel (een beetje). Dat komt omdat ze talenknobbels hebben en omdat het in de familie te horen is.”

Bitte keine Synchronisation

Zoals eerder gezegd is Kleef klein en overzichtelijk. Jules: “Voor ons gezin is het lekker rustig, dus helemaal prima. Langzaamaan begint het wel klein te worden. We behoren bij de regio Niederrhein, een landelijk gebied zonder grote economische aantrekkingskracht. Er is onlangs een hogeschool geopend, die brengt wat dynamiek in de stad, maar voor de levendigheid richten we ons op Nijmegen of het Roergebied. Als we naar de film willen, dan wordt het Nijmegen want de nasynchronisatie is niet aan mij besteed. Het is hier echt geen toeristische topregio maar dat kan je ook als een voordeel zien. Het museum Kurhaus is een parel, dat is het waard om voor naar Kleef te reizen. Er zijn hier ook veel prachtige wandel- en fietsroutes te vinden. En in het nabije Xanten is een heel mooi museumpark over het Romeinse verdedigingswerk dat ook de moeite waard is.”

Immer mit der Ruhe

Tot slot is er nog één ding dat Jules zeker bevalt in Duitsland en dat is de wettelijk verplichte zondagsrust; op zondag is het 24 uur lang verboden om loonarbeid te verrichten, winkels zijn gesloten en je mag niet klussen of grasmaaien, in ieder geval niet met motorisch aangedreven apparaten en machines. “Ik vind één dag per week zonder bladblazers eigenlijk een mensenrecht!”, lacht Jules.

Lied ‘Van Horens’ door Gé Reinders

Mien moder die sjreef zich Van Horen
Pa zag det ze van adel woor
Maar moe zag: geluif d’r mer niks van
Oze vader dae waas gewoeen boor
Maar al waar haor familie dan 
neet van adel
Ze deje angers as die van Pa ziene kantj
Die Van Horens maakte vaol meer moele
Mit die waar altied van alles aan de handj
Want Van Horens die danse
Van Horens gaon nao ’t cafe
Van Horens hobbe det Franse
Joie de vivre, sauve qui peut, hallikide
Die twee families kwome nooit same oppe kermis
Ze kwome altied enne daag nao elkaar
Van Horens Sjaak en Omen Antoon en Tante To
Vlaai en Koffie, jonge klaore en ’n sigaar
’t Gesjprek waerde al sjnel geanimeerd
D’n eine zien jao waas veur d’n angere zo wie zo nae
Ich heur ze noe nag sjtraevele
Kan niks gaeve woe dae wont, 
dao wont dae
Want Van Horens die danse
Van Horens die moele veur twee
Van Horens hobbe det Franse
Joie de vivre, sauve qui peut, hallikide
Alles haet zien veur, alles haet 
zien taege
Eder meneer van laeve ziene eige pries
Van twee kenj kries se diene zaege
As se mazzel hobs dan vinjs se 
dien eige wies
En dao gaon die Van Horens op danse
Van Horens die gaon nao ’t cafe
Van Horens hobbe det Franse
Joie de vivre, sauve qui peut
Want van Horens die danse
Van Horens die moele veur twee
Van Horens hobbe det Franse
Joie de vivre, 
sauve qui peut
Joie de vivre, 
sauve qui peut
Joie de vivre, 
sauve qui peut: 
Hallikide!

Tips voor deze rubriek? Mail de redacteur, Monique van den Brandt monique@vandenbrandt.eu