‘Ik werd gezien als mens, niet als dossier’ 

Na een intense behandelperiode krijgt Yvonne Wulms het nieuws dat ze uitbehandeld is. De tumor in haar darmen is uitgezaaid en er is niets meer voor haar te doen, is de boodschap. “Ik wilde zo graag overleven, maar de deur werd voor me dichtgedaan.” Yvonne gaat terug naar haar ‘eigen ziekenhuisje’ SJG Weert en heeft een open gesprek met haar oncoloog. Wat kan er en wat wil ze nog? Het antwoord is duidelijk: kwaliteit van leven staat voorop.

“Ik weet niet meer hoe we vanuit Eindhoven zijn thuisgekomen, nadat we hoorden dat ik uitbehandeld was. Het voelde alsof de poten onder mijn stoel weggezaagd werden. Vlak erna kreeg ik een kaart thuis van Natascha Peters, oncoloog in SJG Weert. Ze had het nieuws gehoord en wilde me een hart onder de riem steken en laten weten dat ze altijd met me mee wilde denken over wat er nog wel mogelijk was. Het was een warme, menselijke actie op precies het goede moment.”

Diagnose

Tot dan toe heeft Yvonne er twee operaties en een serie chemokuren opzitten. Vlak voor de uitbraak van de coronapandemie blijkt ze een zeldzame vorm van darmkanker te hebben. Een boodschap die hard aankomt, maar niet geheel onverwacht is. Ze loopt al anderhalf jaar rond met toenemende klachten. Er volgt een operatie die van tevoren relatief eenvoudig lijkt, maar dat niet blijkt te zijn. Er wordt overlegd binnen het regionale oncologisch samenwerkingsverband met andere ziekenhuizen en de behandeling wordt hervat. Yvonne leeft tussen hoop en vrees, maar de positiviteit overheerst. “Er volgden operaties en chemotherapie, waarmee ik moest stoppen omdat mijn lichaam het niet meer trok. De bijwerkingen waren té heftig. Een goede scan, daarna toch weer uitzaaiingen. Tot ik dus op het punt kwam dat er niets meer te doen leek.” In gesprek met haar oncoloog in SJG bekijkt ze de mogelijkheden. “We maakten een plan om tijd te winnen met een zo goed mogelijke kwaliteit van leven. Ik wilde niet herinnerd worden als zieke moeder.” Na opnieuw regionaal overleg wordt Yvonne uiteindelijk in Amsterdam bestraald

Van controle naar controle

Sindsdien zijn de controles van Yvonne wonderbaarlijk goed. “De driemaandelijkse controles werden later zes maanden en nu hoef ik zelfs volgend jaar pas terug. Het voelt alsof ik vakantie heb. Ik leefde eerder van controle naar controle en de stress die dat opleverde woog zwaarder dan een goede uitslag, ook voor mijn gezin. Nu kan ik voorzichtig vooruitkijken, al voelt dat ook onwennig.”

Geen ziekte, maar een mens

In het ziekteproces is SJG Weert Yvonnes uitvalsbasis. “Waar nodig werd er overlegd met andere ziekenhuizen en ging ik daar naartoe voor behandeling, maar zodra het kon ging ik terug. SJG is mijn ziekenhuis: er is persoonlijke betrokkenheid en er wordt gekeken naar wat voor jóu het beste is. Zelfs de chemo was er door het huiselijke gevoel fijner, hoe stom dat ook klinkt. Je bent hier een mens met een ziekte, in plaats van een diagnose of een dossier.” Hierdoor voelde Yvonne de ruimte om actief mee te denken over haar behandeling. “Durf alles te vragen en spreek uit wat je zelf wil, zowel bij je behandelaar als bij je naasten”, is haar advies aan andere patiënten.

De medisch psycholoog heeft geholpen enige rust te vinden, maar vertrouwen in haar lichaam blijft moeilijk. “Het ziekteproces heeft me veel gebracht, maar ook heel veel gekost. Ik kan mijn werk als verpleegkundige niet meer doen door de restverschijnselen van de chemotherapie en dat blijft jammer. Ik sta dankbaarder en bewuster in het leven. Een diagnose als deze nestelt zich in je achterhoofd, maar toch heeft het me ook geleerd veel meer te genieten van kleine dingen. De toekomst probeer ik op me af te laten komen. We gaan zien wat die brengt.”

Stichting Kankerpraat: een luisterend oor na de diagnose
Yvonne is vrijwilliger bij Stichting Kankerpraat. Deze stichting zorgt voor proactief lotgenotencontact voor oncologische patiënten en hun naasten. Aanmelden kan via een online contactformulier, ingevuld door jezelf of een medisch of verpleegkundig specialist. “Je wordt daarna door een van onze vrijwilligers gebeld. Uit ervaring weten we hoe helpend het kan zijn om je verhaal te doen bij iemand die weet hoe het voelt. Soms is een gesprek voldoende om je hart te luchten, soms is het fijn om samen te kijken wat je nodig hebt om de diagnose kanker het hoofd te bieden. Meer informatie: www.stichtingkankerpraat.nl