Echtelijk onrecht

Mijn vrouw heeft heel wat met mij te stellen. Ik ben verre van de ideale echtgenoot. Klusjes in huis zijn aan mij niet besteed. Als een ander het zou omschrijven als ‘twee linkerhanden’ mag daar in mijn geval ‘drie linkerhanden’ van worden gemaakt. Zelfs het weer opbergen van de boormachine in het voorgevormde kunststof koffertje lukt mij zelden zonder gevloek, waarna M. deze taak zuchtend van mij overneemt. Het inruimen van de vaatwasser is een huishoudelijk taakje dat ze al helemaal niet meer aan mij overlaat. Uitruimen mag ik tot nu toe nog wel.
Toen ik met het snoer van de stofzuiger een plantenstandaard mét plant omvertrok kwam er een einde aan mijn sporadische stofzuigbeurten. Een stofzak verwisselen was mij overigens al eerder verboden. Word ik met een boodschappenlijstje naar de supermarkt gestuurd moet ik haar steevast bellen en een fotootje sturen omdat er meerdere soorten Griekse yoghurt 0% vet zijn terwijl de valeriaanthee gewoonweg nergens te vinden is.
Een attente romanticus die uit eigen beweging met een bos bloemen thuiskomt ben ik ook al niet.
Tegenover al mijn klunzigheid staat een geweldige, zorgzame, begripvolle, geduldige en attente vrouw. M. is voor mij een lot uit de loterij. Zij regelt niet alleen mijn afspraken bij huisarts en kapper maar haalt bij mijn eerste kuchje ook de juiste medicamenten in huis om erger te voorkomen.

Al deze loftuitingen aan het adres van M. maken de weg nu toch enigszins vrij voor één minpuntje dat bij mij intussen de omvang van een gigantisch minpunt heeft aangenomen: ze snurkt!

Ik ben een lichte slaper met bovengemiddelde behoefte aan nachtrust en die wordt door haar aanhoudend gruwelijk verstoord! En als het nu een regelmatige snurk zou zijn, zou er misschien een rustgevend effect vanuit kunnen gaan. Maar nee, mevrouw maakt de meest vreemde geluiden. De ene keer bij de inademing, dan bij het uitademen, nasaal of via de mond, of met ‘blub-blub-blub’-geluidjes van de lippen. Om gek van te worden. En ze bouwt het tergend langzaam op. Het begint zachtjes waardoor ik de aandrang haar een por te geven nog even kan onderdrukken. De verstoring van mijn waak-slaapcentrum neemt dan echter snel toe. Met gespitste oren wacht ik het volgende snuifje, rocheltje of ‘hmmmm’-geluidje af om haar alsnog een duw te geven. Dan stopt ze acuut. Ik verdenk haar op die momenten ervan dat ze precies weet wat ze doet om mij tot het uiterste te drijven. Dat escaleert in trapbewegingen, door elkaar schudden en zowaar luidkeels roepen ‘nein hè!’

De oplossing moet volgens haar gezocht worden in valeriaanthee en oordopjes. Die valeriaanthee is niet te zuipen en godskolere wat zijn die oordopjes irritante dingen. Bovendien is zij in staat er gewoon doorheen te grommen! Ik ben zelfs al enkele keren verhuisd naar de logeerkamer. De oplossing van het snurkprobleem wordt dus bij mij gelegd terwijl de oorzaak bij haar ligt!
Groter onrecht kan een toegewijd echtgenoot niet worden aangedaan.

Ton

Reacties? Mail de redacteur, Ton Adriaens, mensendingenweert@gmail.com