Chantal Geene in Lucca, Italië: ‘Italianen werken meer, maar genieten ook meer’

‘Het roer om, B&B vol liefde, Ik vertrek’. Programma’s over mensen die in het diepe springen en naar het buitenland vertrekken. Ze kiezen resoluut voor een ander leven. ‘Dat zou ik ook wel willen!’, dacht de Weertse Chantal Geene (58). Ze was een trouwe kijker van al deze programma’s maar om nou zelf die beslissing te nemen… Dankzij haar eigen Italiaan Francesco durfde ze het aan en woont ze nu in een van de mooiste gebieden van Italië; Toscane.

Druk, maar dan anders

Op een zonnige ochtend in Lucca, met uitzicht over de glooiende Toscaanse heuvels en zingende vogels op de achtergrond, zet Chantal haar kopje cappuccino neer op het terras van een prachtige monumentale villa. “Ik was net bezig met een ontbijtje en me aan het voorbereiden op dit interview”, zegt ze glimlachend. Ze woont in Italië samen met haar partner Francesco in Villa Bocchi.

Van schaar naar pizza

Chantal is de jongste van vier kinderen. Met haar zussen, broer en ouders vormden ze een warm gezin. “Mijn jeugd in Weert was echt heel fijn”, vertelt ze. “Ondanks dat ik op twaalfjarige leeftijd mijn vader verloor – wat natuurlijk enorm verdrietig was – heb ik altijd het gevoel gehad dat ik er thuishoorde. Ik kijk met veel liefde terug op die tijd.” Al op jonge leeftijd wist Chantal wat ze wilde; kapster worden. “Dat riep ik als kind al”, lacht ze. “Na de middelbare school ben ik meteen naar de kappersopleiding gegaan.” Na het behalen van haar diploma werkte ze zestien jaar met veel plezier bij Maison Unique van Theo Hendrikx (beter bekend als Theo de Kapper) in de Langstraat in Weert. Tussendoor een korte periode bij Kapsalon Margriet in Stramproy. “En toen ben ik mijn eigen kapsalon gestart!”, zegt ze trots. Die periode markeerde ook haar gezicht in de stad. “Mensen kennen mij nog steeds van de kapsalon. Of misschien ook wel van het Italiaanse restaurant ‘Ristorante Pasticcio’.”

Dat durf ik niet

Francesco, haar partner, is Italiaan van afkomst maar geboren in Genk, België. Hoewel hij zijn diploma Architectuur behaalde, lag zijn hart ergens anders. Chantal vertelt daarover: “Hij liep als kind al mee met zijn moeder, die chef was in een Italiaans restaurant. Daar is het zaadje geplant voor het hebben van een eigen restaurant en een B&B.” In zijn tijd in België opende hij daar twee pizzeria’s, een winkel met Italiaanse specialiteiten en later een restaurant. Toen Chantal hem negen jaar geleden leerde kennen, waren zijn plannen om naar Italië te verhuizen al concreet. “Stiekem droomde ik altijd al een beetje van emigreren”, bekent Chantal. “Ik keek altijd naar al die tv-programma’s waarin mensen alles achterlieten om ergens in het buitenland een nieuw leven te beginnen. Maar ik dacht ook: dat zou ik nooit durven.” Negen jaar geleden was de tijd ook nog niet rijp om te vertrekken. De jongste zoon van Chantal is dan pas dertien jaar en ze besluiten te wachten totdat hij volwassen is. Om die tijd te overbruggen start Francesco met Ristorante Pasticcio aan het Bassin in Weert. Hij runt dit samen met Chantal, het worden uiteindelijk zes jaar.

Droom wordt werkelijkheid

Tijdens een vakantie in de Toscane, twee jaar geleden, bezochten Francesco en Chantal een huis in de heuvels rond Lucca. Francesco was meteen verkocht. “Hij zei: dit is het. En een paar weken later heeft hij het huis gekocht”, vertelt Chantal enthousiast. Het plan was om er een Bed & Breakfast te beginnen. Dat betekende anderhalf jaar verbouwen, renoveren en aanpassen. Nu verhuren ze kamers via Airbnb en ontvangen ze samen gasten in Villa Bocchi; een sfeervol verblijf waar rust, comfort en Italiaanse charme samenkomen. “Francesco werkt overdag als chef in een restaurant hier in de buurt. Hij verzorgt daar de lunch en dat is in Italië hetzelfde zoals wij in Nederland het diner kennen. Om 15.00 uur is hij dan terug en verwelkomen wij samen onze gasten van Villa Bocchi. We vinden het belangrijk om dat persoonlijk te doen. Ik vind het leuk om met mensen om te gaan en ze in de watten te leggen; dit past goed bij mij. Ik sta inmiddels zelf ook regelmatig achter het fornuis. Voor ons tweeën begin ik ‘s middags te kokkerellen. Zo heb ik mijn nieuwe passie ontdekt”, zegt Chantal lachend. “En al zeg ik het zelf, ik kan een aardig potje koken!”

Elke dag genieten

Lucca is een historische stad met veel geschiedenis. Het is een van de rijkste en welvarendste steden van Noord-Italië. “Dat merk je zodra je binnen de muren van de stad komt. Daarbuiten ook al trouwens. Alles wordt goed bijgehouden en is schoon. Lucca’s grootste inkomstenbron is toerisme en dat merk je. Er is overal veel horeca waar je voor weinig geld heerlijk kunt eten en aperitieven; dat doen de Italianen niet alleen in het weekend maar elke dag!” De stad is geheel ommuurd en de wallen zijn populair bij wandelaars en fietsers. De omgeving van Lucca is prachtig heuvelachtig met de kenmerkende cipressen en veel olijf- en wijngaarden. Lucca ligt centraal ten opzichte van de zee, de luchthaven van Pisa, Florence, Viareggio, San Gimignano en Volterra.

Groot gemis

Het contact met de gasten, vooral uit Nederland en België, houdt haar verbonden met haar roots. “Het is fijn om gewoon even Nederlands te kunnen praten. Ik kan me redelijk redden in het Italiaans maar vind het moeilijk als iedereen tegelijk praat, en dat gebeurt nogal eens”, zegt Chantal. Het meest lastige van het wonen in Italië vindt Chantal het gemis van haar kinderen; Jamy Lee (30), Sammy Jo (29) en Donovan (22) en kleinzoon Thiago (3). “Ik ben zo trots op ze!” Jamy Lee heeft jaren als manager bij Hunkemöller gewerkt. Het toeval wil dat ze vorige week samen met haar man en zoontje naar Spanje is geëmigreerd. Sammy Jo is afgestudeerd psycholoog en werkzaam bij Psytrec in Weert. Donovan heeft zijn propedeuse commerciële economie en werkt nu als manager en personal trainer bij Fitklub Weert. Hij doet op nationaal niveau powerliften. “Het gemis is vooral voelbaar bij bijzondere momenten. Ik ben drie jaar geleden oma geworden van Thiago en ik ben echt stapelgek op dat manneke. Maar ik kan hem maar weinig zien. Zeker nu ook zij verhuisd zijn naar Spanje, maakt dat het met de hele familie bij elkaar komen niet gemakkelijk.”

Tijd maken voor elkaar

Hoewel ze haar familie en sociale leven mist, voelt Chantal zich in Italië ook steeds meer thuis. “We hebben hier hele fijne Italiaanse vrienden. We zijn bevriend met drie koppels – eentje heeft een pizzeria tegenover ons. Ze nodigen ons altijd uit voor feestdagen. Zo hoeven we nooit alleen te zijn.” Van andere Nederlanders in de buurt is nog geen sprake. “Gek genoeg ken ik hier eigenlijk niemand uit Nederland”, zegt ze. “Misschien komt dat nog.” De Italiaanse mentaliteit bevalt haar wel. “Mensen zijn vriendelijk, open, en nemen de tijd voor elkaar. Zelfs met lange werkdagen is er altijd ruimte voor een aperitief of etentje. In Nederland hoor je vaak ‘ik heb het druk’, hier zeggen ze ‘we maken tijd’.” Vrije tijd is belangrijk, ook nu het hoogseizoen nadert. “We proberen echt tijd te maken voor onszelf. Morgen gaan we bijvoorbeeld met onze vrienden lunchen aan zee, gewoon even ontspannen. Dat is hier normaal en zó belangrijk.” Ze wandelt graag door de omgeving en voelt zich gezegend met het landschap om haar heen. “Ik had nooit gedacht dat ik zo zou genieten van gewoon wandelen door de heuvels. Het is echt prachtig hier!” Toch ziet Chantal ook de mindere kanten van Italië. “De bureaucratie is een ramp. Afspraken zijn niet altijd even strak geregeld. Maar je leert er wel flexibel in worden.”

Plannen borrelen alweer

Hoewel haar leven in Italië allesbehalve saai is, mist Chantal af en toe kleine dingen uit Nederland. “Drop, snoep, frietsaus, curry, je vindt het hier niet. En bepaalde kruiden en specerijen ook niet. Gelukkig bestel ik af en toe een hele doos!.” Voorlopig blijven ze Villa Bocchi met liefde runnen. En wie weet wat de toekomst brengt. “We wonen in een grote monumentale villa op de benedenverdieping. Hierin bevindt zich ook nog een winkelpand. Daar hebben we plannen voor. Want ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan”, lacht Chantal geheimzinnig. Samen met haar Francesco leidt Chantal het (ooit voor de televisie) gedroomde leven. “Het zou voor mij helemaal perfect zijn als alle mensen die ik mis hier zouden wonen”, zegt ze zacht. En voor wie de plannen van deze ondernemende Weertse wil blijven volgen; houd via Facebook ‘Villa Bocchi’ in de gaten!