Afscheid

Vandaag richt ik mij voor de laatste keer tot u. Als ik deze column schrijf ben ik ruim één jaar burgemeester van Weert. Aan de ene kant is de tijd omgevlogen, aan de ander kant ook heel anders dan ‘normaal’ verlopen. Zoals eigenlijk voor iedereen speelt corona hierin een grote rol. Niemand had verwacht dat […]

Halve zool

Men moet geen oude schoenen wegwerpen, voordat men nieuwe heeft, is een gezegde waar ik jarenlang dommig naar heb geleefd. En nu bezit ik een gênant aantal paar kekke stappers waarvan minimaal een derde al pijn doet als ik er alleen maar naar kijk, en moet ik op de blaren zitten. De schaamte al lang […]

Een kunstgebit van degelijke kwaliteit; is een Mercedes in de mond!

Soms heb je wel eens met een patiënt een discussie, Waarom een steg? Ik had bij mijn vorige prothese drukknoppen. En waarom een staalplaat in de prothese? Dat had ik ook niet. Het is niet vreemd dat mensen niet van veranderingen houden, maar in veel gevallen gaat het juist om verbetering. En in dit geval […]

Mei met mogelijkheden

Elke maand in Weert Magazine afwisselend de column van de burgemeesters van Weert en Nederweert. Mijn eerste column in Weert Magazine dat, anders dan de naam doet vermoeden, ook bedoeld blijkt en interessant is voor (groot) Nederweertenaren. En dat lijkt me goed, we delen als buurgemeenten wel meer succesvol. Zoals de basis van een prima ligging aan afrit A2, dichtbij stedelijk gebied en daarnaast de aanwezigheid van waardevolle natuur. Ook daar doen we niet moeilijk over de wat algemenere benaming zoals die van het Weerterbos dat, toch alweer geruime tijd, feitelijk een Nederweerterbos is.

De druppel

Ergens in de lente van 1998 veeg ik, even onwetend als gemotiveerd, mijn kakelverse sneakers op de keurige droogmat voor het ouderwetsche gebouw. Met het openen van de schuifdeuren geef ik me over aan de serene sfeer die bestaat uit de geur van tomatensoep, een doffe kalmte, gemoedelijke huiselijkheid en een enkele oudere meneer die zijn -wat later bleek- negende baantje door de gang trekt.

Pay it forward

“Ik wil gewoon weer eens lekker dansen.” Met een droog stuk mik in mijn mik staar ik mijn vriendin aan. “Ja, gewoon. Dansen en sjansen. Even een knipoog van iemand anders dan van mijn eigen vent.” Ik neem verwachtingsvol een slok van mijn lauwe thee.

Aswoensdag

Het is aswoensdag als ik deze tekst schrijf. Na vandaag gaat de vastenperiode in. Normaal gesproken zouden de afgelopen dagen één groot feest zijn geweest. Maar dit jaar gaat de boeken in als historisch jaar. Het carnavalsfeest was nauwelijks een feest te noemen. Nauwelijks versiering, geen prinsen, geen optocht en geen gezellige en spontane ontmoetingen […]

Het sneeuwbaleffect

Niet eerder in mijn leven schatte ik diversiteit zo op waarde als nu. Hoe vaak ik zie dat we mensen of situaties richting ons -soms korte en doodlopende- straatje proberen te bewegen, nog vaker zie ik nu hoe belangrijk en nodig het verschil in persoonlijkheden is. Dat feit valt of staat wel met de eeuwenoude, in […]

Het nieuwe jaar

In de eerste maand van het nieuwe jaar kijken we graag vooruit. We hopen in deze onzekere tijden op een jaar waarin we het coronavirus onder controle krijgen en waarin we weer ons vertrouwde leven kunnen oppakken.

Uitklokken

Ik ben meer van het lachen dan van het janken, hou meer van luchtigheid dan van gedoe. Mijn glas is halfvol, meestal figuurlijk.

Desondanks is Man soms wanhopig getuige van een halfzachte tirade over een laptop die op cruciale momenten weigert en maak ik zonder enige intentie tot poep of plas, gebruik van het kleinste kamertje vanwege het goddelijke slot op de deur.