18 juni 2022 | Auteur: Ton Adriaens
Alleen voor mannen
Deze column is uitsluitend bedoeld voor mannen. Dus dames, nu al deze pagina omslaan. De inhoud heeft namelijk enige overeenkomst met het inbrengen van een kaars in een lichaamsdeel. Bovendien is het een typisch mannending en daar komt bij dat het onsmakelijk en bloederig is.
PSA, echo, toucheren, MRI, het zijn allemaal stappen in het traject prostaatkankeronderzoek. En een prostaat is nog nooit in een vrouwenlichaam aangetroffen. Dus vrouwelijke lezers, dit is de laatste waarschuwing.
Heren, dan nu voor jullie een weinig verheffende maar ongetwijfeld informatieve column.
Ooit een dildo in uw achterwerk gehad? Ik in ieder geval niet maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat een echo van de prostaat hetzelfde moet aanvoelen. En ‘prettig’ is dan bij lange na niet de juiste omschrijving.
Maar het kan nog erger.
Door het groter worden van mijn kansen op een kwaadaardige tumor in mijn prostaat kwam ik in Roermond in een MRI- scanapparaat terecht. Dat toestel maakt niet een klein beetje lawaai. Nee hoor, er is ondanks een koptelefoon op je hoofd, sprake van teringherrie waarbij de basdreunen vanuit je rug door je lichaam denderen. Mitrailleursalvo’s afgewisseld door piep- en bromtonen teisteren je gehoororganen.
Maar het kan nog erger.
Ooit een pneumatisch nietapparaat in uw anus gehad? Ik in ieder geval wel. Althans daar leek het op. Toen het beeld op de MRI op een tumor wees, was de volgende stap dat er een biopt afgenomen moest worden. Dat is niet één klein hapje uit de prostaat. Nee mannen, dat zijn tien hapjes!
Voor deze medische ingreep wordt de echo-dildo opnieuw ingebracht plus een ‘happertje’ dat qua geluid en gevoel het midden houdt tussen de oogboldrukmeting bij de opticien en de pneumatische tacker die de timmerman in de bouw hanteert. Via de endeldarm schiet de uroloog, nonchalant vanuit de heup, tien keer op jouw prostaat. Zijn opbrengst stuurt hij in potjes naar de patholoog-anatoom die van de brokstukken chocola probeert te maken. Dat is vrij ingewikkeld want het duurt (weer) een spannende week voordat hij zijn bevindingen op papier heeft.
Twee uur na het laatste schot mag je met een luier in je broek het ziekenhuis weer verlaten. Bloed sijpelt uit je bips en tovert je urine nog dagenlang om tot rosé: Proost!
Zo nu heb ik jullie allemaal een enerverende ervaring in het vooruitzicht gesteld. Tot op dit punt had ik nog steeds 50% kans op een goedaardige tumor. De uitslag hou ik nog even voor mezelf.
Ton Adriaens