Ciska Barents: ‘Gezondheid is veel belangrijker dan geld’

Veertig jaar werkte ze bij Don Bosco, dé plek waar alle maatschappelijke activiteiten van de wijk Boshoven plaatsvonden: koken, poetsen, klussen, regelen. Ciska deed alles. 3 x 11 jaar stond ze er op de planken tijdens de bonte avonden van VV De Brökwagters. Ze bekleedde er bestuursfuncties en was medeorganisator van de legendarische ‘Damensitzungen’. Ruim zes jaar geleden had ik al eens een gesprek met deze ‘Koningin van de lach’. Sinds die tijd is er veel gebeurd.

Samen met een nichtje opent ze in 2019 Luncherie Wi-j Èsj? aan de Nieuwe Markt in Weert. Een jaar later zorgt corona voor een slagveld in horecaland. Met kunst en vliegwerk komt Ciska, met hulp van haar man Henk, er weer bovenop. In 2022 winnen Ciska en Henk 1.931.578 euro in de Postcode Loterij en verhuizen ze naar een luxe appartement. Hoe gaat het nu met Ciska en Henk? Reden genoeg voor een tweede interview met Ciska Barents-Litjens, 68 jaar oud inmiddels.

Wi-j Èsj?

In 2019 kreeg je de kans een lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan: een eigen lunchroom. Niet de beste tijd om een horecazaak te beginnen bleek later?

Inderdaad. Samen met Inge begon ik aan dat avontuur maar al snel bereikte de corona-epidemie ons land. De verbouwing van het Muntcomplex zorgde bovendien voor een troosteloze aanblik op de Nieuwe Markt. Inge en haar man Ralf hadden ook een frituur op Leuken die tijdens corona met bezorgingen aan huis best rendabel bleef maar onze zaak had het door alle beperkende maatregelen heel moeilijk. Inge moest besluiten zich terug te trekken; haar hulp was op Leuken hard nodig terwijl wij op de Nieuwe Markt nog nauwelijks klandizie hadden. Voor mij leek de weg naar het UWV onontkoombaar.

Mijn man Henk zag dat het mij pijn deed en kwam met een bijzonder voorstel. ‘Als wij samen nu eens met Luncherie Wi-j Èsj? doorgaan.’ Hij was toen al 65, ging met pensioen en wij namen de huur van het pand over.

Corona

Om nog iets van inkomsten te kunnen genereren openden we een loketje van waaruit we broodjes en een kop koffie verkochten. Er waren dagen bij dat we maar 25 euro verdienden. Vanaf oktober 2020 moesten we zelfs enkele maanden helemaal dicht. Het was een moeilijke tijd maar spijt hebben we nooit gehad. Aan het loket ontmoette ik steeds meer mensen die kwamen voor een kop koffie maar vooral om een praatje te maken. Het werden vaste klanten die de eenzaamheid van de coronatijd ontvluchtten. Iedereen moest naam en telefoonnummer noteren voor het geval er een besmettingshaard zou ontstaan, dan moest iedereen achterhaald kunnen worden. Ik heb nog steeds een doos met wel 6000 ingevulde formulieren waar nooit meer iemand naar gevraagd heeft.
Boa’s maakten mij in die tijd regelmatig het leven zuur. Mensen mochten niet bij het loket blijven staan. Je moest afstand houden. Ik had twee statafels buitengezet maar dat was er volgens een ijverige boa een teveel. Ook mocht ik er geen asbak op zetten want dat nodigde uit tot samenscholing van meerdere personen. Met Pasen had ik een pot buitengezet met daarin takken met paaseieren aan kleurige lintjes. Mocht niet! Was ook te aantrekkelijk om bij stil te blijven staan. Ik was blij dat mijn man er toen niet bij was want die had haar wat aangedaan.

Toch, en dat kan ik nu best vertellen, hebben we de boa’s weten te misleiden. Op zaterdagmiddagen kwamen er veel mensen van Boshoven. Allemaal bekenden, vaak jongeren, en zij wilden een biertje drinken maar de cafés waren dicht. Wij probeerden het hoofd boven water te houden en verkochten, illegaal, bier in koffiebekers met deksel. Onze klanten stonden dan keurig op anderhalve meter van elkaar en riepen soms overdreven hard: “Met melk en suiker asjeblieft.” Als de boa’s te dichtbij kwamen riepen ze “Ho ho, wel afstand houden hè!” Zo verkochten we op een zaterdag tien tot vijftien bakken bier.

Prachtige contacten met marktkooplui

We ‘overleefden’ corona en toen alles weer een beetje normaal werd en de zaterdagmarkt weer op de Nieuwe Markt verscheen kregen we er een hechte groep marktkooplui als vaste klanten bij. Tot op de dag van vandaag vormen we een vriendengroep en maken we samen stedentrips. Zo gingen we al naar Wenen, Sevilla en Dublin. In die laatste plaats hebben we voornamelijk de kroegen in het Temple Bar district bezocht. Héél gezellig!

Postcode Loterij

1 mei 2022 wonnen we bijna 2 miljoen. Onvoorstelbaar. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was met de hond aan het wandelen toen Henk me belde: “Je moet meteen naar huis komen want er is hier iemand van de Postcode Loterij!” Ik dacht dat hij me voor de gek hield. Binnen een half uur zaten de gezinnen van de winnaars van een hoofdprijs in een bus richting Amsterdam. Het ging in totaal over 15 winnende loten en wij hadden er twee, maar hadden geen idee hoeveel dat op ging brengen. Van de KoningsKanjer had ik nog nooit gehoord. In de bus werd er flink gespeculeerd: “Als we al eens een ton winnen, kunnen we ons huis mooi opknappen” zei een van onze buren.

In Amsterdam werden we in een prachtig gebouw ontvangen, kregen we een high tea aangeboden en moesten we de grime in. De spanning werd flink opgevoerd. Er werd een filmpje opgenomen waarin Caroline Tensen met ons in gesprek ging. Henk was zo nerveus dat ik bang was dat hij een beroerte zou krijgen. Daarom besloot ik de enveloppe open te maken waarop zichtbaar werd hoeveel we gewonnen hadden. Caroline vroeg nog eerst wat we dachten te gaan doen met de geldprijs. Ik antwoordde: “Een nieuwe keuken voor mijn lunchroom aanschaffen.” Toen kwam dat gigantische bedrag tevoorschijn. Het is onbeschrijflijk wat je dan overkomt. “Daar kun je heel wat nieuwe keukentjes voor kopen” zei Caroline.  
Wat ons achteraf goed deed was dat we van veel mensen hoorden dat ze het ons gunden dat wij de KoningsKanjer hadden gewonnen.

Word je door de Postcode Loterij geholpen om verstandig om te gaan met zo’n groot bedrag?

Ja er is goede nazorg. Na aftrek van de kansspelbelasting hielden wij 1,4 miljoen over. We wisten echt niet wat daarmee te doen. Je kon gebruik maken van de diensten van een bureau in Amsterdam maar wij besloten hier in Weert een financieel adviseur in de arm te nemen. Hij heeft met ons alles doorgenomen, onze wensen in beeld gebracht en een financiële planning gemaakt. Je moet natuurlijk geen gekke dingen gaan doen.

Vorig jaar werden van 10 jaar de winnaars van grote geldprijzen uit het hele land uitgenodigd in een vipruimte van de Johan Cruijff ArenA tijdens het optreden van de Toppers. Daar troffen we ook mensen die alles alweer kwijt waren door verkeerde beleggingen, echtscheidingen of geldsmijterij.

Wij hebben voor onszelf een auto en een camper gekocht, geen nieuwe hè, en ook onze zoons Roy en Maarten kregen een auto. En natuurlijk kwam er een nieuwe keuken in Wi-j Èsj.
Met de juiste beleggingen krijg je zoveel geld niet eens op. Er komt namelijk ieder jaar weer een flink bedrag bij. Maar wij realiseren ons heel goed dat gezondheid belangrijker is dan geld. We hebben pas weer een vriend verloren, het kan zomaar ineens afgelopen zijn.

Verhuizing ‘oeëver de brök’

Ondanks de verbondenheid met de hechte gemeenschap op Boshoven verhuisden jullie naar de overkant van het kanaal?

Ons plan was altijd geweest om te zijner tijd op Boshoven in een bejaardenhuisje te gaan wonen. Maar om daarvoor in aanmerking te komen moet je lang ingeschreven staan. Daarom kochten we dit appartement aan de Zuid-Willemsvaart. Het was van de ouders van kunstenaar Job Smeets en dat zie je nog terug aan een prachtig kunstwerk van zijn hand, ingewerkt in een muur. We hebben er geen moment spijt van gehad. Het is heerlijk wonen hier.
Toen we hiernaartoe verhuisden kreeg ik van carnavalsvereniging ‘De Brökwagters’ een decoratieve tegel met het opschrift “Ich bin ‘ne echte Brökwagter” met een figuurtje dat over de brug richting stad loopt.

In 2019 zei je dat je enorme vliegangst had en nog nooit in een vliegtuig had gezeten. Je nam je voor die vliegangst te overwinnen. Is dat gelukt?

7 december 2019 stapte ik voor het eerst in een vliegtuig voor een vakantie in Valencia. En dat viel best mee. Er volgden nog meer vliegvakanties onder andere met de hele familie naar Curaçao. Mijn hoogtevrees heb ik echter nog steeds niet overwonnen. Zelfs hier, vierhoog op mijn balkon, probeer ik niet naar beneden te kijken.

Hoe slijten jij en Henk nu jullie dagen?

We doen alleen maar dingen die we leuk vinden. ’s Morgens gaan we nog iedere dag naar de zaak op de Nieuwe Markt om te poetsen en te openen. Gezellig wat kletsen met de eerste klanten. Wij gaan echt niet achter de geraniums zitten.  Zoon Maarten heeft zijn nare ziekte narcolepsie nu redelijk onder controle en heeft samen met zijn vrouw Reuske per 1 januari van dit jaar Wi-j Èsj officieel van ons overgenomen. Verder gaan we vaak op vakantie of een weekendje weg met de camper. Ook gaan we wat vaker uit eten.

Zoals ik al zei, je moet geen gekke dingen gaan doen en geld over de balk smijten. Wij zijn al blij met kleine dingen. Ik ben niet iemand die zich met goud gaat behangen. Van Henk heb ik wel, toen ik 65 werd, bij hoge uitzondering, een gouden hangertje in de vorm van een hart gekregen. Ik was zo blij als een kind.

Vorig jaar werd Henk zeventig en toen hebben we een keer goed uitgepakt. Niet dat hij dat wilde; het was voor hem een complete verrassing. We nodigden 150 mensen uit voor een groot feest. Met de smoes van een etentje voor zijn verjaardag met zijn zus uit Duitsland gingen we naar de Schuttershoeve. Toen hij doorkreeg wat er aan de hand was kreeg Henk de tranen in zijn ogen.

Wat vind je van de plannen van de gemeente voor Boshoven: Weert wil groeien naar 60.000 inwoners. De wijk Boshoven moet daartoe aan de noordkant flink uitbreiden, én een eigen NS-station krijgen. Een nieuwe wijkvoorziening zit in de planning.

Het is toch verschrikkelijk dat het Don Boscohuis zijn functie als wijkvoorziening al zolang kwijt is. Verenigingen kunnen nergens meer terecht. Bij café Aod Bosseve is geen ruimte, het Kwintet is weg. De mensen van de ouderensociëteit zitten in een klaslokaal van De Burcht te kaarten. Bonte avonden worden niet meer gehouden.

Op de plek van Don Bosco zouden appartementen komen met op de benedenverdieping een nieuwe wijkaccommodatie. Dat plan lijkt alweer van tafel. Ik zou trouwens niet boven een wijkaccommodatie willen wonen. Ook is bekeken of de Sint Odakerk tot buurthuis omgebouwd zou kunnen worden. Daarover schijnt de communicatie met het kerkbestuur niet goed te zijn verlopen. Nu is het Vrakkerplein in beeld voor de bouw van een nieuwe wijkaccomodatie. Maar of dat allemaal doorgaat? En wanneer? Ik lees in de krant ‘op zijn vroegst eind 2027, maar mogelijk wordt pas in de zomer van 2029 gebouwd.’ 
Van dat NS-station dacht ik dat het een grap was maar dat schijnen ze echt te menen.