Door tot de laatste rijstwafel, Silke is er bijna

Stel. Er is je net iets verschrikkelijks overkomen. “Een seconde later kun je op de radio een heel grappige reclame horen.” Het zijn deze contrasten waar Silke Veld (26) uit Enschede troost uit put. “Ook al staat de wereld stil, de domme dingen gaan altijd door.”

De allerkleinste sukkelige dagelijkse dingen combineren met vragen over leven en dood. Dat is waar Silke Veld (26) goed op gaat. Ze zegt het zelf en heeft er een mooi verhaal bij, zelf meegemaakt en waargebeurd.

“De lift in mijn appartementencomplex was kapot. Omdat ik geen trappen kan lopen, moest ik twee weken naar een hotel. Op een avond zat ik bij mijn moeder aan de keukentafel en we waren er een beetje over aan het grappen. Ineens dacht ik: Stel je voor dat dit gebeurt als je doodgaat. Als je de hemel niet in kunt en je wordt teruggestuurd naar de aarde. ‘Toi toi toi, veel geluk met je leven en we bellen je wel als je echt de pijp uit moet’.”
Ze lacht hard en kijkt meteen weer serieus. Het is haar eigen verhaal. „Had ik ineens het leven dat ik niet verwachtte. Dat is mooi, maar tegelijk: hoe ga je om met de angst dat je tóch gebeld wordt door de dood?”

Als kind kende ze het riedeltje van heel ziek zijn en uiteindelijk weer opkrabbelen maar al te goed. Ze heeft een progressieve spierziekte. “Op een gegeven moment realiseerde ik me dat als er maar genoeg tijd overheen gaat, je beter kunt worden. Als het fucking slecht met je gaat, wacht je gewoon tot het goed komt. Ik vond dat geruststellend. De tijd gaat altijd door.”
Ze kijkt op en zegt: “Lekker dramatisch hè? Ik ben niet zo goed in op de oppervlakte blijven, anders had ik geen songwriter kunnen worden. Dramatisch, en daar dan weer om lachen graag.”

Je bent 26. Best jong voor zoveel wijsheid, toch?

“Het zijn vaak oudere mensen die dit soort dingen zeggen. Maar het heeft weinig met leeftijd te maken, denk ik. Mensen gaan zich dingen realiseren als ze iets overkomt. Maakt niet uit of je jong of oud bent. Je hebt iets meegemaakt en daar moet je iets mee. Ik moest iets met de angst voor de dood en de angst voor de tijd. Ik was jong toen ik bedacht: als ik die angst niet overwin, verpest ik de tijd die ik nog heb. Het is niet echt een keuze. Je moet.”

En nu maak je er een voorstelling van…

“Ik mag er lekker muziek over schrijven. Mooi toch? Daar ben ik heel dankbaar voor.”
Meteen: „Weet je wat ik ook zo stom vind? Er zijn mensen die zeggen: ‘Alles kan, als je maar wilt’. Zó stom! Wat als ik zieker was geweest? Wat als ik dag en nacht aan de beademing had gemoeten? Ik ben heel blij dat ik dat overdag niet nodig heb. Ik ben blij dat ik adem kan halen. Want dan kan ik zingen.”

Vorig jaar studeerde Silke Veld af aan de Popacademie, met een korte voorstelling met eigen liedjes en muziek. Ze was toen al opgevallen als een bijzonder talent. Nu gaat ze met ‘Bijna’ de theaters in, te beginnen op 1 oktober in de Kleine Willem. ‘Bijna’ wordt aangeprezen als ‘Een muzikale reis door haar leven, vol humor en zelfspot’. Op haar eigen website zegt ze erover: ‘‘Bijna’ is een tragikomische muziekvoorstelling over de waarde van het leven in reservetijd’.

Waarom heet jouw show Bijna?

Ze somt op: “Ik kon bijna m’n huis in, maar de lift was kapot. Ik kon bijna naar de hemel, maar ik moest terug. Ik denk dat ik het leven onder de knie heb, en ‘oh nee, toch niet’. Bijna heeft zoveel betekenissen. Bijna is een woord voor het leven dat ik heb. Mijn voorstelling is de show van Bijna.”

Jouw afstudeervoorstelling heette ook al Bijna. Wat is er sindsdien gebeurd?

„Dit wordt een intiemere versie. Ik vond dat ik meer eerlijkheden op tafel moest smijten. En ik heb er nu anderhalf jaar meer levenservaring bij. De vorige keer dacht ik dat dat het verhaal was. Maar er is nooit een einde, een verhaal is nooit klaar. Je bent er bijna, maar af is het nooit.”
Afgelopen weekend nog, heeft Silke het hele script nog omgegooid. „Nu kan het nog, dacht ik. Stond ik om half vier ’s nachts voor m’n snackkast waar alleen nog twee rijstwafels inzaten. Moe. Gegeten en door. Het moest af.”

En nu is het af?

Lacht. „Bijna.”

Heel Nederland door, van Enschede tot Amsterdam en Sittard. Waar haal je de energie vandaan?

„Soms vanuit m’n tenen. Maar ik krijg er ook energie van. Als je doet wat je leuk vindt, word je gedragen. Maar eerlijk gezegd: ik keek naar m’n speellijst en zag dat ik soms twee keer op een dag ergens sta. Hoezo zoveel shows? Da’s niet slim Silke! Ik heb het na 26 jaar nog steeds niet geleerd.”
En vorige week zat ik echt in de stress. Het script moest opnieuw en ik had nog maar vijf dagen. Belde iemand: ‘Wil je in Tijd voor MAX zingen?’ Hoorde ik mezelf ineens ‘ja’ zeggen.”
Niet slim misschien, zegt ze. “Maar je eigen verhaal vertellen op het podium, hoeveel mensen krijgen die kans? Het leven is een combi van diepe shit en domme shit. Het gaat van leven en dood naar de kleinste sukkelige dingen.”

Silke Veld toert vanaf oktober heel Nederland door met haar muziektheater-voorstelling ‘Bijna’. Op vrijdag 14 november is zij in het kader van Weert Respecteert te zien in het Munttheater, om 20:15 uur.

Kaarten zijn te koop via de website van het Munttheater