‘Vrijheid is voor mij leven vanuit mijn authentieke zelf’

Met een positieve mindset kom je ver. Hij omringt zich dan ook graag met mensen die denken in mogelijkheden. Hij avonturiert, onderzoekt en ontdekt op zijn manier en weet inmiddels waar hij voor staat in het leven.

Olaf Korten

Olaf (54): ‘Ik groeide op in het fijne Stramproy waar ik samen met mijn ouders Jo en Jacqueline en mijn jongere zus Pascale een heerlijke jeugd beleefde. Toch lonkte het avontuur buiten de gebaande paden. Als kind en jongere conformeerde ik me bewust en onbewust naar wat mijn ouders, cultuur en omgeving voor me hadden bepaald. Voor die tijdsgeest prima te begrijpen. Al gauw keek ik reikhalzend uit naar wat voor mij was weggelegd in het leven.’

The Land Down Under

Na de middelbare school volgt Olaf achtereenvolgens HTS Electrotechniek in Eindhoven en Bedrijfskunde in Tilburg. ‘Ik kan me nog goed herinneren dat ik in die tijd op een dag wakker werd met een opvallend heldere ingeving: ‘Ik moet naar Australië.’ En alsof het zo moest zijn zag ik die ochtend op school een aanplakbiljet met daarop een aanbod van de VSB Bank voor twee beschikbare studiebeurzen in Australie. Dat was mijn kans!’

Niet veel later wordt hij inderdaad één van de gelukkigen en bevindt hij zich in no time aan de andere kant van de wereld waar hij de post-HBO Marketing aan de Western Sydney University volgt.
Hij woont er op plekken als de Westmead Campus, Oxfordstreet en Darlinghurst, in het centrum van Sydney, samen met studenten uit verschillende landen en culturen. Daar in een Westers land, met Engelssprekenden, maar toch zeventienduizend kilometer verwijderd van wat hij tot dan toe kende, grijpt hij de mogelijkheid andere mensen, en daarmee ook zichzelf te leren kennen.

‘Het was niet voor niks dat ik koos voor Australië. Ik geloof dat groei wacht buiten je comfortzone. Voor mij was dat in eerste instantie, om ver weg van mijn thuisbasis vanaf nul te beginnen. Als je ergens komt waar niemand je kent en je enkel op jezelf bent aangewezen, is alles wat je lukt te danken aan jezelf. Je mag dus jezelf als het ware opnieuw uitvinden en profileren. Dat geeft een enorme boost en zou ik iedereen kunnen aanbevelen. Het was dan ook een waanzinnige tijd. Ik voelde er de letterlijke vrijheid van ontdekken, mensen uit alle lagen van de samenleving en culturen ontmoeten, reizen, risico’s nemen, vallen en opstaan.’
Familie en bekenden zoeken hem graag op. Zelfs zijn goede vriend Mark Heijkers, die er eenzelfde liefde voor avontuur op nahoudt, staat met kerst onaangekondigd voor de deur. ‘Prachtig vond ik dat! In een tijd zonder mobiele telefonie of social media was het des te meer een verrassing dat hij er was.’ Samen met Mark gaat hij er meteen op uit. Om er te kunnen rondkomen, werken ze onder andere bij een verhuisbedrijf, een postbedrijf en een vitaminefabriek. Olaf doet er ook wat modellenwerk. Ze lachen wat af, rollen in de ene na de andere waardevolle en leerzame ontmoeting en situatie en hebben dan genoeg dollars bij elkaar voor hun volgende avontuur: Nieuw Zeeland.

Olaf en Mark bezoeken er vrienden uit Nederland en kiezen vervolgens voor The Kiwi Experience, een reisorganisatie die actieve hop-on, hop-off busreizen aanbiedt.
‘Nieuw Zeeland is een fantastisch land. Heel divers ook, alleen al door zijn grote verschillen in natuur. Ik beklom er bijvoorbeeld de Franz Josef gletsjer, en lag dezelfde dag ‘s middags op Sandfly Beach. We deden aan waterrafting, bunjeejumping, beklommen bergen, bezochten de mooiste watervallen en besloten elke avontuurlijke activiteit met een pot bier in de kroeg. We ontmoetten er mensen uit de hele wereld en genieten was de gemene deler. De eenvoud van positief contact tussen mensen en samen mooie momenten creëren was daar in die reisflow de orde van de dag.’

En we gaan nog niet naar huis

Na die tweeweekse Nieuw Zeeland-trip met Mark gaat Olaf terug naar Australië om zijn studie af te ronden en krijgt hij vervolgens bezoek van zijn zus Pascale en daarna zijn goede vriend Ralf die hem vergezellen op een trip van ruim tienduizend kilometer door Australië.

‘Na die mooie reis met mensen die veel voor me betekenen, werd ik gevraagd om in Singapore modellenwerk te komen doen. Mooie kans om ook Azië te verkennen, vond ik.’ In Singapore loopt hij shows voor onder andere merken als Armani, Guess en DKNY die hem de mogelijkheid bieden om landen als Indonesië, Maleisië, de Filippijnen en Amerika aan te doen.
’Ik leefde in die tijd naar wat zich voordeed. Ik geloof dat wanneer je de wereld om je heen met een open, vertrouwensvolle, positieve blik tegemoet treedt, er mensen en situaties op je pad komen die deze flow versterken. Dat ik avontuurlijk ben aangelegd, me makkelijk sociaal kan opstellen en risico’s durf te nemen zit in mijn aard. Toch ben ik ervan overtuigd geraakt dat wanneer je ergens bewust voor kiest omdat dit bij jóu past en de daarbij behorende verantwoordelijkheden neemt, je een vervullend leven kan leiden.’

Thuiskomen in jezelf

Zoals dat gaat in het leven, komt aan alles een eind, ook aan het reizen. Voorlopig dan. ‘Ik voelde dat het tijd werd om werk te gaan doen waarvoor ik gestudeerd had, dus na tweeënhalf jaar studeren, bijbaantjes en reizen keerde ik terug. Na ervaringen bij bedrijven als Cap Gemini en Rebus ging ik werken voor het technologie-en consultancy bedrijf Microstrategy. Ik begon er als consultant en werkte me daar binnen enkele jaren op tot Director van de Benelux. Binnen de IT-branche deed ik nuttige werkervaring op en hield er goede verdiensten aan over, maar ik voelde niet de passie en vervulling die ik zocht.’

In de jaren erna keert Olaf nog zo’n vier keer terug naar zijn geliefde Australië. Hij ontdekt dat hij in het werkende leven, de flexibele, gemoedelijke aansluiting met mensen die hij voorheen voelde, minder kon ervaren. ‘Dat ik geen onbezorgde student meer was, werd met momenten pijnlijk duidelijk. Midden in een regenachtige nacht reed ik van Sydney naar Brisbane op een verlaten weg.

Door aquaplaning slipte ik en botste tegen een telegraafpaal die zich door de passagierskant boorde waardoor de auto om de paal heen gevouwen zat. Ik ben er met gebroken ribben uitgekropen en door een toevallige voorbijganger naar het ziekenhuis gebracht. Ik had ongelooflijk veel geluk. Ik besloot het als een signaal op te vatten dat mijn tijd in Australië erop zat. Dit hoofdstuk was klaar. Van alle waardevolle ervaringen en lessen die ik er opdeed, was er één die er overduidelijk uitsprong: ‘Je moet de vervulling niet meer zoeken in het verleden, in wat er was. Je mag het gaan zoeken in jezelf.’ Een mooi streven geboren uit noodzaak: Ik leek de richting in mijn leven even kwijt te zijn.’
Olaf vindt zijn passie deels in het maken van muziek. Olaf zingt in verschillende bands, samen met zijn goede vriend en gitarist Mark. ‘Ik heb altijd graag gezongen en gespeeld. Het was ook een geschikte uitlaatklep waaraan ik veel plezier beleefde omdat het die connectie met mensen ook weer in zich had.’
Als Mark in 2006 overlijdt aan leukemie, slaat dat bij iedereen in als een bom. Maar het lijkt ook een uitnodiging om alles uit het leven te halen wat erin zit.

Terug in Nederland doet Olaf de nodige ‘soul searching’, zoals hij het zelf noemt. Hoewel hij dicht bij zichzelf blijft, probeert hij te leren van onder andere verschillende soorten therapie- en coachvormen en duikt hij in de bijbehorende literatuur. Hij stuit daarnaast ook op het boek ‘The Success Principles’ van Jack Canfield. In essentie draait dit boek om een formule die door het combineren van heldere doelen, zelfverantwoordelijkheid, positieve gewoonten en actie, het bereiken van persoonlijke en professionele doelen belooft.

Olaf ondervindt al meteen dat de formule werkt. ‘Ik schreef in een notitieblok gedetailleerd uit hoe ik bepaalde doelen wilde bereiken. Die doelen varieerden van het beter leren spelen van gitaar, tot een aanzienlijke route hardlopen. Van het leren van de Spaans taal, tot het bemachtigen van die ene mooie baan. Ook verdiepte ik me middels deze formule, in de wereld van vastgoed. Ik kocht een appartement, renoveerde en verbouwde het in de spaarzame uren naast mijn fulltime baan. Binnen acht maanden had ik ook dat doel bereikt. Ik merkte dat het werken met mijn handen, het mooier maken van iets, me veel energie gaf. Van het werken in de IT-branche waarin het behalen van targets de boventoon voert, lekte ik juist energie. Toen een tweede burnout een feit was, besloot ik het roer dan ook om te gooien en me enkel op vastgoed toe te leggen. Ik ontdekte dat met handen en hart werken een verrijkende combinatie is.’

Home Sweet Home

In zijn leven blijft de hechte band met zijn ouders een veilige thuisbasis. ‘Het feit dat ik in elke fase van mijn leven op mijn ouders kon terugvallen, heeft er mede voor gezorgd dat ik mijn vrijheid kon vinden op vele gebieden. Toen mijn ouders hulpbehoevend werden, zoals mijn vader die aan Alzheimer leed, had ik de tijd en middelen om er voor hen te kunnen zijn. Op zijn vijfenzeventigste verjaardag vroeg ik mijn pa naar zijn wensen. Hij wilde zo graag eens terug naar Curaçao, waar hij als jonge marinier had gewerkt. Samen bezochten we de plekken die toen belangrijk voor hem waren. Mooie tijd! Maar met de omvangrijke veranderingen werd ook daar duidelijk dat je niet moet teruggaan naar wat ooit geweest is. Nieuwe herinneringen creëren, dát gingen we doen.’

Olaf komt in 2019 in aanraking met Leefbaarheid Stramproy. Een stichting die zich bezighoudt met het initiëren en aanbieden van programma’s en evenementen voor minder valide inwoners. Met het Fietsprogramma werd er een mooie selectie speciale (duo)fietsen beschikbaar gesteld. Olaf ging op zo’n duofiets drie keer per week de hort op met zijn vader. ‘We hebben gelachen en genoten samen. Het gebruik van de duofiets zorgde dat hij ondanks zijn ziekte nog onder de mensen kwam. Daar hield hij enorm van.
De stichting werd opgericht door inspirators Mat Keijers en Jack Pleunis en wordt inmiddels gedragen door tal van vrijwilligers. De iniatiefnemers, de vrijwilligers, de deelnemers, het contact met hen allemaal voelt als een warme deken. De deelnemers hebben door hun leeftijd een bulk aan levenservaring, de prachtigste verhalen en levenslessen. Ik heb een voorliefde voor deze groep mensen, omdat ze simpelweg door keihard werken de weg voor de volgende generatie hebben vrijgemaakt. Het zijn oprechte, lieve en warme mensen. Ik krijg energie van ze! Het is een voorrecht om deel uit te maken van het bestuur van die stichting.’

Afscheid en een Nieuw Begin

‘Begin dit jaar werd onze moeder ziek en overleed enkele maanden later. Het verdriet is groot, maar de fijne herinneringen blijven pal overeind in de leegte die ze achterlaat. Onze ouders stonden als liefdevol front centraal in onze levens. Samen met mijn zus heb ik er voor onze ouders in hun laatste periode mogen zijn, dat voelt als volkomen vanzelfsprekend, vreugdevol en verrijkend. Naast het verdriet, voel ik ook ruimte voor nieuwe ontwikkelingen. Mijn vriendin Leonoor en ik zijn verknocht aan Italië, haar puurheid en authenticiteit, in zowel de mensen als de architectuur. Op plekken waar commercie en make-believe regeren, zul je ons niet snel vinden. Het klimaat, het eten, de balans tussen rust en drukte hebben we al ervaren in bijvoorbeeld Toscane, Umbrië, de Amalfikust en Sicilië. Het is een droom om er een verblijf te vinden dat bij ons past. Binnenkort vertrekken we twee maanden naar Sicilië om te voelen en te ervaren of en hoe dat verlangen een vaste vorm gaat krijgen. Kennelijk is het (her)vinden van authenticiteit en oprechtheid een terugkerend verlangen en misschien wel de kern in onze zoektocht naar de zin van het leven. Ik kijk uit naar nieuwe avonturen, inspirerende mensen en apprecieer elke dag wat ik heb mogen (mee)maken door mijn eigen ik te vinden, mijn eigen levenspad te bepalen en te genieten van de schoonheid en eenvoud van menselijk contact en verbondenheid.’