Op de ‘brommert’!

Zo’n 15 jaar geleden bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om de brommer waar ik mijn gemotoriseerde vroem-vroem-periode mee begonnen ben, opnieuw aan te schaffen. Na het nodige graaf- en spitwerk vond ik een gerestaureerd exemplaar in Groningen. Een zwarte met gele accentafwerking en een hoog stuur. De 60-plussers weten dan meteen dat het een Puchje is. In die tijd had je drie ‘stromingen’: Zündapp, Kreidler en Puch.

Mijn enige brommer vanaf mijn 16e jaar was een groene Puch. Daar heb ik een jaar of acht/negen mee rondgereden tot ik een auto kocht. Het Puchje gebruikte ik voor mooi weer-ritjes waarbij veel voorbijgangers mij nakeken met een blik van ‘och wat leuk, daar rijdt nog zo’n oud ding van vroeger. Hij is trouwens van vroeg jaren 60. Uiteindelijk kreeg ik het plan het oude beestje binnen te zetten. Ik was toen verhuisd en het huis had een vide. Ik zette het apparaat neer met een mooie plant en een spotlight erop. Ik geniet ervan zoals een ander van een schilderij geniet. Daar staat hij nu al 10 jaar te pronken. Iedereen die voor het eerst binnenkomt ziet onmiddellijk de Puch. ‘Oh, wat leuk een oude Puch, die heb ik vroeger ook nog gehad’ of ‘ik ken iemand die er jaren met plezier op gereden heeft’. Meestal komen er veel verhalen los over vroeger en hoe bijna iedereen op een brommertje gereden heeft. Het oude beestje gaat dus ook nooit meer weg en vaak mijmer ik nog over de brommerritten van vroeger naar familie in Drenthe (op de ‘brommert’ uiteraard) of de ritjes in de buurt.
Nee, hij gaat nooit meer weg. Ik geniet er iedere dag van.

Gert Brink, Weert

Tips voor deze rubriek? Mail de redacteur, Mathilde Dominikowski – dominikowski@hlvw.nl