“Ik zie wel waar de wind mij brengt”

“Werk is voor mij een manier om mijn leven te leiden”, vertelt Jolijn Arits (27) tussen twee diensten door. Als arts op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis in Manchester zoekt ze continue naar een goede werk-privé balans. Samen met haar partner Rhys deelt ze namelijk een grote passie: ‘reizen’. Jolijn: “De wereld is zoveel groter dan je eigen achtertuin. Ik denk dat we ontzettend veel van elkaar kunnen leren.”

Beste beslissing ‘ever’

‘Weg uit Nederland’. Dat wilde de zeventienjarige Jolijn uit Swartbroek na haar VWO-examen aan de Philips van Horne. ‘Als je alles zelf uitzoekt en regelt, dan staan wij achter je’, was het antwoord van haar ouders. Dat was niet aan dovemansoren gezegd. Jolijn: “Pap en mam lachen hier nog steeds om, want ze weten inmiddels dat als ze zoiets zeggen, ik het ook doe. Een paar maanden later zaten we op een informatiebijeenkomst van EF (Education First). Ik schreef me in voor een jaar Engels taalonderwijs in New York waar ik op een internationale campus gewoond heb. Ik denk dat dit een van de beste keuzes is geweest die ik in mijn leven gemaakt heb. Het was een geweldig jaar en ik heb zo ontzettend veel geleerd over mezelf en de wereld. Ik heb me ook gerealiseerd dat we het in Nederland allemaal heel goed hebben geregeld.” Terug in Nederland studeerde Jolijn Geneeskunde in Maastricht. Maar het zaadje van het reisvirus was geplant. Tussen haar bachelor en master nam ze een sabbatical en reisde een half jaar samen met een vriendin door Zuidoost-Azië. “Dit was mijn tweede beste keus”, lacht Jolijn terugdenkend aan die periode.

Buitenland maar toch in de buurt

Na haar afstuderen werkte Jolijn als ANIOS (arts niet in opleiding) op de SEH (spoedeisende hulp) van het Laurentiusziekenhuis in Roermond. Op een van haar reizen door Indonesië ontmoet ze de 29-jarige Rhys die op dat moment in Australië woont. Na een langeafstandsrelatie van vier jaar (Rhys woonde inmiddels in Londen) en een gezamenlijke reis van vier maanden door ZuidAmerika besloten ze om te gaan samenwonen. Jolijn: “We hebben overwogen om naar Australië, Nieuw-Zeeland of Canada te verhuizen, maar ik wilde uiteindelijk toch dichter bij mijn familie wonen (haar ouders wonen in Weert, haar broer Tim woont in Dublin), dus is de keuze op Engeland gevallen. We zijn allebei gek op buiten zijn, natuur en hiken en we waren de drukte van Londen, waar Rhys de afgelopen vier jaar heeft gewoond, helemaal zat. Het noorden van Engeland heeft prachtige natuur, is een stuk rustiger en vriendelijk en veel van Rhys’ vrienden wonen in Manchester, dus dat is het geworden.”

Geen dag hetzelfde

Jolijn werkt als ‘Senior House Officer’ op de spoedeisende hulp van Leighton Hospital, een ziekenhuis ten zuiden van Manchester in Crewe. Ze werkt voornamelijk op de ‘majors’ afdeling (waar de meer stabielere patiënten liggen) en ‘resuscitation’ afdeling (waar patiënten terecht komen die zieker zijn en vaak direct zorg nodig hebben). Jolijn: “Op de spoedeisende hulp behandelen we eigenlijk iedereen die door de deur binnen komt; van jong tot oud, van gebroken been tot ernstig en acuut ziek. Ik hou van de grote variatie op de spoedeisende hulp; als ik aan mijn dienst begin, heb ik geen idee wat ik die dag tegen ga komen waardoor je niet snel in een sleur terecht komt. Ook ben je als arts op een spoedeisende hulp vaak relatief kort maar wel heel intensief betrokken bij de zorg van de patiënt, op een heel kwetsbaar moment voor de patiënt zelf (wanneer ze acuut of ernstig ziek zijn). Ik kan er veel voldoening uit halen om mensen op zo’n belangrijk moment in hun leven zich op hun gemak te laten voelen en ze de best mogelijke zorg te verlenen.”

Belgisch biertje

Samen met Rhys huurt Jolijn een appartement in Altrincham, een dorpje net ten zuiden van Manchester. Twee slaapkamers was een must bij de keuze van hun woning zodat familie en vrienden makkelijk kunnen komen logeren. Jolijn: “Altrincham is een heerlijk klein dorpje met veel barretjes, cafeetjes en een superleuke foodmarket. Als ik vrij ben ga ik graag naar de sportschool om te zwemmen of ga ik naar yoga. Als Rhys ook vrij is gaan we samen trainen, buiten een potje badminton spelen of naar de Belgische bar in Altrincham een La Chouffe drinken. De weekenden dat we allebei vrij zijn gaan we bij goed weer hiken in de Peak District, Lake District of Snowdania of we gaan naar de grote stad Manchester.”

Balanceren tussen werk en vrije tijd

De grootste hobby van Jolijn is reizen. Dit jaar maakte ze veel trips in Europa en bezocht ze onder andere Portugal, Spanje en Griekenland. Ze is net terug van een weekje Frankrijk en volgende week vliegt ze voor een bruiloft naar Texas in de USA. Eind van dit jaar staat een trip naar Antarctica op de planning waar Jolijn als scheepsarts op een cruise mee mag. Jolijn: “Ik wil dolgraag meer reizen. Op mijn bucketlist staan nog Afrika, IJsland, Nieuw-Zeeland, meer van Zuid-Amerika zien, met de Trans Siberië Express reizen en nog zoveel meer. Met iedere reis die ik maak, lijkt mijn bucketlist langer te worden. Qua werk ben in nu aan het solliciteren voor de huisartsenopleiding in Engeland. Ik hoop dat ik hierin een betere werk-privé balans kan vinden en meer vrije tijd samen met Rhys overhoud; dat laatste schiet er met alle diensten op dit moment vaak bij in. Uiteindelijk lijkt de forensische geneeskunde me ook wel wat, of misschien toch compleet wat anders… Wie weet, we zien het wel.”

Wijze raad

Als Jolijn wordt aangenomen voor de huisartsenopleiding dan blijven ze sowieso nog een paar jaar in Engeland wonen. Uiteindelijk hoopt ze wel weer ooit terug te komen naar Nederland. Jolijn: “Werk is voor mij een manier om mijn leven te leiden, niet andersom. Ik ben ooit tijdens een van mijn reizen aan de praat geraakt met een lokale bewoner in Ubud (Bali); een oudere man die buiten op zijn veranda zat en het leven en de toeristen voorbij zag komen. Op het eerste gezicht leek hij weinig te bezitten
en ik denk dat menig toerist medelijden met hem zou hebben. Hij vertelde ons echter dat hij juist medelijden met ons, de westerse toeristen, had omdat wij vaak zoveel stress hebben in het dagelijkse leven en proberen om tijdens een vakantie van twee weken in het buitenland tot rust te komen, om daarna weer terug te gaan naar dit stressvolle leven voor de rest van het jaar! Ik vond dit echt een eyeopener; je hebt niet veel nodig om gelukkig te zijn en minder kan vaak meer zijn”, verklaart Jolijn resoluut.