Hernieuwd spelplezier

Pieter Lucas, 38 jaar oud, geboren en getogen in Weert, was als kind al dol op bordspellen. “Ik besteedde destijds heel wat uren aan Spookslot, Muizeval, Levensweg en andere klassiekers uit die tijd. Dat deze hobby uiteindelijk zou uitgroeien tot een belangrijk onderdeel van mijn leven, had ik me niet kunnen voorstellen”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen.

Sociaal dier

Na de middelbare school volgde Pieter de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk. “Van daaruit ging ik stagelopen als onderwijsassistent op de Maaskei. Daar begeleidde ik leerlingen en deed ik ICT-werkzaamheden. Ook kreeg ik de vrijheid om activiteiten te organiseren, zoals bijvoorbeeld een Nintendo-toernooi in de gymzaal. Ik voelde me er als een vis in het water!”

Na zijn opleiding kreeg Pieter een baan als woonbegeleider. Dat beviel goed, maar op een dag kreeg hij een telefoontje: “Er kwam een fulltime functie als onderwijsassistent vrij op de Maaskei. Of ik interesse had. Ik heb meteen ‘ja’ gezegd en kon direct aan de slag. Ik heb daar bijna tien fijne jaren mogen werken. Helaas moest ik vanwege gezondheidsredenen stoppen…”

Kopzorgen

Pieter is 18 jaar oud als hij een heftige hoofdpijnaanval krijgt. Vanaf zijn 20e werden dit er steeds meer. Hij zegt hierover: “Deze waren zo heftig, dat ik er radeloos van werd. Na enkele jaren van onderzoeken was de onderliggende oorzaak nog altijd niet bekend. Totdat ik bij een neuroloog in Roermond terechtkwam. Ze hoorde mijn verhaal aan, deed een aantal tests en stelde de diagnose ‘clusterhoofdpijn’ vast.”
Deze zeldzame vorm van hoofdpijn komt in aanvallen, die plaatsvinden aan één kant van het hoofd. De pijn is ondraaglijk en een aanval kan tot wel drie uur lang duren.
“Om de aanvallen af te breken, kreeg ik pure zuurstof en medicatie voorgeschreven. Dit hielp aanvankelijk wel, maar de medicijnen hadden veel negatieve bijwerkingen. Ik kreeg te maken met een verlaagde hartslag, werd duizelig en kreeg problemen met mijn evenwicht. In feite vergiftigden ze mijn organen.”

Pieter stopte met de medicatie, maar kreeg op den duur zes tot acht aanvallen per dag. “Vanaf het moment dat ik opstond totdat ik ging slapen had ik pijn. Ik functioneerde lichamelijk slecht en raakte depressief. Nog voor mijn dertigste werd ik volledig afgekeurd. Afschuwelijk. Ik ben vanwege burn-out- en pijnklachten in een revalidatietraject terechtgekomen. Ik bloeide op, maar de pijn bleef. Onderzoek wees toen uit dat ik lijd aan de zeldzamere, chronische variant van clusterhoofdpijn.”

Positieve stimulans

Pieter bleef zoeken naar mogelijke oplossingen voor de pijn die hij dagelijks ondervond. “Ik bleef in contact met de neuroloog en zo ontstond het idee voor het plaatsen van een neurostimulator. Dit apparaatje wordt onder de huid geplaatst en geeft elektrische stroompjes af aan de achterhoofdzenuw in je hoofd. Dit voorkomt dat de pijnprikkels je hersenen bereiken.”

Het plaatsen van de neurostimulator bleek nog een hele opgave. “Het eerste bedrijf dat de apparatuur zou leveren, ging failliet. Maanden later stond er een ingreep gepland, maar die ging vanwege corona niet door. Medio 2020 was het dan eindelijk zover. De neurostimulator werd succesvol geplaatst. Uiteindelijk bleek het uitstel een geluk bij een ongeluk. Deze behandelvorm was net dát jaar opgenomen in het basispakket van de verzekering.” Pieter is dankbaar met zijn neurostimulator, maar geeft wel aan: “Het is geen wondermiddel, maar het werkt gelukkig bij de meeste aanvallen. Belangrijk is wel dat ik volgens een bepaald ritme leef, waarbij ik voldoende rust pak.”

Samenspel

Rond 2018 kwam de schoonvader van Pieter met een idee. Hij was beheerder van de huiskamer van Fatima en bedacht dat het leuk zou zijn om bordspellen mee te nemen voor een spellenmiddag. “Dit groeide al snel uit tot een maandelijkse bijeenkomst, waar steeds meer mensen naartoe kwamen. Omdat we centraler wilden zitten, zijn we naar Theater de Huiskamer verhuisd.

Inmiddels was er door de bibliotheek ook interesse in een spellenactiviteit getoond. “Het spelen van bordspellen heeft namelijk een ontmoetingsfunctie die mooi aansluit bij haar doelstellingen. Zo begonnen we daar met een spellenavond die al vanaf het begin volgeboekt zat”, vertelt hij. Afgelopen maart richtte Pieter samen met zijn schoonzus Barbara Guns en Hester van Tongerlo de stichting ‘Speel & Verbind’ op. Samen met een groep enthousiaste vrijwilligers leggen zij als spelcoach de spellen uit aan de deelnemers tijdens de bijeenkomsten. “De spellen zijn ingedeeld in verschillende niveaus. Op die manier houden we het voor iedereen toegankelijk. Ik vind het ontzettend leuk om dingen te organiseren. Vanaf mijn 14e tot kortgeleden deed ik dit met dance events. Ik vind het prachtig om te zien dat die passie nu samengesmolten is met mijn liefde voor bordspellen en het bij elkaar brengen van mensen. Zo is er voor mij een mooi geheel ontstaan. Als ik de mensen zie genieten, geeft me dat onbeschrijfelijk veel voldoening. Ik ben dankbaar dat we dit samen mogen doen!”

Geïnteresseerd in de stichting en de activiteiten die zij organiseert?
Neem dan eens een kijkje op www.speelenverbind.nl