23 juli 2020 | Auteur: Monique van den Brandt
Geniet van het leven. Wat het je ook brengt
JUDITH OFFERMANS IN FINLAND
Met Eros Ramazotti uit de speakers op de achterbank, rijdend naar Zwitserland voor een zomervakantie, kon ze als kind niet vermoeden dat ze later zelf in dat land zou gaan wonen. Dat ze zes jaar daarna alleen met twee kleine kinderen – opnieuw voor de liefde – naar Finland zou vertrekken evenmin. De oude tegeltjeswijsheid ‘van het concert des levens krijgt niemand een program’ is oh zo’n open deur, maar ook
oh zo waar. Judith Offermanns (38) uit Stramproy weet daar alles van.
Ontwaken in een andere wereld
De cd ‘Musica è’ kende ze van buiten voordat ze begreep waar de Italiaanse zanger over zong. Eros Ramazotti ’s muziek klonk urenlang in de auto van familie Offermanns op weg naar hun vakantiebestemming Zwitserland. Judith: “Mijn vader vond dat geweldige muziek. We vertrokken rond middernacht en mijn broer en ik sliepen achterin, waar de bank was terug geklapt en er een bed van was gemaakt (dat mag nu niet eens meer!). Tegen de morgen stopten we dan ergens om te ontbijten met mijn moeder terwijl mijn vader in de auto een beetje sliep. Fantastisch vond ik het dat ik wakker werd en het landschap zo anders was. Prachtig was het daar.”
Amore mio
Na haar administratieve Mbo-opleiding op Hoogh Weert volgde Judith een opleiding voor schoonheidsspecialiste en pedicure. Ze werkte kort in die branche maar dat beviel haar toch niet. Als secretaresse ging ze aan de slag bij twee advocatenkantoren in Eindhoven. Totdat ze haar eigen Italiaan tegenkwam in Roermond. Hij werkte voor een Zwitsers bedrijf op de Claus Centrale en moest vlak daarna voor zijn werk naar Israël. Judith: “Andrea vroeg me om mee te gaan. En ook al waren we pas een paar maanden samen, ik voelde dat het goed zat en dus ging ik mee. Ik verhuurde mijn appartement en vertrok. Toen ik terugkwam was ik zwanger en zijn we samen naar Zwitserland verhuisd.”
Opeens is alles anders
Het geluk lachte het jonge gezin toe. Na de geboorte van hun zoontje Filippo volgde dochtertje Sofia. Met z’n viertjes, de kinderen waren toen tweeënhalf jaar en negen maanden oud, gingen ze voor een vakantie naar de schoonfamilie in Zuid-Italië. Daar nam haar leven een drastische wending. Judith vertelt er heel openhartig over: “Andrea overleed plotseling op 39-jarige leeftijd. Hij ging tennissen met zijn neef en kwam niet meer terug. Hij kreeg een hartstilstand in de auto op de terugweg. En hoewel de ambulance binnen drie minuten daar was, konden ze niks meer voor hem doen. Ik snapte er niks van. Ik was in shock. Daar stond ik; 34 jaar, in een vreemd land en ineens weduwe en alleenstaande moeder. Wat ik me ook afvroeg was, hoe kan het dat iemand die verder geen klachten leek te hebben zo in een keer dood neervalt?” Toen ze me vertelden dat mijn kinderen een grotere kans hadden om dezelfde ziekte te hebben ben ik gaan lezen en studeren. Ik kwam erachter dat wat je eet en hoe je leeft een grote impact heeft. Inmiddels volgen ik en mijn kinderen een volledig plantaardige levensstijl. Mijn kinderen zijn zeer energiek en nooit ziek. Ik zit lekker in mijn vel en blijf op gewicht zonder er veel aandacht aan te hoeven besteden.”
Nieuwe liefde in Finland
Een jaar na het overlijden van Andrea kwam Judith per toeval in contact met haar huidige Finse partner Tapio. Judith vertelt hoe dat ging. “Ik kende hem al vijftien jaar van reizen die ik in het verleden naar Finland had gemaakt, maar het contact was verwaterd. Hij was in die tijd getrouwd en vader geworden van twee meisjes, Julia en Emma. Toen ik contact met hem opnam was hij gescheiden en alleenstaand. In eerste instantie hebben we uren met elkaar via skype gepraat en vervolgens kwam Tapio me opzoeken in Zwitserland. De klik die er altijd was geweest, was er nog altijd! We hebben een hele tijd op en neer gereisd tussen Zwitserland en Finland. Uiteindelijk hebben we de stap gewaagd en ben ik naar Finland verhuisd. Hij kon namelijk niet naar mij verhuizen aangezien de moeder van zijn kinderen in Finland woont.
Men lijdt het meest…
“Wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, is dat dingen waar ik eerder tegenop keek veel makkelijker zijn dan dat ze in eerste instantie lijken”, zegt Judith. “Ik blijf dicht bij mezelf en volg mijn onderbuikgevoel; dan zit het altijd goed. Om een voorbeeld te geven. Tapio zei, toen ik nog in Zwitserland woonde, dat ik wel eens met de auto en boot over kon komen naar Finland. Dat zag ik destijds niet zitten in mijn eentje met twee jonge kinderen; een reis in de auto van ongeveer tien uur en twee dagen op de boot. Een jaar later besloot ik die reis toch te maken en het viel 100% mee!”, vertelt Judith trots.
Land van duizend meren
Het leven in Finland is veel meer gericht op het buiten zijn. Judith: “Filippo en Sofia zijn nu zeven en vijf en spelen altijd buiten, weer of geen weer. Ook als het in de winter -20 graden is. Ze gaan pas vanaf hun zevende jaar naar school en voor ieder uur dat de kinderen binnen zijn, gaan ze vijftien minuten naar buiten. Iets anders wat me hier opvalt is dat de lucht ook heel anders is, veel schoner. Daar staat tegenover dat afgelopen winter wel heel lang duurde; we hebben weinig tot geen sneeuw gehad en het was zo donker en het duurde zo lang voordat de lente begon dat ik er wat last van begon te krijgen”, geeft Judith eerlijk toe. “Maar elke keer als we met het vliegtuig ergens vandaan terugkomen, vind ik het prachtig om te zien hoe dit land bestaat uit meren en bossen. Voor de rust, de natuur en de ruimte zou je Finland zeker moeten bezoeken. Wat de mensen betreft: Finnen zijn niet zo uitbundig als Italianen; iedereen heeft z’n eigen leven en je laat een ander met rust, maar ze zijn ook niet zo stug als de Zwitsers!”, lacht Judith.
Op zoek naar balans
Inmiddels heeft Judith een praktijk opgezet als ‘Holistic Health Coach’ (zie hieronder). Judith: “Met mijn praktijk als health coach wil ik andere mensen helpen. Ik vind het erg dat veel mensen de link niet leggen tussen hoe ze zich voelen en wat ze in hun lichaam stoppen. De balans vinden tussen gezond eten, sporten, stressreductie en goede slaap/ontspanning is waar ik anderen mee wil helpen”, legt Judith verder uit. Haar vrije tijd spendeert ze aan Crossfit; een manier van fitness die gewichtheffen, atletiek en gymnastiek combineert. Judith: “Crossfit is mijn familie weg van thuis. Ik ben er vier tot vijf keer in de week. Nooit gedacht dat ik dat leuk zou vinden maar ik vind het heerlijk! Verder ben ik vrij actief; wandelen in de natuur, yoga en hardlopen doe ik ook nog.”
Holisme
In de holistische visie wordt de mens als één geheel beschouwd. Alle gevoelens, emoties, gedachten en verlangens zijn met elkaar verbonden. Ze beïnvloeden elkaar en kunnen niet los van elkaar worden gezien. Ze vormen samen een balans. Als op het ene niveau iets gebeurt, heeft dat onmiddellijk effect op het andere niveau. Het lichaam is de uiterlijke manifestatie van onszelf, hoe we ons voelen en hoe we denken. Het lichaam liegt nooit. Het geeft een signaal aan als er iets uit balans is. Vaak al veel eerder dan wij ons realiseren. Je krijgt dan een klacht. De kunst is om de klacht te verbinden met de realiteit.
Goed gezelschap
Zoals Eros met haar meereisde naar Zwitserland, zo vergezelt Bløf haar in Finland. Judith: “Ik luister veel verschillende muziek. Er staat altijd wel wat aan. Italiaans-, Engels-, Nederlands- en Finstalig. Het leuke vind ik dat ik het allemaal kan verstaan. Het ligt er dus echt aan in welke stemming ik ben. Een lied dat dicht bij mijn hart ligt is van Bløf en heet ‘Een manier om thuis te komen’. De tekst is fantastisch; En de grond kust zacht je voeten. Zij is met je, elke stap En elke dag zal ze vertrouwd zijn. Ze zal je dragen.
Daaruit haal ik, dat waar ik ook ben, ik toch verbonden ben met iedereen en dus ook met thuis. Het zorgt ervoor dat als ik mijn familie mis en ik dit nummer luister, ik ze toch dichtbij voel. Een ander favoriet nummer is ‘Vivere a colori’ van Alessandra Amoroso. Het betekent letterlijk ‘leven in kleuren’. Ik geloof dat je moet genieten van het leven. Wat het je ook brengt. Dat is niet altijd makkelijk. Zeker het eerste jaar na het overlijden van mijn partner Andrea had ik het zwaar maar er is altijd een lichtpuntje. Voor mij zijn dat mijn kinderen. Je beproevingen in het leven zijn vaak ook de dingen die je dwingen om te veranderen. Ik was altijd heel afhankelijk maar dat ben ik niet meer. En wat er ook gebeurt, ik weet dat ik er wel kom”, sluit Judith ons gesprek af.