Dylan Van Olffen: Weerter gold digger down under

Hij had al aardig wat gereisd en van de wereld gezien. Zo woonde en werkte Dylan al in Curaçao, Finland en Australië. Op zijn 26e dacht hij: ‘Ik moet nou toch maar eens een beetje serieuzer gaan leven’. En dus kwam hij terug naar Weert en vond een heuse kantoorbaan. Dat hield slechts enkele maanden stand. Toen vertrok deze ‘traveldude’ (reisgenoot) zoals hij zich op Instagram noemt, weer naar het buitenland. Momenteel werkt hij in de mijnen van Australië.

Muntenschuivers en Mykonos

Dylan van Olffen (30) is een geboren Brökwagter maar woonde slechts een paar jaar ‘op Bosseve’. Na de scheiding van zijn ouders vertrok hij met zijn moeder via Breda naar Middelharnis. Op zijn achttiende ging hij delta management studeren aan de hogeschool Zeeland in Vlissingen. “Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor het water en de kust. Daarom was deze studie een perfecte combinatie qua wonen en studeren. Ik had in die tijd typische studentenbaantjes, voornamelijk in de horeca. “Regelmatig keert hij terug naar Weert en bezoekt daar zijn vader Patrick en zijn opa en oma. “Mijn mooiste herinnering aan Weert is toch wel de kermis”, zegt Dylan enthousiast. Ik heb voor de muntenschuivers heel veel uren doorgebracht.” De covid-periode bracht Dylan ook terug naar Weert; in die tijd bezorgde hij maaltijden voor Grieks restaurant Mykonos (Oude Schut in Weert).

Verrassend Finland

Tijdens zijn studie gaat Dylan voor stages naar Curaçao en Finland. “Het buitenland trok mij wel. Ik ben altijd heel avontuurlijk en nieuwsgierig geweest naar andere plaatsen. Het maakte mij niet eens uit wat ik voor stage-opdracht had. Het ging mij om de ervaring van het ontdekken van nieuwe landen, een beetje zoals een ontdekkingsreiziger. Helsinki vond ik het meest bijzonder. Finland verraste mij met zijn prachtige, maar soms ook merkwaardige (in positieve zin) cultuur, de natuur en de Finnen zelf.”

‘Grote-mensen-leven niets voor mij’

Na het afronden van zijn studie gaat Dylan in 2017 een jaar naar Australië om daar rond te reizen en te werken (o.a. het oogsten van druiven en watermeloenen). “Mijn vader nam mij van jongs af aan al mee op vakantie naar plaatsen zoals Griekenland, Turkije en Zuid-Frankrijk. Dat was altijd geweldig. Misschien is daar mijn drang naar avontuur vandaan gekomen.” Terug uit Australië vindt Dylan dat het tijd is om wat ‘serieuzer’ in het leven te staan. “Ik wilde aan de toekomst denken en een normale baan vinden. Ik kon niet langer blijven reizen en hier en daar maar een willekeurig baantje aannemen. Dus verhuisde ik terug naar Weert en vond werk in Nuenen. Dylan: “Bij dit bedrijf hield ik me bezig met milieuonderzoek. Ik had aardige en behulpzame collega’s, een prima salaris en een fijne werkplek op kantoor. Het bleek niets voor mij te zijn”, zegt hij lachend. Het reisvirus begon weer te kriebelen en Dylan vertrok naar Valencia om daar een intensieve cursus Spaans te volgen. Hij werkt er enkele maanden op een helpdesk. Uiteindelijk bleef hij twee jaar weg en verrichte technisch onderhoud op een groot bungalowpark in Salou.

Mijnbouw in Australië

Mijnbouw speelt een cruciale rol in de Australische economie. Als ’s werelds grootste producent van diverse mineralen, waaronder ijzererts, goud, bauxiet en steenkool, levert de mijnbouwsector een substantiële bijdrage aan de totale Australische economie. De industrie is een uitgebreid netwerk van activiteiten dat betrekking heeft op de exploratie, winning en verwerking van minerale hulpbronnen, die vervolgens zowel in eigen land worden gedistribueerd als naar internationale markten worden geëxporteerd. De Australische mijnindustrie heeft aanzienlijke gevolgen voor de werkgelegenheid en regionale ontwikkeling. Mijnbouwactiviteiten vinden vaak plaats in afgelegen gebieden, wat bijdraagt aan de economische groei en infrastructuurontwikkeling van deze regio’s.

Het is goud wat er blinkt…

Na korte bezoeken aan familie en vrienden in Nederland vertrok hij begin 2023 weer naar Australië. Op verschillende plekken in de out back van West-Australië werkt hij als reliner en maakt dagen van twaalf uur in de goudmijnen. “Als mill reliner vervang ik oude, versleten onderdelen in de ‘grinding mill’. Dit werk doe ik op verschillende plaatsen in het woestijnachtige binnenland van Australië. Goud, nikkel, ijzer en lithium worden hier gewonnen in grootschalige projecten (zie kader over Mijnbouw). Mijnwerkers in Australië verdienen zeer goed. Zelfs zonder diploma’s kan je hier aan de slag en al snel een spaarpotje opbouwen. Het was niet gemakkelijk maar ik heb uiteindelijk toch mijn plek hier gevonden.” Het werken in de mijn is niet ongevaarlijk. “Ondanks talloze veiligheidsmaatregelen gebeuren er af en toe ongelukken”, zegt Dylan.

Een dag in de mijnen

Dylan woont in Perth, de hoofdstad van de Australische deelstaat West-Australië. Perth telt 2,3 miljoen inwoners. Net als andere mijnwerkers vliegt Dylan vanaf Perth naar de mijnkampen die allemaal een landingsbaan in de buurt hebben. In zo’n mijnkamp heeft iedereen zijn eigen ‘donga’; een kamer met een klein badkamertje. Dit zijn een soort van containerwoningen. Het kamp heeft een eetzaal, sportzaal en een bar. Dylan vertelt hoe zijn dag eruitziet: “Mijn wekker staat meestal voor vier uur ’s ochtends. Ik doe mijn uniform aan en neem een kleine rugtas en mijn helm mee naar de eetzaal. Ik ontbijt en maak een uitgebreide lunch voor mezelf. Om vijf uur vertrek ik met de rest van het team naar de mijn, waar we de volgende twaalf uur ons werk doen. Het is vies en zwaar werk. De hitte en de vele vliegen maken het er niet beter op. Om 17.00 uur gaan we terug naar ons kamp. Na een korte douche ga ik naar de eetzaal. Mijn favoriete deel van de dag is het onbeperkt opscheppen van het buffet en het ouwehoeren met collega’s”, zegt Dylan lachend. “Daarna ga ik terug naar mijn kamer waar ik nog een serie kijk of een boek lees voor het slapen gaan.”

Ongerepte natuur

Tijdens zijn werk heeft Dylan veelal te doen met Australiërs. In zijn vrije tijd trekt hij op met andere backpackers van over de hele wereld. “Nederlanders zijn er ook, maar niet zoveel”, zegt hij. “Veel Australiërs zijn erg gefocust op zichzelf en te weinig op de gemeenschap. Ze zijn weinig geïnteresseerd in de wereld om hen heen”, vindt Dylan. In zijn vrije tijd gaat hij graag op pad met de auto, langs de kust rijden, kamperen, wandelingen maken en snorkelen (met haaien) in de zee. “Je hebt hier enorme gebieden ongerepte natuur. Ondanks de industrieën en een aantal grote steden aan de kust is de natuur prachtig en onaangetast door de mensen.”

Wonen en werken in Australië

Wil je verhuizen naar Australië, er wonen en werken? Dan heb je een verblijfsvergunning nodig. Met het Skilled Migrant visum mag je wonen en werken in Australië. Deze visumcategorie is ingericht om mensen te werven die een bijdrage kunnen leveren aan de Australische economie. Om dit te toetsen en om de juiste mensen te selecteren gelden diverse voorwaarden. Zo geldt voor mensen die willen emigreren naar Australië een maximale leeftijd van 45 jaar. Dit geldt voor een permanente verhuizing naar Australië. Ben je ouder dan 45 jaar en/of wil je tijdelijk wonen en werken in Australië, dan behoort een ‘employer sponsored visum’ tot de mogelijkheden.

Het goede Spaanse leven

Deze maand loopt het werkvisum (1 jaar geldig) van Dylan af. Hij hoopt dan voldoende gespaard te hebben om zich in de regio Valencia te kunnen gaan settelen. Waarom Valencia? “De mentaliteit van de Spanjaarden, mañana, mañana! Die genieten van het leven, omringd door familie, goed eten en drinken.” Dylan wil dan iets voor zichzelf beginnen. Wat dat zal zijn, dat weet hij nog niet. En of deze globetrotter dan genoeg rust in zijn lijf heeft om op één plek te wonen met een serieuze baan? Wie weet? Hij komt in ieder geval niet meer terug naar Nederland, alleen om op bezoek te gaan bij familie en vrienden. Wie Dylan wil blijven volgen kijkt op zijn instagram-account en volgt deze reiziger op @thattraveldude.