De wereld is van haar

Ze werkt om te kunnen reizen. Onder haar levensmotto ‘Leef Nu’ trekt ze er zo vaak mogelijk op uit. Friesland, Zuid-Amerika, Laar. De wereld is van haar.

Inge (35) is het type ‘vrije geest’: “Die karaktertrek is toe te kennen aan mijn Friese moeder en mijn oma ‘Beppe’. Ook vrij opgevoed, reislustig en openminded.” 

Inge reisde op haar dertiende samen met haar gezin naar Brazilië, toen nog niet wetende dat ze zich in haar favoriete werelddeel bevond. 

Mañana Mañana’ 

Op haar zestiende ontmoet Inge de Venezolaanse uitwisselingsstudent José. Ze worden dolverliefd. Hij neemt haar mee uit salsadansen en leert haar het ‘Mañana Mañana’ (‘Komt morgen wel’). 

Vlak voor haar achttiende verjaardag is ze er klaar voor, ze wil de wijde wereld in. “Prima,” zeggen haar ouders, “maar je betaalt alles zelf.” Een jaar lang werkt ze fulltime en dan kiest ze voor drie landen: In Chili bezoekt ze een vriendin, in Venezuela José en in Brazilië logeert ze bij haar oom, die daar priester is. 

“Een magische tijd,” mijmert Inge. “Feesten, naar het strand, veel nieuwe mensen ontmoeten en genieten van het lekkere klimaat. Ik draaide mee in de families waar ik verbleef. Gingen zij naar hun werk, ontdekte ik de omgeving of ging naar Spaanse les. Nooit heb ik me onveilig gevoeld. Dat de cultuur daar als ‘flirty’ wordt ervaren, snap ik best. Ik genoot daar wel van! Hier in Nederland is men wat mij betreft daarin wat stijfjes.” 

Na negen maanden keert ze terug naar Nederland. “Ik kwam op Koninginnenacht terug en werd gelijk onze cultuur ingezogen. Dat betekent dus ook een trein nemen op een vast tijdstip. Ik heb staan huilen op het station, voelde me ontregeld. Dat hele gejaagde, ik moest er vreselijk aan wennen. Ik nam dus lekker een trein later.” 
Die gejaagde samenleving is nog altijd niet echt aan Inge besteed. Ook het gesloten, nuchtere karakter van de gemiddelde Nederlander is niet echt haar ding. “Aandacht voor elkaar hebben vind ik belangrijk, ook zeg ik op straat iedereen gedag, lijkt me volkomen normaal.” 

Grote liefde(s)

Als ze 22 is, ontmoet Inge haar grote liefde Jeffrey. De half Antilliaanse, half Nederlandse Weertenaar neemt haar mee naar ‘zijn’ Aruba en samen ontdekken ze vele andere mooie vakantiebestemmingen. Ze trekken bijvoorbeeld door Zuidoost-Azië, maar Midden- en Zuid-Amerika blijven favoriet. Inge: “In Venezuela waren we elf jaar geleden voor het laatst. Daar was vanwege de politieke situatie veel veranderd. Door de grote armoede is er veel onveiligheid. Al onze kennissen daar zijn uit hun land vertrokken, heel erg jammer. Ook Costa Rica zit voor altijd in mijn hart. Het strand en de jungle liggen er pal naast elkaar. Ik lag aan het zwembad en werd gewezen op een luiaard in een boom, enkele meters van me vandaan. Een geluksmoment! De Braziliaanse miljoenenstad Rio de Janeiro is de gaafste stad ter wereld. Die stad heeft álles. De warme gastvrijheid, de muziek, het straatleven en het lekkere eten op de plastic stoeltjes tussen de locals, heerlijk!”  

Vier jaar geleden kwam Duitse herder Jax in hun leven. De lieve speelse hond gaat graag mee op reis! Nu camper Arvi, the RV op de oprit staat, bezoeken ze ook minder verre bestemmingen. De verrassende, ongerepte natuur van Slovenië, maar ook Italië, Oostenrijk en Luxemburg. Inge: “Weet je, je rijdt op zondagochtend een half uurtje België in en het voelt al als vakantie!” 

Laor Leaftj 

Inge, Jeffrey en Jax wonen inmiddels in een droomhuisje op Laar. Het doet er ‘laidback’ aan. Misschien door de vele planten, de terracotta gekleurde muren of de vele reisfoto’s. In één van die fotolijstjes staat de Friese uitdrukking No Goeie! (Hey, hallo!).

Het Nederlandse klimaat wordt inmiddels gewaardeerd en ook vindt Inge het fijn dat ze haar familie dichtbij zich heeft. Toch sluit het stel een emigratie in de toekomst niet uit. Een bucketlist of een duidelijke planning is er niet. “We willen de wereld zien, that’s it. We gaan zien wat de toekomst ons brengt. Dát gevoel is voor ons ultieme vrijheid!”