Lars van den Brandt in Latijns-Amerika: ‘Je hebt bijna geen tijd om alleen te zijn’

Lars van den Brandt (23) uit Weert trok begin maart de wijde wereld in. Een backpack, een enkele reis naar Zuid-Amerika en een flinke dosis nieuwsgierigheid waren zijn enige zekerheden. Sindsdien reisde hij alleen – maar nooit eenzaam – van het zuidelijkste puntje van het continent tot aan de Caribische kust. Onderweg haalde hij zijn duikbrevet in Honduras, trotseerde hij de ijzige kou van Antarctica en liep hij vijf dagen lang richting Machu Picchu.

Van Boshoven naar Buenos Aires

Lars groeit op als Brökwagter, verhuist in zijn tienerjaren met het gezin naar Laarveld en woont tijdens zijn studententijd in Eindhoven. Zijn jeugd is doorspekt met typische Weerter herkenningspunten: Philips van Horne, vastelaovundj, de stad in het weekend, vrienden en sport. Toch begint het al vroeg te kriebelen. Reizen, weg zijn, ergens helemaal anders zijn. Hij weet het zeker: ooit wil ik een lange reis maken.

“Ik heb altijd al iets met andere culturen gehad,” vertelt Lars. “Het idee dat het leven er ergens anders compleet anders uitziet – dat fascineert me.” Na zijn middelbare school doet hij de opleiding Software Engineering in Eindhoven. “Ik kijk hierop terug als een van de leukste periodes van mijn leven. Niet omdat de studie zelf zo leuk was, maar het vrije studentenleven eromheen; op kamers, feestjes en vrienden”, zegt Lars eerlijk.

Daarna gaat hij aan de slag als software engineer bij Reuzenpanda in Weert. “Daarnaast ben ik nog steeds blijven plakken bij mijn bijbaantje bij Stichting Land van Horne waar ik nog met veel plezier in de weekenden werk. Ik vind deze afwisseling fijn; doordeweeks zit ik voortdurend achter de laptop, en in het weekend kan ik onder de mensen zijn.”

Weetje: Een software engineer is iemand die programma’s en apps maakt die op computers, telefoons of websites draaien. Ze schrijven code (de ‘taal’ van computers), bedenken hoe iets moet werken, lossen technische problemen op en zorgen dat alles veilig en snel blijft werken.

De knoop om te vertrekken hakt hij begin 2025 door. “Ik wilde eens echt alleen zijn, zelf dingen moeten regelen, ontdekken, leren”, legt Lars uit. “Ik heb gespaard tot ik vertrok, ik dacht ‘liever te veel dan te weinig!’” Zijn ouders Luuk en Tanja steunen zijn plannen, maar gaan hem uiteraard wel missen. Op 5 maart vertrekt hij naar Buenos Aires. “Ik had alleen mijn eerste vlucht en slaapplek geboekt. Verder had ik een globale route uitgestippeld met landen die ik in ieder geval wilde zien. Maar ik heb het zo open mogelijk gehouden. De rest moest zich gaandeweg vormen. Ik wilde reizen met een go-with-the-flow mentaliteit”, legt Lars uit.

Ontdekking van culturen

Vanuit Buenos Aires reist hij naar het uiterste zuiden: Ushuaia, het zuidelijkste stadje ter wereld. Daar begint het avontuur pas echt. “Het leek mij leuk om in het onderste puntje van Zuid-Amerika te beginnen en te kijken hoe hoog ik zou kunnen komen binnen een half jaar”. Hij maakt kennis met andere backpackers, komt in een ritme van ontmoeten, doorreizen, ontdekken. “Je hoort van anderen waar ze geweest zijn, wat mooi was, wat je niet mag missen. Zo ontstaat een route vanzelf. Soms blijf je langer ergens hangen omdat het klikt met mensen of omdat de plek je raakt.” In totaal reist hij door dertien landen, van Argentinië tot Honduras. En hij is nog niet klaar. Lars; “Na Honduras ga ik nog naar Guatemala, Belize en Mexico. Daar vandaan vlieg ik terug.” Onderweg houdt hij via Polarsteps zijn route bij. Niet alleen voor familie en vrienden, maar ook voor zichzelf. “Ik ga het straks laten afdrukken als boek. Een tastbare herinnering.”

Weetje: Ushuaia wordt ook wel het ‘einde van de wereld’ genoemd. Vanuit hier vertrekken expedities naar Antarctica. De stad ligt op het eiland Vuurland en heeft gemiddeld maar zes uur daglicht in de winter.

Antarctica: het onverwachte hoogtepunt

Antarctica stond niet op de oorspronkelijke planning. “Maar toen ik in Ushuaia was, hoorde ik van anderen dat er nog plekken waren op een expeditieboot. Ik heb niet lang getwijfeld.” Hij vaart via de woeste Drake Passage – een van de gevaarlijkste zeegebieden ter wereld – naar het witte continent. Onderweg krijgt hij lezingen over het ecosysteem, de dieren, en de extreme omstandigheden. “En dan sta je daar. Tussen de ijsbergen. Tussen duizenden pinguïns. Je ziet walvissen zwemmen. Het is er stil, puur, onaangetast. Ik voelde me daar echt klein, maar ook enorm bevoorrecht. Je blijft je ogen uitkijken.” De boottocht is intens: hoge golven, continue beweging. Maar de ervaring weegt ruimschoots op tegen het ongemak. Lars is er duidelijk over: “Al met al was dit een van de gaafste dingen die ik ooit in mijn leven heb gedaan.”

Weetje: Antarctica is het droogste, winderigste én koudste continent ter wereld. De gemiddelde temperatuur in de zomer is -10°C aan de kust.

Op eigen benen – maar nooit alleen

Lars is solo vertrokken, maar echt alleen is hij zelden. “Ik was van tevoren wel een beetje zenuwachtig. Hoe makkelijk zou het zijn om mensen te ontmoeten?” Die zorgen blijken ongegrond. “In hostels ontmoet je vanzelf mensen. Het is soms zelfs moeilijk om af en toe even alleen te zijn”, geeft Lars toe. “Iedereen is op reis, iedereen is op zoek naar verbinding. Soms klik je zo goed dat je dagenlang samen optrekt. En dan neem je weer afscheid en begint het opnieuw. Iedereen is aan het solo-backpacken maar niemand wil solo zijn”, zegt Lars treffend. “Je leert in korte tijd enorm veel mensen kennen, van overal ter wereld. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Dat maakt het reizen ook zo bijzonder.” Toch vindt hij rustmomenten ook belangrijk. Die vindt hij tijdens solo- wandelingen en het schrijven van zijn dagboek. Ook werkt hij af en toe online aan een project voor zijn Weerter werkgever Reuzenpanda.

Toeristen moeheid

De afgelopen zes maanden reisde Lars door Argentinië, Uruguay, Antarctica, Chili, Bolivia, Peru, Colombia, Panama, Costa Rica, Nicaragua, El Salvador, Honduras en Guatemala. Niet elke plek voelt veilig. In Medellín, Colombia, bijvoorbeeld, voelt de sfeer grimmiger. “Daar loop ik ’s avonds niet alleen over straat. Je leert je intuïtie volgen en je leert dat veiligheid niet vanzelfsprekend is.” Ook de mentaliteit van de lokale bevolking verschilt van land tot land. “De meeste mensen zijn aardig en behulpzaam. Nicaragua was erg toeristisch, hier had ik het idee dat de locals ons een beetje zat waren. Dat merk je wel meer op de toeristische plekken, dat ze een soort van ‘toeristen-moe’ zijn. Dat mijn Spaans niet erg goed is, werkt ook niet echt mee. Maar El Salvador daarentegen, is pas net open voor toeristen; daar zijn we nog helemaal nieuw en interessant voor de locals en werden we met open armen ontvangen.”

Over bergen, jungle en onder water

Een van de grootste verrassingen van de reis is de ontdekking van het hiken. Lars: “Voordat ik aan deze trip begon was ik nooit van het wandelen of van het hiken. Maar in Patagonië veranderde dat compleet.” Hij loopt onder meer naar Mount Fitz Roy in El Chaltén en doet in Peru de vijfdaagse Salkantay Trek naar Machu Picchu. “Dat was zwaar, door de hoogte en het terrein. Maar ook onvergetelijk. De trek ligt hoog in de bergen waardoor het zuurstofgehalte lager is. Dit maakt het klimmen van steile bergen extra uitdagend, maar de beloning is daardoor nog zoeter. Dit heeft mijn kijk op het hiken helemaal veranderd.”

In Honduras haalt hij zijn duikbrevet. “Het is bizar dat je ineens tussen vissen en koraal zwemt. Ik vind duiken echt mega leuk, het lijkt net of je in een andere wereld bent!”, vertelt Lars enthousiast. Utila, het eiland waar hij dat doet, staat bekend als een van de beste en mooiste plekken ter wereld om te leren duiken. “Met de behaalde certificaten mag ik overal op de wereld duiken”, zegt Lars trots.

Nieuwe plannen maken

Na maanden onderweg komt onvermijdelijk de vraag: wat mis je? Daarover hoeft Lars niet lang na te denken; “Mijn familie en vrienden, dat vooral. Even een biertje drinken met mijn maten.” Hij mist ook het gemak van Nederland: de fiets, de trein die op tijd rijdt, dat alles geregeld is. Tegelijkertijd ziet hij ook de keerzijde. “In Nederland is er veel stress, veel regels. Alles moet. Hier is er meer ruimte. Meer spontaniteit. Nee, dat reis-leven bevalt me wel, ik zou dit wel altijd willen doen!” Maar daar ziet het voorlopig niet naar uit. Eind augustus keert Lars na een reis van zes maanden terug naar Nederland. Eerst familie en vrienden zien. Dan verder werken bij Reuzenpanda. En natuurlijk weer sparen voor de volgende trip. Want reizen zal altijd blijven lonken. “Ik heb nog niks vaststaan, maar ik zou graag naar Oceanië gaan om mijn laatste continent af te tikken”, zegt Lars beslist.

Weetje: Oceanië is een werelddeel dat bestaat uit het continent Australië en een groot aantal eilanden in de Grote en Indische Oceaan.

Bekijk Lars zijn ontmoeting met een haai in ‘the Great Blue Hole’ in Belize.