Door Jan Strick
Ze werd geboren op tweede kerstdag 1983.
Volgens kalenderfilosofen tel je dan nog mee
als 100%-kerstkind, ook al is ‘Stille Nacht’
dan al 36 uur grijs gedraaid. Snelle cijferaars
weten nu ook dat de PvdA-fractievoorzitter in
de Weerter gemeenteraad Fanida Kadra pas
29 lentes telt. Geboren in het Weerter Sint Jans
Gasthuis. De dienstdoende gynaecoloog Vissers
riep na enkele uren handenarbeid: ‘Zo, hier is
dan Fatima…!’ Hij ging er van uit dat alle
Marokkaanse meisjesbaby’s Fatima heten!
Inspiratie
Om Fanida’s verhaal in een helder tijdsbeeld te plaat-
sen even een terugblik. In 1971 kwam haar vader
Ahmed als Marokkaanse gastarbeider klappertandend
naar Nederland, om arbeid te verrichten waar Jan en
Fien Modaal zich te goed voor voelden. Fanida’s moe-
der Touria verbleef toen nog onwetend in Marokko. Ze
trouwden in 1975. Blijkbaar had Ahmed zijn bruid zo-
veel moois over Nederland verteld dat ook zij in 1976
de Straat van Gibraltar overstak, richting een atje op
de Dillenburg in Weert. Daar waren de kamertjes zoda-
nig klein, knus en kneuterig, dat in 1977 broer Kamal
werd geboren.
Fanida: “Mijn vader leerde mijn moeder vooral dat ze
onder de mensen moest komen en voor zichzelf moest
leren zorgen. In 1978 begon ze te werken bij Philips
Lighting. Daar bleef ze tot 2007 tot de laatste ploeg-
baas de lamp uitdeed. Ik ben er trots op dat mijn
ouders zo snel integreerden. Ze waren een echte in-
spiratiebron voor mij.” Al moest moeder Touria eerst
nog ervaren dat je niet ongeschonden op hoge hakken
door de sneeuw kon banjeren…
Recalcitrant
“Ik zat op basisschool Keent, die nu zo mooi is sa-
mengesmolten met ontmoetingscentrum Keenterhart.
Ik vind die oude mozaïekjes nog steeds prachtig. ”Als
moslima mocht Fanida geen Eerste Communie doen.
Hoe ‘discriminerend’ voor een zevenjarig kind! Geen
feestjurkje, geen lakschoentjes, geen communie ets
(welk taalgenie heeft dat woord bedacht eigenlijk?)
Fanida: “Maar wij hadden Suikerfeest, waar we ook
genoeg kregen toegestopt. En: Suikerfeest was ieder
jaar! Later op het Bisschoppelijk College kreeg ik echt
een hekel aan leren. Alleen jaartallen interesseerden
me, de rest niet. Thuis zagen ze de bui al hangen. Ze
waren mijn oudere broer gewend die veel braver en
volgzamer was dan ik. Op het atheneum zaten door-
gaans braveriken, en ineens zaten ze met zo’n ongeleid
projectiel. Ik moest al de klas uit vóór ik een voet had
binnengezet. Als ik om uitleg vroeg zei die juf: ‘Jij kijkt
verkeerd!’ Ten einde raad nam mijn moeder me mee
naar Philips Lighting, in de hoop dat ik daar het licht
zou zien. Ik beurde 300 gulden per week, maar was
snel genezen toen ik in dat ritme van ‘lopende band-
douchen-slapen-eten’ terecht kwam. In mijn klas zaten
20
‘De meeste burgemeesters zijn afgestud
Fanida Kadra:
