HOE IS HET NOG MET...
19
Josefien Seerden-van Lierop
Door Frans van Tuel
Het duurde even voor Josefien Seerden uiteindelijk haar jawoord gaf voor
een interview. “Ik sta niet zo heel graag in de belangstelling”, reageert ze
bescheiden. Toch hebben generaties Weertenaren juist aan háár te dan-
ken dat zij letterlijk hun hoofd boven water kunnen houden, gedurende het
zwemmen dan wel te verstaan!
Lessen geven
Dat gezond bezig zijn, in de vorm van bij-
voorbeeld zwemmen of bewegen, goed is
voor een mens bewijst Josefien wel. Bijna
tachtig jaar is ze, maar ‘still going strong’.
Ze ziet er nog bijzonder kwiek uit en voelt
zich ook nog fit.
Bewegen zit al van kinds af aan in haar
bloed. “Vroeger kon je als tienermeisje
niets anders doen qua sport dan gymnas-
tiek. En dat deed je natuurlijk bij Jan van
Weert.” Al vóór haar huwelijk met Frans
geeft ze al les aan leden van de Weerter gymnastiekvereniging. Na een tijdje wordt
ze gevraagd om specifiek les te geven aan damesgroepen. “Veel vrouwen hadden in
die tijd moeite met een man als instructeur.” Josefien, inmiddels een jonge moeder,
steekt veel tijd in de gymlessen die ze voornamelijk in de avonduren en op tal van
plekken in Weert verzorgt.
In de zomermaanden gaf ze op jonge leeftijd ook al zwemles bij De IJzeren Man.
De overige maanden werkte ze bij de gemeente. Tot aan haar huwelijk. “Als je ging
trouwen moest je weg. Dat was in die tijd nou eenmaal zo.” Jaren later pakt ze de
het lesgeven weer op bij Bausch squashcentrum. “Die hadden een klein zwembadje.
Daar ben ik weer begonnen met les geven aan kleine groepjes.”
Eigen zwemschool
“Waarom begin je niet iets voor jezelf?” Die vraag kreeg Josefien steeds vaker te ho-
ren. Een woning op de hoek van de Hendrik IV-straat en Keyserbosch blijkt over een
juiste vergunning te beschikken om een zwembad aan te leggen en er vervolgens een
zwemschool te beginnen. De start van de eerste privé-zwemschool in Weert wordt
een succes. Josefien geeft zwemles aan vele duizenden kinderen en volwassenen.
Generatie op generatie. Altijd met heel veel plezier en voldoening. Ruim dertig jaar
later is zwemschool Josefien een begrip in Weert.
Weliswaar niet meer met ‘juffrouw Josefien’ in het water, maar met haar zoon Manuel.
Hij neemt eind jaren ‘90 samen met zijn vrouw Nicole de zwemschool over. Josefien
blijft nog een tijdje aan als instructrice, alvorens de scepter echt helemaal over te dra-
gen. Ze is blij dat de zwemschool in de familie is gebleven. “Mijn zoon doet het ook
goed, hoor ik van reacties om mij heen,” zegt Josefien trots.
Stilzitten en niets doen past echter niet in Josefiens schema. Tot voor enkele jaren
geeft ze zelfs gymlessen aan leden van de Koêleköpkes. Deze vereniging, waar Jose-
fien al jaren lid van is, organiseert tal van activiteiten voor senioren.
Curriculum Vitae
Leeftijd: 79 jaar
Voormalig gymnastiek- en
zweminstructrice
54 jaar getrouwd met Frans
Vier kinderen en
tien kleinkinderen
Bezigheden
Ze wordt nog regelmatig door mensen aangesproken over haar kunde en wijze van
destijds lesgeven. Op de vraag wat haar kracht was tijdens de zwemlessen antwoord
Josefien: “Je kunt streng zijn, maar je moet ook de personen aanvoelen. Je moet ze
aanmoedigen om zichzelf watervrij te maken en ze desnoods aan de hand nemen.”
Het goede contact met de vele kinderen en volwassenen mistte ze wel nadat ze de
zwemschool definitief had overgedragen. Maar van in een zwart gat vallen, was al-
lerminst sprake. De opvang van de kleinkinderen zorgde ook regelmatig voor bewe-
ging en ontspanning. Josefien nadert de tachtig maar ze is nog iedere week volop in
beweging. Wandelen, fitnessen of zwemmen. Maar ook andere gezellige bezigheden
zoals kaarten of eropuit gaan met leden van de Koêleköpkes doen zij en haar man
regelmatig. Daarnaast leest ze graag en draagt ze zorg voor het jongste kleinkind van
elf maanden.
Laar en Chester
Zowel Frans als Josefien draagt ook SV Laar al vele jaren een warm hart toe. Frans
vervulde als oud-voetballer diverse bestuursfuncties en gaat nog regelmatig kijken
of kaarten in de kantine. Josefien zijn jarenlang actief betrokken geweest bij de club.
Zo was ze negen jaar bestuurslid. Inmiddels is de liefde voor SV Laar ook al overge-
dragen. Onder meer schoondochter Nicole doet de ledenadministratie, enkele zoons
hebben een elftal onder hun hoede en tal van kleinkinderen voetballen actief mee.
Reizen doen Josefien en Frans met een vast gezelschap. Al vele jaren trekken ze er-
opuit naar landen als Duitsland, Portugal of Tsjechië. Samen met een groep mensen
die van oudsher waren aangesloten bij REVO (de Nederlandse Bond van Gemeen-
teambtenaren). “Dat is juist het leuke, dat je elkaar tijdens een vakantiereis weer
ontmoet. Het zijn mensen uit heel Nederland. Helaas vallen de laatste jaren vanwege
de leeftijd wat mensen weg.
Engeland, en dan vooral de omgeving rond Chester, heeft bij Josefien en Frans een
warm plekje in hun hart. Vele jaren trekken ze, ook wel eens samen met hun zonen,
op vakantie richting de omgeving vlak onder Liverpool. Ze hebben daar nauw contact
met een Britse boerenfamilie. “Die reizen begin jaren ‘80 waren al een hele belevenis,
met de bus, de veerboot en weer met de bus dwars door Engeland!” Later ging de
trip per vliegtuig. Nog steeds ondernemen ze de trip naar Engeland. Josefien: “We
hebben aan die reizen leuke contacten overgehouden en ik denk er nog graag aan
terug.”
Jonge buurt
Nadat ze jaren gewoond hebben op de Hendrik IV-straat, wonen Josefien en Frans
nu in een woning aan de rand van de wijk Molenakker. Vóór hun ruime woning ligt een
mooie groenstrook en ze hebben vrij uitzicht op de Zuid-Willemsvaart. “We wonen
hier echt heel graag”, zegt Josefien terwijl ze naar buiten kijkt. “En tussen de kinde-
ren,” grapt Frans. Aan weerszijden wonen gezinnen met jonge kinderen. Het zorgt
voor leven in de straat, waar beiden volop van genieten. “Als je daar niet meer tegen
kunt, moet je verhuizen. Maar ik woon hier maar wat graag,” lacht Josefien.
