even bijpraten
26
Dat wordt anders als ze naar Etten-Leur verhuizen. Trix:
“Een van de eerste dagen dat we daar woonden, kreeg
ik de plaatselijke stadsgids in handen. Bij het doorbla-
deren ontdekte ik dat er een accordeonvereniging was.
Ik dacht niet lang na en ben er direct naar toe gereden.
Tot grote verbazing van Louk, want volgens hem kan
ik nergens de weg vinden …” Uit dat eerste contact
is het succesvolle accordeonensemble ‘Virtuosa’ ont-
staan. Vijf musici die regelmatig optreden in binnen- en
buitenland met een playlist die varieert van klassiek tot
modern.
De sterren van de hemel
In de loop van de tijd ontwikkelde Trix haar theoretische
kennis door het behalen van certi caten op de dag-
mavo voor volwassenen. Ze bekwaamt zich ook verder
in de theoretische kant van de muziek. Ze wilde graag
op een hoger niveau spelen. Ondertussen vragen zoon
en dochter ook de nodige aandacht en als de kinderen
van school af zijn werkt ze mee in hun zaak. Als ze hun
zaak verkopen heeft Trix één wens. Ze wil een mooi
instrument kopen. Het wordt een Borsini, een klassiek
accordeon. Voor de kenners (of juist niet): een instru-
ment met melodiebas, waarbij je met je linkerhand, net
als met je rechter een melodie kunt spelen. Vooral voor
het spelen van polyfone muziek waarbij verschillende
melodieën tegelijk klinken.
Ze krijgt les van Ronald van Overbruggen, een begena-
digd accordeonspeler. Hij is het die haar stimuleert om
naar het conservatorium te gaan. “Ik was bijna 50 en
ik vroeg me af hoe dat zou moeten. Ronald overtuigde
me dat het niks met leeftijd te maken heeft om te gaan
studeren. En zo deed ik toelatingsexamen aan het Bra-
bants Conservatorium in Tilburg. Ik speelde de sterren
van de hemel en ik was dolgelukkig toen ik werd toege-
laten. Toen ik thuis kwam waren onze zoon en schoon-
dochter er ook en ik raakte niet uitverteld over hoe het
was gegaan. Zoonlief zei: dan gaat oma studeren… En
ik vond het niet leuk dat hij dat zei. Had ik juist zo tegen
die leeftijd aan zitten hikken. Hij moest het wel drie keer
zeggen vóór ik besefte dat ze kwamen vertellen dat we
een kleinkind kregen!”
Trix studeerde vier jaar voltijds en deed nog een jaar
extra. Het examen omvatte dertien vakken en ze
slaagde met vlag en wimpel als docerend en uitvoe-
rend musicus klassiek accordeon. Anno 2013 dirigeert
ze een accordeonorkest in Bergeijk en het Weertse Air
d’Accordéon. Ze speelt in en treedt op met Virtuosa
en ze wordt regelmatig gevraagd voor gastoptredens.
Bezeten van muziek
En nu op haar vijfenzestigste een nieuwe uitdaging:
Chess in Concert. Een productie waar wel vijftig men-
sen aan meedoen. Het orkest bestaat uit accordeon,
slagwerk, pauken, hobo, basgitaar en keyboard. Trix
zit inmiddels op haar knieën en spreidt de keurig ge-
bundelde partituren op tafel uit. Haar gezichtsuit-
drukking, haar lichaamstaal: het is een en al vuur en
enthousiasme. Geen enkel muziekstuk in de musical
was ooit voor accordeon geschreven. Vele, vele uren
werk liggen op tafel. Voor ieder instrument, voor iedere
zangstem … de noten dansen voor mijn ogen (veel
verder dan een mondharmonicaclub ben ik dan ook
nooit gekomen). En toch is het of ik de muziek hoor:
Merano, Embassy Lament, One night in Bangkok …
Dit kun je alleen maar als je bezeten bent van muziek!
“Om het tot een smakelijk geheel voor het publiek te
maken, strelingen voor de oren maar zeker ook voor
de ogen, zijn er toch nog een paar meer mensen bij
betrokken,” zegt Trix. Voor de zang is Rita Scheffers
verantwoordelijk, Annelies van Kempen is de choreo-
grafe en Carin Rosbergen heeft de regie. Een complete
vrouwenproductie dus? Trix lacht: “Dat is toeval! Maar
ook de ‘verteller’ is, hoe toevallig, Heleen Kunneman.”
Weertenaren hebben niet bepaald de naam om trots
te zijn op hun stad of op hun bijzondere zonen en
dochters. Daar kan na 12 en 13 april 2014 verandering
in komen!
