een
huis
vertelt
9
“Tijdens het vieren van mijn vijftigjarig jubileum als kunstenaar kreeg
iedereen een potlood om daarmee een lijn te trekken op deze muur, een
persoonlijke afdruk. De eerste reacties waren huiverig… Maar na een
paar uur heb ik de potloden maar weggepakt….” lacht Renier. “Iedereen
laat sporen na en ik ben eigenlijk altijd bezig met het zeker stellen van
sporen. Als je goed kijkt, zie je dat waardeloos vaak naast waardevol
ligt. In enkele kistjes hier in huis liggen verzamelde objecten bij elkaar,
van oude schoenzolen tot indianenbijlen, van fossiele bliksems tot
stukken verweerd glas. Prachtig. In vroegere jaren waren het vaak
aanleidingen voor het ontstaan van mijn kunstwerken.”
Waardeloos naast waardevol
“Tot alles wat hier in huis staat of hangt qua voorwerpen, zijn
wij min of meer veroordeeld”, zegt Renier. “Daarmee bedoel
ik dat er niets weg en ook niets bij kan. Alles wat je ziet is
onderdeel van ons 'zijn' en dus vormt het een onlosmakelijk
geheel. Neem bijvoorbeeld deze oude vissersboot uit
Tanzania, die symboliseert de reis die de mensheid maakt,
een thema dat leidraad is in mijn huidige werk. Je ziet
de vissers als het ware met deze boot in de weer met een
knipoog naar de Zuid-Willemsvaart hier in de voortuin.”
Vissersboot uit Tanzania
mijn grootste kunstwerk”
“Dit schilderij behoorde tot mijn
eindexamenwerk van de Kunstacademie in Maastricht,” vertelt
Yvonne. “In het laatste jaar kreeg je een jaar de tijd om je eigen
thematiek te ontwikkelen. Mijn thema was engelen. Niet vanwege het
religieuze, maar vanwege de sfeer, het transparante, het ongrijpbare
en het lijnenspel. Licht, zindering, de dingen die wij als mens niet
weten of kunnen bevatten. Renier wilde het ooit van me kopen. Ik zei:
‘Prima, maar dan krijg je mij erbij’.
Niet te koop
