wat
zou
jij
doen
met
een
dag
m t
Door Maartje Derckx
waren blij dat we die overleefd hadden,” grapt
Klaus. “Toen we even daarna laaghangende
eikentakken bij het Verliefden Laantje ramden
en een kleine mast van het schip afbrak en mijn
schouders en het hoofd van mijn collega raakte,
waren we even beduusd hoor. Een bult en een
verzekeringskwestie waren het resultaat.”
Jaarlijks staat vanaf september de
telefoon van secretaresse Paula
roodgloeiend. Zij neemt alle
reserveringen aan en plant bezoekjes in voor
het heerlijke avondje dat nu is gekomen.
Klaus en zijn gevolg worden rondgereden
door een andere vrijwilliger van de stichting.
“Lieve mensen hoor, die chauffeurs, maar
ook stronteigenwijs. Sommige straatnamen
lijken verdomd veel op elkaar, zoals de
Wilhelminasingel en de Wilhelminastraat. Laten
we zeggen dat de familie in die laatstgenoemde
straat op z’n minst zeer verrast was toen we
zwaaiend binnenkwamen.”
Elke familie krijgt een bezoekje van
een half uur. Er wordt gelezen uit
het grote rode boek en kinderen
mogen op schoot. “Plakkerige handjes en
snotneusjes van peutertjes houd ik goed in de
gaten. Er zat ooit een vuistje vast in mijn baard.
Die dingen zijn gemaakt van echt yak-haar en
kosten maar liefst 1200 euro”, verklapt Klaus.
“Bij elk gezin wordt er een mooie zithoek voor
ons gecreëerd, bijvoorbeeld naast een snikhete
kachel. Mijn collega, een ZeurPiet van aard,
weigerde vriendelijk vanwege de angst voor
druppende visagie. Dat begrepen de papa’s en
mama’s dan gelukkig snel genoeg.
Klaus zwaait af, het is mooi geweest.
En voor de eerste keer in zijn leven
wordt hij graag ontmanteld. Dag
SinterKlausje, dááág, dááág…!
Hij voldeed als geen ander aan de criteria: een prettige stem, een
kindvriendelijk gezicht en affectie met de doelgroep. Ruim een kwart
eeuw geleden begon hij dan ook met zijn liefdadigheidswerk voor
Stichting Sint Nicolaas Weert. Uit liefde voor de kinderen en geheel
vrijwillig. Eenmaal per jaar wordt er een mooie feestavond voor alle
vrijwilligers georganiseerd, dan neemt hij de fiets in plaats van zijn
paard. Dan kan hij lekker wat drinken. Nu is hij 74 jaar jong, staakt
zo langzamerhand zijn wild geraas en is hij bijna klaar om de gouden
scepter voorgoed over te dragen. Klaus Tavenier neemt ons mee op
een koude winterdag, vol verwachting klopt ons hart.
06:45
15:30
18:30
Een dag met…
Sinterklaas
– Klaus Tavenier
07:30
15:30
08:30
20:00
Klaus staat op en scheert zijn gezicht
helemaal glad. Dan blijft alles beter
plakken straks. Zijn wenkbrauwen,
die hij normaal gesproken door de kapper laat
knippen, zijn nu al sinds augustus onaangeraakt
gebleven. Dan zijn ze lang en piekerig. Dat past
bij de look.
Bij het honk van T.C. Weert zijn
tientallen mensen drukdoende. Bij
de S.S.N.W. wordt er goed voor alle
vrijwilligers gezorgd. De voorzitter voorziet
alle vrijwilligers van een ontbijtje bestaande
uit eieren met spek. Verschillende collega-
staffunctionarissen en andere medewerkers
maken zich op voor hun bezoek aan scholen,
bedrijven en gezinnen. De visagie en de
pruiken worden nauwkeurig aangebracht. Klaus
heeft zijn eigen werkkleding klaarhangen, te
herkennen aan het label met zijn naam aan de
binnenkant van de tabberd.
Klaus en zijn maten worden
hartelijk ontvangen bij de Brede
School op Moesel, zijn vaste school.
Er zijn kinderen met allerhande achtergronden
en geloofsovertuigingen. Als Klaus er eenmaal
is, is er maar één geloof: het geloof in de
Goedheiligman.
Klaus doet een dut ter voorbereiding
op deel twee van het programma.
Rek- en strekoefeningen zijn geen
overbodige luxe. “Als stads-staffunctionaris
maakte ik ooit mijn entree op een mooi versierd
vrachtschip. Elke Weerter staffunctionaris
weet het: er zijn twee bukmomenten, bij de
Laarderbrug en als je onder de A2 doorvaart. We
14:30
19
