We werken wel

Waarom werken vrouwen niet? 
Dat was twee jaar geleden de titel van Liesbeth Staats’ documentaire over het deeltijdparadijs. Sindsdien klinkt er een tegengeluid: vouwen werken wel, maar wij willen het niet zien. Nederlandse vrouwen werken gemiddeld evenveel uren als mannen, volgens cijfers van de OESO. Het enige grote verschil is dat bij vrouwen ongeveer de helft van die uren uit onbetaald werk bestaat, waar dat bij mannen slechts een derde is. 

Onbetaald werk is werk waarvoor we niet betaald krijgen, maar dat wel moet gebeuren. Meestal zijn dit zorgtaken. Denk aan strijken of de huishoudelijke administratie. Zouden we dezelfde taken uitbesteden, dan is de kans groot dat een ander er wel betaald voor zou krijgen. 
Dit onbetaalde werk is het fundament van onze samenleving en een voorwaarde voor al het betaalde werk, volgens econoom Sophie van Gool. Op een lege maag, met vieze kleren en een slappe band kom je nou eenmaal niet ver. Daarnaast zijn deze zorgtaken ook nog eens van onschatbare waarde voor onze economie. Als vrouwen wereldwijd een minimumloon zouden krijgen voor al hun zorgtaken, zou ons dat per jaar meer kosten dan de gecombineerde omzet van de vijftig grootste bedrijven in de wereld – denk aan Amazon, Shell en Volkswagen. 
En toch vinden we het moeilijk onbetaald werk echt te zien. Zorg is er altijd, overal om ons heen. En het dagelijkse zie je nooit voor het eerst, maar altijd alleen weer opnieuw en valt daarom niet op, zoals Lynn Berger, auteur van het boek Zorg, het zo mooi beschrijft. En dat wat we niet zien, wordt niet gewaardeerd en dus niet betaald.

‘Waarom werken vrouwen niet?’, luidde twee jaar geleden de vraag. Deze maand bracht feministisch icoon Anja Meulenbelt haar 52e boek uit met de titel ‘Alle moeders werken al’. Beter dan dat had ik het antwoord niet kunnen samenvatten. Alle moeders werken al en het is tijd dat wij dat ook (weer) gaan zien. 

Famke Langedijk (21) komt uit Weert en haalde afgelopen zomer haar bachelor aan Leiden University College the Hague. Tijdens haar tussenjaar geeft ze les over de Nederlandse politiek en werkt ze in de zorg. In haar vrije tijd houdt ze zich graag bezig met de vragen van het dagelijkse leven.