Wat zou jij doen met … een miljoen?

Wat zou je doen als je een miljoen wint? Uit onderzoek is gebleken dat bijna de helft van alle Nederlanders (47,8 %) dit geld aan hun huis wil uitgeven. Natuurlijk willen we er ook leuke dingen mee doen. 20,4 % gaat van het geld het liefste op vakantie terwijl 8 % het liever aan een auto besteedt. Een feestje kan er ook nog wel af bij 3,5%. Maar wat als je dit geld alleen mag besteden aan maatschappelijke projecten?

Toen de Notre-Dame van Parijs in brand stond werd er door de superrijken binnen de kortste keren een miljard euro op tafel gelegd voor de wederopbouw. De gulle gevers struikelden over elkaars giften. Wie had de dikste portemonnee om, onder aftrek van héél veel belasting, een steentje bij te dragen aan het herstel van dit cultureel-religieus erfgoed? Mooi gebaar, dat zeker. Toch kwam er vanuit de Franse gele hesjes-beweging een ander geluid: Er leven hier in Frankrijk héél veel mensen in armoede! Waarom is het zo moeilijk om dáár geld voor vrij te maken? Zijn stenen belangrijker dan mensen van vlees en bloed?

Het is weinigen gegeven om even tweehonderd miljoen te schenken. Dat is gewoon een onvoorstelbare hoeveelheid geld. Om het een beetje overzichtelijk te houden leg ik de vraag ‘Wat zou jij doen met een miljoen?’ voor aan drie mensen die op 26 april onderscheiden werden als lid in de Orde van Oranje Nassau, mensen met een maatschappelijk hart dus.

Annelies Indenkleef-Niellissen (58 jaar), werkzaam op basisschool De Firtel in Stramproy, vrijwilliger bij EHBO-vereniging Stramproy,  schutterij Sint Catharina, Vluchtelingenmaatje, Stramproy bloeit en mantelzorger.


Annelies Indenkleef-Niellissen

Stramproy kent veel verenigingen en het aantal vrijwilligers is uitzonderlijk hoog. Prachtige initiatieven zijn opgezet: 24 AED’s door Stramproy Hartsave, Stichting Leefbaarheid Stramproy, met ‘de bus’ en ‘de fiets’, die gereserveerd kunnen worden door kwetsbare mensen die niet meer zelf voor vervoer kunnen zorgen. Initiatieven, die verschillen maken voor mensen.

Met één miljoen zou ik op een mooie, centrale plek in ons dorp een soort dorpshuis willen openen: een ruimte voor iedereen, 24/7 open en beheerd door vrijwilligers. Een gezellige plek voor een kop koffie, een krantje, om er een kaartje te leggen, samen TV te kijken. Samen een weg te zoeken op internet. Met een mooie grote leefkeuken, waar mensen samen koken, samen eten. Misschien met een ruimte om lekker te ‘unjeren’, even een oogje dicht te knijpen na het eten. Misschien zelfs met één of twee slaapkamertjes, waar mensen kort opgevangen kunnen worden, die niet alleen willen/kunnen blijven tijdens de nacht. In deze tijd van social media lijkt contact met de medemens steeds gemakkelijker. De eenzaamheid bij mensen is echter groter dan ooit. Misschien lukt het ons met een miljoen, om mensen te verbinden… Om mensen elkaar te laten ontmoeten… Jong en oud. Iedereen!

Jim Overklift-Vaupelkleyn (77), vrijwilliger bij Open Toren Dagen Weert, Stichting Nationaal Indiëmonument, Bond van Wapenbroeders, Limburgse Veteranendag, Fietsvierdaagse, Nacht van Weert, Comité Bevrijding en Herdenkingen Weert, tafeltje dekje en chauffeur buurtbus.


Jim Overklift-Vaupelkleyn

Het klinkt onwaarschijnlijk, maar mocht ik een miljoen winnen, dan zijn er twee instanties die mij na aan het hart liggen: het Leger des Heils en de Voedselbank. Beiden doen veel voor de armen. Er zijn er uiteraard nog veel meer, maar deze instanties heb ik als eerste in het vizier.
Het leven in Nederland wordt elk jaar duurder: alle prijzen en tarieven gaan telkens omhoog. Als deze trend zich voortzet, komen er steeds meer Nederlanders in de problemen. Het door deze twee instanties te verkrijgen miljoen zou dan ook snel als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Nederland heeft veel deskundigen op allerlei gebieden maar echte oplossingen voor deze hulpbehoevenden zijn kennelijk niet te vinden (net als het fileprobleem: ook onoplosbaar!). Het unieke is dat er in Nederland, één van de rijkste landen van de wereld, instanties nodig zijn om mensen die in armoede leven een helpende hand te bieden. Helaas is het zo…. èn: wij hebben met z’n allen voor dit systeem gekozen. Waarschijnlijk zullen er mensen zijn, die een andere mening hebben dan ik………Het zij zo!
En …….zoals gewoonlijk blijft alles weer bij het oude.

Carla Bronzwaer-Jacobs (54 jaar), vrijwilliger bij patiëntenvervoer Sint Jans Gasthuis, bij Theater De Huiskamer, coördinator Unicefloop, stadsgids/office manager bij de Stichting Stadsgidsen Weert.


Carla Bronzwaer-Jacobs

Ik wens iedereen een mooi leven op een gezonde aarde. Met een miljoen euro zou ik dan ook gaan investeren in duurzame, groene energie; de zonne-energie en de windenergie. Ik zou willen beginnen in mijn eigen omgeving. Proberen heel Weert duurzaam te krijgen. We zouden onze naam dan kunnen veranderen in “Weert, groene Van Horne Stad”.  Als stadsgids zou ik daar dan in de toekomst zeker trots melding van maken tijdens mijn wandelingen door Weert.

Zelf kan ik zo’n groen energiebedrijf niet opzetten, maar er is in Weert gelukkig al de coöperatieve vereniging WeertEnergie. Die zou ik financieel willen ondersteunen, zodat een windpark en een zonnepark op korte termijn gerealiseerd konden worden. Tevens zou ik willen proberen om de kosten voor de gebruikers zo laag mogelijk te houden, zodat echt alle bewoners van Weert kunnen meeprofiteren.

Gebruik maken van deze groene energie is waanzinnig verstandig om ons huidige leefmilieu en dat van de toekomstige generaties niet verder te belasten. We moeten de natuur zien als een vriend en niet langer uitbuiten.