22 mei 2020 | Auteur: Ton Adriaens
Wat zou jij doen met… een kind dat (te) veel chat en gamet?
Het gebruik van een onschuldige app als TikTok, waarmee kinderen elkaar zelfgemaakte filmpjes doorsturen is niet zonder risico. Op een openbaar profiel kunnen allerlei rare mensen reageren en is dat ‘nieuwe vriendinnetje’ waarmee je kind vervolgens gaat chatten in werkelijkheid een pedofiele volwassene. Veel games worden zo geraffineerd gemaakt dat je om beter te worden of om een bepaalde status te verwerven wel door moet spelen. Clash Royale, World of Warcraft, Fortnite, League of Legends zijn games die zo doorontwikkeld zijn dat het doel is om zo veel mogelijk en zo lang mogelijk te blijven spelen of verleid worden kleine aankopen te doen. Gameverslaafde jongeren kunnen erdoor in geldproblemen komen. Ook worden er steeds meer gokelementen ingebouwd terwijl gokken voor jongeren onder de 18 verboden is! Als op tijd aan tafel komen, sporten of met vriendjes spelen steeds minder voorkomt is het tijd om in te grijpen. Bij een kind dat het gamen gebruikt om te vluchten voor een probleem, is de kans groot dat het gamen een verslaving wordt. Tijdens deze corona-quarantaine neemt de kans daarop nog eens extra toe. Chatten en gamen op zich is geen probleem. Het kan zelfs heel leuk zijn voor kinderen. Maar wat als je kind een extreem aantal uren per dag speelt, zijn sociale leven verwaarloost en zelfs daarom niet meer naar school gaat? Wat zou jij er mee doen?
Als ouder is het de kunst om in contact te blijven met je kind. Blijf in gesprek en probeer oprecht geinteresseerd te zijn in het gedrag van je kind. Stel nieuwsgierige vragen: “Waarom speel je zoveel? Wat is er leuk aan? Wie van je vriendjes uit je ‘real life’ ontmoet je op het internet?”
Probeer niet te veroordelen en spreek eveneens je zorgen uit. Onderzoek of er sprake is van eenzaamheid of een gebrek aan zelfvertrouwen. Dit zijn vaak oorzaken van het ‘vluchten’ in gamegedrag. Zoek een ingang hoe je met elkaar afspraken kunt maken. En als ouder is het dan belangrijk om keuzes te maken. Niet zeuren over alles: neem genoegen met een rommelige slaapkamer of een kind dat niet wil douchen. Geef daarin ruimte. Maar als jij vindt dat drie uur gamen genoeg is (en dat is al veel), blijf dan daaraan vasthouden. Grenzen stellen en gewenst gedrag benoemen zorgt voor duidelijke verwachtingen. Stel beloningen in het vooruitzicht en benoem alles wat goed gaat. Wees positief en straal vertrouwen uit.
Een gouden tip is: plaats de computer in de woonkamer. Dat is dan de enige plek waar je kunt gamen. Zorg bijvoorbeeld dat daar een vaste aansluiting is en niet op de slaapkamer. Gamers hebben liever een vaste aansluiting dan een wifi verbinding 🙂
Het sociale leven van kinderen speelt zich tegenwoordig voor een gedeelte af op het digitale vlak. Het komt voor dat een kind niet meer naar school toe gaat als gevolg van het vele chatten of gamen. In sommige gevallen gaat dat 24/7 door. Niet alle contacten zijn alleen maar leuk; denk daarbij aan het cyber-pesten. Als team Leerplicht/RMC (Regionaal Meld- en Coordinatiefunctie voortijdig schoolverlaten) proberen we schoolverzuim en schooluitval te minimaliseren. Daarbij onderscheiden we ons door naast handhaving, vooral te investeren in preventie. Het kind of de jongere staat centraal. Ons doel is om jongeren zoveel mogelijk een startkwalificatie te laten halen. Daardoor hebben ze een betere start op de arbeidsmarkt. Zodra een school een melding doet van ongeoorloofd schoolverzuim, gaan we eerst onderzoeken waar het verzuim vandaan komt. Als dat komt door een verslaving, dan kunnen ouders en de jongere worden doorverwezen naar hulpverlening. Heel laagdrempelig is bijvoorbeeld het Centrum Jeugd en Gezin (CJG), waar ouders en jongeren terecht kunnen voor vragen en advies over opvoeden en opgroeien. Bij het CJG kun je ook terecht voor vragen over (alle soorten van) verslaving. Als vrijwillige hulpverlening geen uitkomst biedt, kan er als uiterste middel, een proces-verbaal schoolverzuim worden opgemaakt. De rechter kan dan o.a. gedwongen hulpverlening opleggen. Samen met ouders, jongeren, scholen en hulpverlening proberen we dat laatste te voorkomen.
Ik zou graag met het kind en de omgeving in gesprek gaan om meer te weten te komen over het gedrag. Gamet/chat het kind al lange tijd veelvuldig of is dit nieuw gedrag? Wat kan het kind zelf vertellen over hetgeen gamen/chatten oplevert en is het zich bewust van de negatieve consequenties? Wanneer doet het gedrag zich niet voor; wanneer laat het kind het beeldscherm een tijd met rust en hoe is het (ouders) gelukt om ervan af te stappen?
Het is belangrijk om niet alleen het gamen/chatten zelf te kaderen, maar vooral ook te kijken naar waar dit gedrag vandaan komt. Veelvuldig gamen/ chatten heeft vaak een bepaalde functie voor het kind. Het kan een manier van ontspanning zijn, een vlucht, voortkomen uit verveling en/of een manier om contact te hebben met anderen. Zo kan het zijn dat een kind problemen ervaart op school/thuis, negatieve ervaringen heeft opgedaan in het verleden, geen aansluiting vindt bij andere kinderen en/ of een laag zelfbeeld heeft.
Wanneer duidelijk is wat onderliggend is aan het gedrag, kan je hierop insteken, waar nodig met hulp van anderen.
Zo heeft iedereen een eigen verhaal en het is heel waardevol om daarin mee te (mogen) kijken!