Veel liefs van Bob

In maart 1945 schreef de Engelse soldaat Bob in de poëzie van Annie: ‘Als de oorlog voorbij is en ik weg ben, denk ik nog steeds aan je. Het maakt niet uit waar ik ben. Veel liefs van Bob.’

De Engelse soldaten sliepen bij ons in huis boven, terwijl wij in de kelder sliepen. Wat Bob schreef heeft juffrouw Meijers later voor mij vertaald, want ik kende natuurlijk geen Engels. Ik was toen 9 jaar. De soldaten maakten ook wel eens een wandeling met ons of ze speelden monopoly met ons. Ja, dat kan ik mij nog heel goed herinneren. Na de oorlog stuurden de soldaten nog wel eens cadeautjes vanuit Engeland. In de loop van de jaren verwaterde het contact. Dat is de loop van het leven. Ik denk trouwens dat ze inmiddels allemaal dood zijn. Eerst had ik gewoon een schriftje, nog bij Argus gekocht. De andere was van behangpapier gemaakt. Bij gebrek aan plaatjes haalden we ze bij een vorig versje weg en plakten die dan bij het nieuwste. De poëzies zijn me erg dierbaar, ik heb ze daarom zorgvuldig bewaard

Annie Hendrix-Kluijtmans (88), Weert