Pensioen, en dan?

De een kijkt hoopvol uit naar zijn pensioen, de ander ziet een zwart gat voor zich: Hoe ga ik in godsnaam al die vrije tijd zinvol invullen. Eenmaal met pensioen wordt ook dat door iedereen anders ervaren.
Hoe ga je de langste vakantie van je leven vormgeven? Kies je voor een afbouwfase in je werkende leven? Hoe zorg je ervoor dat je een nieuw ritme en balans vindt? Wat ga je doen zonder dagelijkse verplichtingen?

Er zijn blijkbaar piz-cursussen die je daarop kunnen voorbereiden. De naam piz-cursus roept misschien banale associaties op maar het zijn trainingen gericht op Pensioen in Zicht. Voor ruim €1000,- kun je kiezen uit een breed aanbod van 3 of 4-daagse piz-cursussen.
Als je met pensioen gaat betekent dat niet dat jouw deskundigheid en kwaliteiten plotseling verdwenen zijn. Die kun je nu naar eigen keuze inzetten: een hobby, een sport, vrijwilligerswerk, meer aandacht voor je familie.

Met pensioen gaan heeft natuurlijk ook invloed op jouw relatie met je partner. Een nieuw ritme vinden zul je samen moeten doen.
Welke verwachtingen en/of ervaringen heb jij?

Geert van Helmond

Tijdens mijn arbeidzame leven stond ik nooit stil bij wat ik daarna zou gaan doen. Het vak van financieel adviseur en makelaar was zo intensief en dankbaar dat ik aan denken over later eigenlijk niet of nauwelijks toekwam. Ik heb tot mijn laatste werkdag ‘gewoon’ gewerkt. Immers, er werd op mij gerekend en mensen teleurstellen zit niet in mijn aard. Dat resulteerde vaak in slapeloze nachten en heel lange werkweken. Op 31 december 2020 was dat ineens klaar!

In tegenstelling tot het idee van samen met mijn lief en familie te gaan genieten van rust, vakantie, verre fietstochten, zon en strand werd ik geconfronteerd met allerlei lichamelijke klachten. Het was net of mijn lijf stoom moest afblazen na 47 jaar intensieve arbeid. De laatste twee jaren heb ik meer artsen, wachtkamers en ziekenhuizen bezocht dan in de 65 jaar daarvoor. Van het genieten met mijn lief en familie kwam tot op heden nog niet veel terecht.
Nu ik langzaam herstel en weer energie krijg, ben ik met allerlei zaken bezig: Het Tungelroys Orkest, Stichting Wielerronde Tungelroy, de Vereniging voor Ouderen, de revisie van een antieke McCormick tractor, het Nieuw Talent Orkest en mijn De Rosa renfiets.
Het feesten en vakantievieren met mijn lief en familie stel ik nog even uit. Er zijn zó veel leuke dingen die ik nog wil doen.

Petra Rooymans-Schroen

Met pensioen gaan? Vroeger was dat een ‘ver-van-mijn-bed-show’ maar dat is gaandeweg wel veranderd. Ik heb al een start gemaakt met het afbouwen van mijn ( parttime) werk in het onderwijs door vanaf januari jl. gebruik te maken van groot seniorenverlof. Het vrije dagdeel heb ik ingezet om op mijn kleinkinderen te passen. Er zijn te weinig dagdelen beschikbaar bij de kinderopvang en op de basisschool is er vaak geen vervanger bij ziekte van de juf. Ik spring dan bij.
Over enige tijd zijn al onze vrienden met pensioen. We weten elkaar dan wel te vinden om samen iets te doen. Iets actiefs heeft prioriteit. Wie zin heeft gaat mee. We moeten uiteraard wel fit en gezond blijven.

Je hoort wel eens dat aanstaande pensionado’s gebruik maken van cursussen ter voorbereiding op. Ik denk dat het mij wel op eigen kracht gaat lukken. Ik heb al een goed voorbeeld! Mijn man is al enige tijd thuis. Dat was eerst wel wennen. Als ik ga werken, doet hij het huishouden en dat vind ik stiekem erg fijn. Dat houden we erin. Daarnaast doet hij vrijwilligerswerk bij FC Oda.
Vrijwilligerswerk voor mij? Ik zie wel wat op mijn pad komt. Maar voorlopig blijf ik gewoon werken. Ik mag gelukkig nog even ….

Hans Marechal

Feitelijk heb ik samen met Mieke, mijn vrouw, ons pensioen al enkele jaren geleden voorbereid. We wilden samen tegelijk stoppen als ik 63 en zij 62 jaar zou zijn. We werkten dan allebei respectievelijk 47 en 30 jaar in de zorg. Als we nog door hadden moeten gaan tot 67, zou dat waarschijnlijk fysiek moeilijk worden. Ik had artrose in mijn wervelkolom en moest geopereerd worden om weer te kunnen lopen. Mieke werkte nog ‘aan bed’ op een zware afdeling bij verstandelijk gehandicapten.

Het vooruitzicht op kleinkinderen waar we op mochten gaan passen nam een prominente plek in onze beslissing. Maar de uiteindelijke beslissing was corona (het in mijn geval verplicht thuiswerken) en de doorslaande bureaucratie in de zorg bij Mieke. We waren er klaar mee.

We hebben geen zogenaamde piz-cursussen gevolgd. We zijn gestopt en gingen verder met ons leven. Nieuwe hobby’s als wandelen, fietsen en lezen zijn gestart. Meer aandacht voor familie (kleinkinderen), vrienden en verduurzamen van ons huis. Niets moet meer, veel mag als je met pensioen bent. Het zwarte gat is niet gekomen, integendeel, de tijd gaat zo snel voorbij. Af en toe nog tijd te kort, maar wel met een glimlach op ons gezicht.