Pascal en Willie de Kort op Curaçao; ‘Alles gaat hier poko poko’

Ze werden verliefd op het eiland. Tien jaar lang was Curaçao alleen een heerlijke vakantiebestemming voor Weertenaren Pascal en Willie de Kort (allebei 56). Maar hoe vaker ze er kwamen hoe meer ze er over droomden hoe het zou zijn om op het tropische eiland te wonen. Maar eerst moest het huis en de zaak verkocht worden. Toen dat gebeurd was, stond niets het ondernemende koppel nog in de weg. Waar anderen erover praten en dromen, voegden zij de daad bij het woord; op 7 mei 2021 emigreerden ze naar Curaçao en kozen daarmee voor een heel ander leven.

Samen sterk

Pascal en Willie de Kort… klinkt zo bekend maar waar kennen we ze ook alweer van? U hebt vast wel eens een wasmachine, een televisie of een geluidsinstallatie gekocht bij Lako Electroworld in Weert. Deze winkel in elektronische apparatuur aan de Boermansstraat (en later Stationsstraat) werd in 1955 opgericht door Jan de Kort. Na zijn MDS-opleiding ging Pascal bij zijn vader in de zaak werken en nam hij uiteindelijk het stokje over. Willie werkte eerder nog bij een supermarkt op Moesel maar na de geboorte van hun drie zonen Falco (31), Santo (27) en Divache (22) koos ze ervoor om ook bij Pascal in de zaak te gaan werken. Samen maakten ze de winkel groot; ze groeiden van een kleine eenmanszaak die nauwelijks bekend was tot een begrip in de regio.

Heerlijk weertje

Op Curaçao is de temperatuur altijd tussen de 27 en 35 graden. Van oktober tot april is er een regenseizoen. Willie: “We hebben veel zon en er is altijd wel een lekker windje. De aangename temperatuur is een van de redenen dat we gekozen hebben voor Curaçao. Omdat het overdag zo warm kan worden staan we wel vroeg op. Dan gaat Pascal golfen of mountainbiken; heerlijk door de zoutpannen waar je de flamingo’s bijna kan aanraken. Ik ga zwemmen of we gaan samen wandelen met onze twee hondjes (die we vanuit Weert ook meegenomen hebben). De natuur is hier prachtig; nog een reden voor ons om hier te wonen. We genieten dagelijks van het prachtige eiland. Ik ga vaker met bekenden die hier op vakantie komen een wandeltocht maken door Punda (oudste deel van de binnenstad van Willemstad) of Otrabanda en weet ze dan inmiddels allemaal leuke dingen over het eiland te vertellen.”

Geen drempels meer

Zoals eerder al `gezegd droomden Pascal en Willie er al jaren van om te ‘emigreren naar Curaçao’. Maar zoals zo vaak zijn er altijd redenen om het niet te doen. Of waarom het nog niet kan. Eerst moest het huis in Molenbeersel verkocht worden. Toen dat inderdaad het geval was, kwam die droom alweer een stapje dichterbij. Dan de zaak nog. Lako Electroworld (inmiddels gevestigd in een nieuw pand in het Stationskwartier aan het Stationsplein) werd overgenomen door EP Tummers. Pascal was nu geen eigen baas meer maar ‘in dienst van’. Met de verkoop van hun zaak was er weer een drempel geslecht. Willie: “De winkel was verkocht en ons pand aan het Stationsplein hebben we toen verbouwd naar zes studio’s. In een van deze studio’s hebben we zelf ook nog even gewoond tot het moment dat we vertrokken naar Curaçao. Na de verkoop van ons huis en de zaak en het ombouwen van de winkel hebben we een droom die al tien jaar bestond kunnen realiseren.”

Veel aanloop

Pascal en Willie woonden het eerste jaar in een appartement om het de tijd te geven om te kijken waar ze wilden wonen op het eiland. Ze hebben nu gekozen voor Jan Thiel (vijf kilometer van Willemstad) en wonen hier in een mooie woning op een resort. Willie vertelt: “We hebben toch gekozen om in een populaire buurt te gaan wonen waar ook de vakantiegangers graag komen. We wonen in een rustige buurt maar binnen vijf minuten kunnen we het feestgedruis opzoeken als we dat zouden willen. Veel mensen die we kennen bezoeken Curaçao met regelmaat. Onze zonen zijn met hun vriendinnen afgelopen zomer ook hier geweest; Divache en Jasmine in juli, Santos en Danielle in augustus en vlak daarna zijn Falco en Leonie geweest. Er is hier ook niet zo’n lockdown geweest als in Nederland. We konden gewoon naar winkels en restaurants.”

Aan het werk

Door hun vele vakanties op het eiland kennen Pascal en Willie al veel mensen die er wonen en werken. Pascal komt in contact met de eigenaar van een makelaarskantoor. Willie vertelt: “Pascal is nu eenmaal een ‘salesman’, dat zit hem in zijn bloed. Hij werkt nu als makelaar bij Sun Life Real Estate en waant zich als een kind in een snoepwinkel. Ikzelf werk als beheerster bij een mini-resort en mijn taken bestaan uit het inchecken en uitchecken van de gasten. We doen ons werk allebei met veel plezier. Het mooie van Curaçao is dat het heel relaxed leven is. Hier wonen is voor ons veel meer ontspannend dan in Nederland. De druk, van alles moet snel-snel, is hier totaal niet aanwezig. Dat is dan misschien ook wel weer meteen het heikele punt van Curaçao; als je soms iets geregeld wil hebben, dan gaat dat ook ‘poko poko’ (rustig rustig).”

Twee werelden

Op Curaçao wonen ruim 155.00 mensen. Je hebt duidelijk een verschil tussen het ‘Nederlandse wereldje’ en de lokale Curaçaoënaars. Willie: “De mensen zijn over het algemeen heel erg aardig. Ze doen alles op hun gemak en proberen je op allerlei manieren te helpen. We hebben wel het meeste contact met andere Nederlanders die hier wonen. Zelfs met twee koppels uit Weert; Fons en Jessica en William en Sonja. Met lokale mensen is het moeilijker om contact te maken, die zijn meer op eigen familie gericht. We worden door ons kleurtje (en we liggen nooit te zonnen!) tegenwoordig al vaak in het Papiaments aangesproken. Niet dat we de taal beheersen maar we proberen het wel met kleine woorden. En als je dat doet, dan vinden de lokale mensen dat heel erg fijn.”

Lekker knuffelen

Ruim een jaar wonen ze nu dus op hun droomeiland. Is alles alleen maar rozengeur en maneschijn? Als Willie iets van het eiland moet noemen dat minder goed is dan in Nederland zegt ze: “De gezondheidszorg is hier minder goed geregeld. Ook de infrastructuur is hier niet om over naar huis te schrijven. Maar dat heeft dan ook wel weer zijn charmes. Verder mis ik het shoppen in Nederland. Hier moet alles geïmporteerd worden en is de keuze wel beperkt. En dat we onze jongens moeten missen natuurlijk. We hebben veel telefonisch contact. Maar voor een moeder (en ook voor een vader) is het soms wel een gemis om ze die knuffel en kus echt te kunnen geven. Er zijn momenten geweest dat je elkaar wel eens om verschillende redenen nodig hebt en dan is het wel een hele afstand. Op 8 november is mijn moeder overleden. Dan is 9.000 kilometer ineens wel heel ver weg. In augustus komen we weer naar Weert. Want dan gaan Falco en Leonie trouwen. Dan kunnen we weer lekker fysiek knuffelen met onze jongens en hun meiden. Maar ook de moeder van Pascal zal blij zijn om ons weer te zien en vast te kunnen houden.”

Vooralsnog bevalt het Pascal en Willie dus prima op Curaçao. Ze leiden het leven waarvan ze droomden. Willie: “We zijn dit avontuur aangegaan zonder vaste gedachten. We vinden het allebei erg fijn om hier te wonen. Hoelang dit avontuur duurt weten we niet. Ooit gaan we zeker terug naar Nederland. Dat is en was ook de afspraak toen we hier heen gingen; als een van de twee het niet meer leuk vindt, gaan we terug.”