Niet over poep en pies

Nee, deze column gaat niet over pies en poep. Dan zouden veel lezers al snel afhaken. Dat is platte, ordinaire onderbroekenlol die alleen Philip Geubels zich kan permitteren zoals bijvoorbeeld in zijn variant op het sprookje van Roodkapje. Als Roodkapje de wolf in het struikgewas ziet zitten laat hij haar vragen: ‘Hé wolf, waarom zit gij met van die kleine oogskes in het struikgewas verscholen?’ Waarop de wolf antwoordt: ‘Laat mij gerust, ik zijn aan’t kakke!’


Nee, niet over plassen en kakken dus, maar deze lichaamsfuncties hebben er wel mee te maken. Deze column gaat over de wc-brilverhoger. De uitvinder hiervan verdient de Loden Stortbak … maar dan op zijn kanis op het moment dat hij aan het koord trekt! Wat is dat een kolereding zeg, die wc-brilverhoger.


Twee maanden geleden heb ik een volledige knieprothese gekregen. Nou ja ‘gekregen’, het was echt geen cadeautje waar je blij van wordt. Over die periode zou ik meerdere columns kunnen schrijven. Een ding springt er echter uit en dat is de eerste ervaring met de wc-brilverhoger. Het lijkt een handig en efficiënt hulpmiddel; het tegendeel is waar! De oorspronkelijke binnenruimte wordt er namelijk een héél stuk kleiner door. Als je dan in hoge nood op twee krukken richting toilet strompelt neemt de druk op je blaas toe als gevolg van de neerwaartse kracht waarmee je op je krukken hangt. Met tweeëndertig krammen in mijn knie en een vochtbeen van lies tot wreef zat snelheid er niet echt in terwijl mijn blaas daar wel om vroeg. Op één been en een kruk -de andere kieperde om en nam in zijn val het zeeppompje van het fonteintje mee- probeerde ik mijn joggingbroek en onderbroek omlaag te sjorren. Me door pijnscheuten heen bijtend, daalde ik voorzichtig neder en leegde mijn blaas. Nondedju, foute boel, mijn klokkenspel én de klepel lagen óp de bril. Er was geen ruimte om in te dalen! Voordat ik in staat was de betreffende spieren weer onder controle te krijgen, pieste ik over mijn knieën en broeken! Door zover mogelijk naar achteren te schuiven kon ik met enig gewring en geduw ‘het hele zaakje’ omlaag duwen. Maar ook mijn darmen wilden geleegd worden. En nu ga ik niet alle onsmakelijke details uitspellen. U kent het begrip ‘remsporen’? Nou dan gebruikt u verder uw eigen voorstellingsvermogen maar.

Remsporen op het wegdek is nog tot daaraan toe, maar als ze over het trottoir en zelfs over de gevel van een huis doorlopen, dan weet je dat er iets vreselijk is misgegaan. Ik richtte mijn woede en ergernis in eerste instantie op de wc-brilverhoger maar dat is een ding, dat kan er ook niks aan doen. Het is die uitvinder, die ontwerper, die wurgneigingen bij mij opriep! Dat stuk onbenul heeft er echt de ballen verstand van! Ik ben ervan overtuigd dat ik niet de enige ben die zich door dit kloteding te kakken gezet voelt. Meld u zich a.u.b. bij mij dan nagelen we deze klootviool eendrachtig aan de schandpaal. Vindt u deze column toch te plat dan gun ik u eenzelfde ervaring!

Ton Adriaens