“Nederlandse tolerantie begrijp je pas als je weg bent.”

Frank van Tulden

Hij noemt zichzelf een MAMIL. Dat zoeken we even op. Het betekent: ‘middle-aged-man-in lycra’. Deze wielrennende mamil fietst wekelijks 110 tot 130 km door de prachtige natuur van New South Wales. Op mijn vraag hoe oud hij is, antwoordt hij enthousiast: “52 jaar Jong, Knap, Intelligent en Bescheiden!” Weertenaar Frank van Tulden ging voor twee jaar naar Sydney. Het werden er tien. Onlangs vierde hij met zijn gezin hun eerste decennium in Australië. En voorlopig komen ze nog niet terug.

Nieuw land
‘Nieuw-Holland’ is de historische naam voor het continent Australië en werd in 1644 als eerste gebruikt door ontdekkingsreiziger Abel Tasman. Toen Engelsman James Cook in 1770 langs de onontgonnen oostkust voer, noemde hij dit gebied ‘New South Wales’. Zo heet de populairste staat van Australië – met Sydney als hoofdstad – nu nog steeds. Afgekort NSW. Er wonen 7,9 miljoen mensen en het is een smeltkroes van nationaliteiten. Eén van hen is Weertenaar Frank van Tulden. Met zijn Engelse vrouw Karen, dochter Frederique en zoon Lucas vertrok hij in 2009 naar Sydney. Ze wilden een betere levensstijl; zon, zee, strand en buitenleven. Frank: “We hebben eerst nog gekeken naar Zuid-Frankrijk, Barcelona en San Francisco maar om diverse redenen lukte dat niet. Toen we voor het bedrijf Cisco Systems de kans kregen om naar Australië gedaan hebben we die met beide handen aangegrepen.” Cisco is een wereldwijd marktleider op het gebied van IT en netwerken. Zowel Frank als zijn vrouw Karen zijn werkzaam in de IT.

Van Australië naar USA
Als we Frank spreken zit hij echter niet in Australië maar 13.000 km verderop in Breckenridge, Colorado in de USA. Voor een skivakantie. Zojuist heeft hij meer dan 100 kilometer geskied. Moe maar voldaan staat deze MAMIL ons te woord. “Ik ben geboren en getogen op de Wessemstraat nummer 12. Katholiek grootgebracht, gedoopt in de Paterskerk en ik ging naar de basisschool op de Biest. Ons pap was Frans van Driekske van Bakewel en ons mam was Annie Vaessen van Beij 18 in Nederweert. Beiden zijn tien jaar geleden overleden op respectievelijk 76- en 80-jarige leeftijd. Mijn broers Henk (62) en René (58) wonen allebei in Weert. We zijn zeer onafhankelijk als broers en supporten elkaar als het nodig is.”
Frank kijkt terug op een mooie jeugd en noemt wat herinneringen: “Voetballen op het pleintje, fietsen, verstoppertjes spelen rond het Oude Katholieken veld (waar nu de Philips van Horne staat). Voetballen bij Wilhelmina; op woensdag bij Cor Persoon. Ik hoefde maar vijf minuten te lopen om naar de Philips te gaan. Allebei mijn broers gingen naar het Bisschoppelijk College. Desondanks zijn het geen kakkers geworden,” lacht Frank met een knipoog.

• 

• 

Als een vis in het water
Het sporten heeft altijd een belangrijke rol gespeelt in Franks leven. Naast het voetballen, zwom hij als tiener fanatiek in het A-team bij zwemclub de Rog. Frank: “Iedere ochtend ging ik op het fietske naar zwembad De Rog, toen nog gelegen aan de Vogelsbleek. En in de zomer naar de IJzeren Man. Ik zat in het team met onder andere Peter de Goeij, Eric Scheffers, Hans en Wim Kwaks, Joyce Lamers, Ankie Henkens en Patricia Weijgerse. Een prachtige tijd!”, mijmert Frank. Zwemmen en bodysurfen doet hij nu in de Zuidelijke Stille Oceaan. Het gezin woont in Bayview NSW; een voorstad 30 km ten noorden van het centrum van Sydney. Met zicht op Pittwater, twee Marina’s en de Tasman Sea.  Gelegen aan het strand zijn er veel sporten die te maken hebben met water. Zoals nippers training; daarbij leer je alles wat te maken heeft met veiligheid op het strand. Van surf- en zwem-omstandigheden als golven, stromingen en zandbanken tot gevaren als rotsen en dieren. Dat benoemt Frank ook als ik hem vraag naar het mooiste aan Australië: “Een nippers training op het strand op zondag, met een koffie in je hand, dan bodysurfen in de branding en daarna een barbecue als lunch.”

Ambitieus
Na de Philips van Horne wilde Frank op kamers. Maar daar staken pap en mam een stokje voor. En dus werd het een studie in Eindhoven; HEAO commerciële economie. Daarna volgde Nima C. Na gewoond en gewerkt te hebben in Waalwijk, Breda, Amsterdam en Hilversum emigreerde het gezin zoals gezegd naar Australië. Frank werkt hier nu als Regional Sales Manager voor CrowdStrike. Dit is een cloud cyber security software bedrijf dat binnenkort naar de beurs gaat op de NASDAQ. Frank: “Mijn taak is het om klanten/bedrijven te helpen tegen ransomware (oftwel gijzelsoftware; een chantagemiddel op internet), Identity theft (identiteitsfraude) en Phishing attacks (internetfraude). Het bedrijf is in korte tijd enorm gegroeid en dat gaat nog wel even zo door. We nemen de markt in rap tempo over. Dat is natuurlijk mooi maar het brengt ook een enorme druk met zich mee”, legt Frank uit. “Het werken met getalenteerde en intelligente collega’s geeft me wel enorm veel energie.”

Van Tulden in Oranje
Franks partner Karen komt uit Sheffield, Engeland en werkt eveneens in de IT. Daarnaast is ze dol op Stand op Paddling (SUP); dan sta je met een peddel op een golfsurfplank. Daarnaast houdt ze zich veel bezig met women’s rights and equallity. Dochter Frederique (17) doet dit jaar eindexamen en is een getalenteerd danseres. Voordat ze een HBO of Universiteit gaat doen wil ze eerst een wereldreis gaan maken. Zoon Lucas (13) zit nog op de middelbare school en voetbalt als centrale verdediger en captain voor het jeugdelftal van de Central Coast Mariners (dit is vergelijkbaar met de Eredivisie bij ons). Hij heeft ambities om in het Nederlands elftal te spelen. Frank: “Op 9-jarige leeftijd vroeg hij aan mij of ik hem Nederlands kon leren. Ik vroeg hem waarom? ‘Dan kunnen de andere spelers in het Nederlands elftal mij verstaan’ zei hij met veel zelfvertrouwen”, lacht Frank. “Ik vind het heerlijk om mijn kinderen te coachen en te zien hoe ze groeien en plezier hebben in wat ze doen.”

Ons kent ons
“Sydney is een wereldstad maar tegelijkertijd ook een groot dorp”, zegt Frank. “In je eigen buurt kent iedereen iedereen, net als in Weert. Vriendschappen zijn belangrijk en maken het leven mooi. Vrienden zijn er voor je in goede en in slechte tijden. Nederlandse tolerantie heb ik pas echt begrepen toen ik er niet meer woonde. Het grootste verschil met Weert is de influx van allerlei nationaliteiten; van Ten Pound Poms tot en met de Chinese Invloed.” Ten Pound Poms is een term die in Australië en Nieuw-Zeeland wordt gebruikt voor de Britse emigranten van na de tweede wereldoorlog. Om te kunnen emigreren moesten ze ‘ten pounds’ verwerkingskosten betalen aan Australië. “Het weer is hier het hele jaar door goed”, vertelt Frank verder, “de winters hier zijn beter dan de zomers in Nederland.”

Saaie koala’s
Aan het einde van ons gesprek vraag ik Frank nog wat wij nièt weten van Australië? Frank: “Het is qua landoppervlak groter dan Noord-Amerika, kangoeroes kunnen niet achteruitspringen en koala’s zijn saai.” Zo, dat weten we dan ook weer. Voorlopig blijft het gezin van Tulden nog Down Under. Terug naar Nederland lijkt geen optie. Frank: “Je moet nooit iets uitsluiten maar met een Engelse partner is het niet voor de hand liggend. Karen heeft negen jaar in Nederland gewoond en kwam tot de conclusie dat het niet ‘paradise’ was.” Dat paradijs hebben ze wel gevonden in Bayview NSW Sydney. En als ik de plaatjes google, dan snap ik dat helemaal…