‘Mooi mens’ Chantal Joosten over dochter Anna-Sophie, paarden en de advocatuur, -‘Maar wel in díe volgorde!’-

Chantal Joosten met dochter Anna-Sophie

Door: Ton Adriaens.

Chantal Joosten (46) is een gedreven advocate. Daarnaast fokt en verhandelt ze sportpaarden en verhuurt ze paardenboxen. Verder heeft ze plannen om een hippisch opleidingsinstituut van internationale allure te starten. Haar liefde voor paarden heeft ertoe geleid dat ze zich ook heeft toegelegd op hippisch recht zodat ze haar klantenkring op dat specifieke gebied van dienst kan zijn. Ook een kenniscentrum waarin andere advocaten kunnen worden bijgeschoold is in oprichting. Haar grootste liefde is echter dochter Anna-Sophie (2 ½). Haar steeds vuriger wordende moederwens heeft Chantal met behulp van donorschap en IVF weten te vervullen. Meer dan voldoende onderwerpen voor een gesprek met deze zelfstandige en veelzijdige vrouw.

Je hebt een wel erg volle agenda als alleenstaande moeder en eigenaresse van een advocatenkantoor en een paardenbedrijf. Hoe houd jij al die ballen in de lucht?

‘Dat is niet echt gemakkelijk. Omdat ik er ook wil zijn voor mijn dochter werk ik normaal gesproken tot een uur ’s nachts maar het wordt ook wel eens later. Ik houd dat vol omdat ik het allemaal super leuk en uitdagend vind. Je krijgt er dan veel positieve energie van. In de advocatuur krijg ik snel een band met mijn cliënten omdat we samen ergens voor strijden. Het wordt wel steeds zwaarder en stressvoller omdat je in toenemende mate te maken krijgt met hoge verwachtingen, dwingende termijnen, en lastige wederpartijen.

Ik ben steeds op zoek naar de juiste balans tussen al mijn activiteiten. Hier aan huis en bij de paarden is altijd bedrijvigheid. Ik heb een grote vrienden- en kennissenkring, mensen om mij heen die mij helpen. Gelukkig kan ik best goed relativeren. Ik lig ’s nacht niet vaak wakker.’

Je dochter wordt in augustus drie. Dat is dan toch een echt handenbindertje?

‘Zeker, maar Anna-Sophie mag ook een handenbindertje zijn. Ik ben zo ongelooflijk blij met haar. Ik zit nog steeds, ruim 2 ½ jaar later, op de roze moederwolk. Anna-Sophie is een heel lief kind, ik kan eigenlijk nooit boos op haar zijn en ik vind het niet eenvoudig om haar iets te iets ontzeggen. Misschien ben ik wel wat te lief voor haar. Als ze midden in de nacht wakker wordt en het kinderfilmpje Peppa Pig wil kijken, dan ga ik wel eens overstag.

Mijn moeder is een bijzondere steun. En ook met vrienden kan ik overleggen. Ik heb een open karakter en durf om raad te vragen. Ik werk anderhalve dag per week en in het weekend thuis en ben er dan voor mijn dochter. Daarnaast gaat ze naar de kinderopvang of is er opvang hier aan huis.’

ANNA-SOPHIE

Chantal en Anne-Sophia

Je was 44 toen je Anna-Sophie kreeg. Kun je  aangeven hoe jouw moederwens zich ontwikkeld heeft?

‘Vroeger had ik niet zoveel met kinderen, vond ik die verhalen van moeders wat overdreven. Nu emotioneert alles rondom Anna-Sophie mij. Als ze bij wijze van spreken één keer hoest maak ik me al zorgen.

Ik heb heel lang gedacht dat ik geen kinderen zou krijgen en vond dat ook prima. Dat idee kantelde een klein beetje toen ik voor de eerste keer een veulentje fokte. Ik vond dat zo magisch hoe automatisch de natuur nieuw leven regelt, de liefde van de moeder voor dat pasgeboren veulentje en hoe ze haar kind beschermt. Alles klopt. Het veulentje staat amper een uur na de geboorte op eigen benen en begint bij de moeder te drinken. Ik kreeg steeds nadrukkelijker de wens om het leven door te geven. Dat gevoel ontwikkelde zich steeds verder maar ook de biologische klok tikte door. Op mijn negenendertigste nam ik contact op met een ziekenhuis omdat ik geen partner had. In de veronderstelling dat de wereld maakbaar was zag ik weinig problemen. Ik stapte echter in een langdurig en heftig medisch ivf-proces. Na veel teleurstellingen is het uiteindelijk na vijf jaar gelukt en is Anna-Sophie geboren en was ik de gelukkigste vrouw ter wereld.’

IVF
Wanneer een zwangerschap uitblijft, dan is in sommige gevallen een IVF-behandeling een mogelijke oplossing. In-vitrofertilisatie wordt ook wel reageerbuisbevruchting genoemd. Het is een voortplantingstechniek waar-bij een of meer eicellen buiten het lichaam worden bevrucht met zaadcellen, waarna de ontstane embryo’s in de baarmoeder teruggeplaatst worden.
De vrouw krijgt hiervoor een hormoonbehandeling zodat er meerdere eicellen rijpen. Een IVF-behandeling is een lichamelijk en emotioneel belastende behandeling.

Ervaar je het ontbreken van een vaderfiguur als een gemis?

‘Nee, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Er zijn diverse gezinsvormen waarin kinderen veilig, geborgen en met veel liefde kunnen opgroeien. In mijn werk zie ik bovendien dat het er in ‘normale’ gezinssituaties slechter aan toe kan gaan. Ik ben blij met hoe het nu gaat. Het is niet zo dat ik persé niemand wil ontmoeten. Als het gebeurt gebeurt het, zo niet, ook prima. Misschien zou het wel handig zijn als hier iemand rond liep die af en toe op de rem trapt. ‘Ik kan nogal een doordraver zijn.’

Wat zijn je meest kenmerkende karaktertrekken?

‘Ik ben best wel een gepassioneerd type en voel het al snel heel diep, zowel in vreugde als in verdriet. Zeker als het mijn dochter betreft. Als kind had ik al moeite met bepaalde ‘levensvragen’. Ik was best zorgelijk, bijvoorbeeld dat je als mens zo weinig invloed hebt op de stand der dingen. En dierenleed, daar kon ik me enorm druk om maken. Ik schreef brieven aan Prins Bernard  en aan minister-president Lubbers en kreeg daar ook antwoord op. En van de dierenbeschermingen, hele plakboeken heb ik vol. Toen op het journaal beelden voorbij kwamen van zeehondjes die werden neergeknuppeld kwam ik als tienjarige in actie en nam contact op met Lenie ’t Hart en Greenpeace, haalde handtekeningen op en deed van het geld dat ik op mijn verjaardag kreeg donaties aan Greenpeace. Ik woonde destijds in Kelpen en samen met een vriendinnetje ging ik op de fiets naar de burgemeester van Grathem omdat ik een tentoonstelling wilde organiseren over dierenbescherming en de zeehondjesopvang in Pieterburen. De opbrengst, 400 gulden, ging naar de dierenbescherming.

Ik was, en ben nog steeds een doorzetter. Wat ik in mijn hoofd heb moet er ook uitkomen. Ik ben behoorlijk ambitieus en voortdurend op zoek naar vernieuwing en uitdaging. Zowel in de paardenwereld als in de advocatuur wil ik me profileren. Lezingen voor cliënten, een blog bijhouden, een boek schrijven, een kenniscentrum en een hippisch opleidingsinstituut van de grond tillen, het staat allemaal op mijn lijstje. Een vervelende onhebbelijkheid van mij is dat ik te ongeduldig ben als mensen mij niet begrijpen of niet in mijn tempo mee willen werken. Dat is niet altijd reëel en daarmee doe ik anderen toch wel eens tekort.’

PAARDEN

Je hebt hier in het buitengebied van Ospel een prachtig paardenbedrijf met stallen, een dressuurbak en drie hectaren weilanden. Dat is geen hobby meer. Is dit als kind begonnen met de aanschaf van een pony?

‘Ik had al vroeg een passie voor paarden maar was er eigenlijk een beetje bang voor. Pas rond mijn twintigste durfde ik het aan paardrijles te nemen en een paard te kopen. Een verdienstelijk ruiter ben ik nooit geworden. Maar ik heb wel veel kennis opgedaan over paarden, bezoek shows en wedstrijden en onderhoud nu een breed netwerk in de hippische wereld. Ik ga overal op zoek naar potentiele toppaarden waarmee ik wil fokken en handelen. Dat is een bedrijfsmatige opzet geworden. Op dit moment heb ik zelf negen paarden die ik laat berijden en verhuur ik boxen aan topruiters die gebruik maken van mijn kleinschalige maar zeer professionele accommodatie om hier in alle rust te trainen.’

Je hebt grote plannen met deze uit de hand gelopen hobby?

‘Inderdaad. De plannen voor een hippisch opleidingsinstituut op hbo-niveau zijn in een vergevorderd stadium. Samen met een zakelijk partner wil ik in augustus 2020 een prachtig hippisch opleidingsinstituut openen in het gebied rondom De Peelbergen in het Noord-Limburgse Kronenberg. Het is een uniek onderwijsproject, wereldwijd bestaat dit nog niet. De bedoeling is dat jongeren afkomstig uit alle delen van de wereld daar een 2-jarige opleiding volgen op het gebied van paardensport en paardenhouderij. Het wordt een combinatie van rijden en leren op topniveau. Het is de bedoeling dat Business Universiteit Nyenrode een belangrijke bijdrage gaat leveren aan deze privéschool. Ook het bekende taalinstituut “De nonnen van Vught” wil meedoen. We willen topcoaches van internationale naam en faam op het gebied van dressuur en springen aan ons onderwijsinstituut verbinden maar ook andere inspirerende persoonlijkheden als gastdocent aantrekken. Denk aan bekende sporters uit andere sportdisciplines, ondernemers en personen met een verhaal. Naast vakkennis willen we veel aandacht aan personality building gaan besteden. We willen onze studenten een reward for life geven, een fantastische tijd, vol passie en leerervaringen en een netwerk voor het leven.

Om zo’n onderwijsinstituut op te zetten is ontzettend leuk. Het kost tijd en energie maar levert tegelijkertijd veel energie op.

ADVOCATUUR

Je hebt rechten gestudeerd in Tilburg en gekozen voor de advocatuur. Vanwaar die keuze?

Chantal Joosten

‘Net als de paardenwereld is de advocatuur voor mij een way of life. Het opkomen voor een ander zit in mij. Achter iedere cliënt zit een mens met een menselijk verhaal waarvoor ik oprechte belangstelling heb. Ik oordeel niet gemakkelijk of snel. Ik weeg veel af en probeer te doorgronden. Dat zoeken naar de nuances in ieder verhaal heeft zich in de loop van mijn carrière ontwikkeld. Ik zit nu ruim negentien jaar in de advocatuur, aanvankelijk enkele jaren in loondienst maar sinds 2005 met een eigen advocatenkantoor in Venlo en binnenkort een nevenvestiging in Ospel. Druk is het wel. Na ‘1001 juridische vragen en antwoorden’, een boek dat ik in 2009 vanuit de advocatuur heb uitgegeven heb ik nu het boek ‘de 101 meest gestelde vragen op paardengebied’ geschreven. Kortom, Anna-Sophie op de eerste plaats en dan heel wat ballen in de lucht houden maar omdat ik het doe uit passie kost het geen moeite en geeft het energie.