‘Mijn kennis en ervaring van al die jaren valt hier op zijn plek’

Soms gaat een switch van beroep niet van de ene op de andere dag. Als je terugkijkt op waar je begon, komt soms het besef dat je nu totaal iets anders doet. Zo ook bij Bertien Nijnens (57): na bijna 25 jaar gewerkt te hebben als ambulanceverpleegkundige is ze nu coördinator bij het Toon Hermans Huis in Weert.

Een fijne tijd met gebroken been

Beschermd opgegroeid op een boerderij in Ospeldijk en een bescheiden meisje, zo beschrijft Bertien haar jeugd. “Toen ik 12 jaar was brak ik mijn been waardoor ik zes weken in het ziekenhuis kwam te liggen. Klinkt raar, maar ik had er een fijne tijd. Daar ontstond ook mijn wens om verpleegkundige op de kinderafdeling te worden. Na de HAVO volgde ik de inservice opleiding in het Laurentius Ziekenhuis in Roermond. Na afronding van mijn opleiding was er helaas geen plek op de kinderafdeling. Op de Intensive Care (IC) wel, dus ben ik daar gestart. Eerst in Roermond, later in Sittard. Het steeds maar doorbehandelen op de IC ging mij op een gegeven moment tegenstaan. Nog een operatie, nog een behandeling, ik vond dat de menskant te weinig aandacht kreeg. In die periode kreeg ik een telefoontje van ambulancedienst Engelen uit Roermond. Zij gingen eigen verpleegkundigen aannemen en of ik interesse had. Na veel wikken en wegen heb ik ‘ja’ gezegd.”

Vrouwen op de ambulance was een uitzondering

Bertien had moeite om te wennen. Het was een totaal andere werkomgeving en in die tijd was het een echte mannenwereld. “Voor de IC doe je een brede, verdiepende opleiding en ben je met verschillende zaken rond een patiënt bezig. Op de ambulance heb je een brede kennis maar is de verdieping minder aan de orde. Je verricht de eerste acute zorg en daarna draag je een patiënt over. Daar had ik het moeilijk mee en ik heb serieus overwogen om terug te gaan naar de IC. Tot een mevrouw haar ervaring met de ambulancedienst deelde. Zij sprak zoveel waardering uit voor ons werk, daardoor ging bij mij de knop om.”

Hoe komt het dat je zo lang op de ambulance hebt gewerkt?

“Ik heb het werk altijd erg leuk gevonden. Je weet nooit wat je tegenkomt, bent altijd van betekenis en werkt enorm oplossingsgericht. De mensen zijn meestal blij als je komt en iedereen wordt op dezelfde manier behandeld.” Naast het werk bij de ambulance volgt Bertien tal van opleidingen en geeft ze zelf ook trainingen. Denk aan bedrijfshulpverlening, reanimatielessen en kinderscholing voor collega’s. Maar haar leergierigheid gaat verder met een opleiding tot Gordon Communicatietrainer en in 2015 start Bertien met de opleiding Toegepaste Psychologie.

Niet voor het zelfstandig ondernemerschap in de wieg gelegd

Peter, de partner van Bertien, maakt in 2019 de switch van sociaalpsychiatrisch verpleegkundige naar beheerder van Natuurkampeerterrein Wega in Weert. En daar begint het loslaten voor Bertien van haar werk bij de ambulancedienst: “Ik zou thuis verder gaan met een eigen trainingsbureau en daarnaast meedraaien op het kampeerterrein. Maar ik ontdekte dat ik niet geschikt ben voor het zelfstandig ondernemerschap.”
Een kennis attendeert Bertien op de vacature van coördinator bij het Toon Hermans Huis in Weert: “Of ik iemand wist of misschien was het iets voor mij? Ik heb een dagje meegelopen en het voelde meteen goed. Dus ik dacht ‘Ik ga het gewoon proberen, ik heb niets te verliezen’. Toen ontdekte ik dat al die kennis en ervaring die ik jaren heb opgebouwd hier op z’n plek valt.”

Mis je het werken op de ambulance?

“Heel raar, maar nee. Ik ben gestopt op een moment dat ik nog goed functioneerde. Zelf de regie hebben in wat ik doe, dat vind ik fijn en belangrijk. Keuzes maak ik op basis van mijn gevoel, dat heeft soms wel enige tijd nodig.” Wat heb je nodig om op een ambulance te werken? “Naast een gedegen kennis van zaken moet je een mensen-mens zijn en oplossingsgericht. Je moet er tegen kunnen om verrast te worden en snel kunnen schakelen. Mensen accepteren zoals ze zijn en niet oordelen. Dan kun je goed hulp verlenen.”

Wat is je mooiste ervaring?

“De allermooiste? Ik heb veel mooie ervaringen. Een daarvan is nog niet zo lang geleden: de theatervoorstelling ‘ZorgSamen’ voor vrijwilligers en mantelzorgers. Dit was zo ontzettend geweldig om te doen, samen met collega coördinatoren, jonge artiesten en vrijwilligers. De energie en het enthousiasme spatten van het podium. We hebben zoveel mooie reacties van het publiek ontvangen. En dat ik dit samen met mijn zoon kon doen (hij regisseerde de voorstelling) was de kers op de taart. De switch heeft mogelijk gemaakt dat ik deze mooie ervaring heb mogen beleven!”