Met bezieling… Wonen in een verzameling

Het huis van een Neerlandicus, verzamelaar, kunstliefhebber, muzikant, liedjes- en boekenschrijver kan niet anders dan ‘schatten’ bevatten. Al was het alleen al de bewoner van het pand. Een aimabele man, bewust van zijn omgeving, zorgzaam voor de medemens. Zuinig van aard, want overdaad schaadt, maar des te meer geïnteresseerd in het artistieke en literaire aanbod. Wat resulteert in een, wat men noemt, eclectische inrichting met bijzondere stukken en verzamelingen. Woonstijlen en trends zijn aan Jos van de Wouw (80) niet besteed. Geen spullen van Ikea of andere woonwinkels. Jos en zijn overleden partner Horst maakten keuzes uit het hart, zowel in hun boerderij in Broekhuizenvorst als later in Nederweert. Hier, in de woning van Jos van de Wouw, heeft ieder stuk een verhaal, een reden waarom het er staat en een oorsprong.

• 

• 

Meubilair uit ‘de zaal’

Een grote uitschuifbare tafel, zes of meer stoelen en een hoge dressoirkast domineren de woonkamer. Deze interieurstukken dateren uit 1926, het jaar waarin zijn ouders trouwden. Het echtpaar Van de Wouw woonde in een groot statig pand aan de Kerkstraat in Nederweert, met zeven kinderen en de hulp. Een tafel waaraan, tijdens feestdagen, plaats was voor minimaal 14 personen. Zowel het dressoir, als de tafel en de stoelen zijn robuust. In het ouderlijk huis stond het in ‘de zaal’, zoals men de grote ruimte aan de voorzijde van het pand noemde.

Voorliefde voor glaskunst

Jos en zijn partner Horst zijn fervente liefhebbers van glaskunst. Bij hun veelvuldige bezoeken aan diverse steden en galerieën, gebeurde het niet zelden dat ze een glasobject kochten. Dit resulteerde in een mooie verzameling glaskunst. Jos: “Glas heeft als het ware een ziel, het is meer dan wat het is. Het reflecteert, het is vaak eindeloos in z’n vorm en verandert telkens met het licht.” Hij neemt een object als voorbeeld: “Je ziet hier een ogenschijnlijk kleurloos glazen object, maar een schilder heeft alle kleuren nodig om het ‘kleurloos’ op het doek te krijgen.”

Kinderboekenverzameling

Als docent literatuur aan Havo en OVO (Opleiding Voor Onderwijzers), ofwel de Kweekschool, deed Jos een voorstel aan de commissie van Neerlandici. Hij wilde kinderboeken gebruiken in de lessen uit oogpunt van de didactische waarde van de vertellingen en de geschiedenis van kinderliteratuur. Dit idee werd niet meteen omarmd. Desalniettemin kocht Jos een aantal boeken van schrijvers als Lucebert en Gezelle en het bekroonde boek Sleutelkruid van Paul Biegel. Zijn verzameling kinderboeken kreeg serieus vorm toen Jos de hand kon leggen op een veilingkavel van 500 Joodse kinderboeken uit de veertiger jaren van de vorige eeuw.

• 

• 

• 

Sprookjes en vertellingen

Op een van hun bezoeken aan de glasexposities in Horn ontmoetten Jos en Horst de glaskunstenaar Henny Joris uit Herten. Beide heren waren gecharmeerd van diens werk en wilden graag iets van hem afnemen. Dit leidde tot bijna jaarlijkse opdrachten voor figuratieve glaspanelen die een sprookje of jeugdvertelling voorstellen. Op een van de zeer kleurige glaspanelen staat een weergave van de Engelse klassieker De geheime tuin, een kinderboek uit 1911 van de Britse schrijfster Frances Hodgson Burnett. Op andere panelen staan weergaven uit Alice in Wonderland, Pinokkio en Alleen op de Wereld.

Unne Teluur oppe Taofel

De liedjes en verhalenboeken ‘Unne Teluur oppe Taofel’ en ‘Van herders en koningen’ werden uitgegeven door de Stichting Met Bezêj, een muzikantengroep die zelfgeschreven liedjes in het dialect ten gehore brengt. De oprichters Jos en Wel Kluskens ontmoetten elkaar in Openluchtmuseum Eynderhoof. Er ontstond een hechte muzikale vriendschap, die uitmondde in een muzikantengroep van ca. 10 dialectliefhebbers. Jos en Wel schreven meer dan 200 liedjes in het 15-jarig bestaan van de groep. Bij het tienjarig bestaan schreef ik er een artikel over. Dit en meer vindt u op de site van Stichting WOW Kinderboeken.