30 september 2023 | Auteur: Monique Lempens
‘Mensen blij maken; of het nu met een bankstel is of met een wandeling door het park’
Soms is het niet alleen het ‘hoofd’ dat aangeeft dat een switch nodig is. Je lijf kan wellicht nog harder roepen dat het tijd is om een andere keuze te maken. Ook al vind je wat je doet nog steeds ontzettend leuk. Zo koos Marc Beelen (52) na ruim 35 jaar detailhandel voor de zorg.
Passie voor detailhandel
De Miro, Blokker, Boekhandel Tindemans, Jacobs Koppers Slapen en uiteindelijk bijna 30 jaar bij Wijen Meubelen, geven vorm aan de passie van Marc voor het detailhandelsvak. En dat komt niet van ver. Zijn familie had een winkel in huishoudelijke artikelen, BECO, aan de Langstraat in Weert. “Als je 15 bent, ben je oud genoeg om te gaan werken, zei mijn vader altijd, dus toen ben ik begonnen bij de Miro (nu Albert Heijn). Intussen deed ik de detailhandelsschool in Roermond. Volgens mijn leraar een goede keuze want ik schreef netjes en praatte veel – dat laatste heeft hij nooit afgeleerd – dus zou ik wel een goede verkoper worden.”
Tevreden en blije klanten
Marc heeft al die jaren met heel erg veel plezier in de detailhandel gewerkt. Het assortiment dat Marc mocht verkopen, moest wel een beetje uitdagend zijn. Zelf was hij geen boekenwurm, dus boeken gingen bij hem niet zo lekker over de toonbank. Een sjieke Parkerpen, of een tuinset bij de Blokker boden meer uitdaging. Het woonassortiment paste hem daarom ook heel goed. “Ik vond het leuk om klanten, die voor een relaxstoel kwamen, toch ook met een tweede stoel naar huis te laten gaan. Het proces van adviseren en naar de verkoop toewerken, vind ik heel leuk.” Als Marc praat over zijn periode bij Wijen Meubelen, zie ik het enthousiasme en de trots in zijn ogen. Dankbaar is hij voor alle kansen die hij van de familie Wijen heeft gekregen. Tevreden en blije klanten, is het motto van Marc. Nu hij in de zorg werkt, is het dat nog steeds zo, maar dan tevreden en blije patiënten.
Het lijf vroeg om ander werk
Hart- en vaatproblemen en een val van de trap zorgen ervoor dat Marc z’n lijf een fikse tik krijgt. Sjouwen van kasten en dagelijks al die vierkante meters in de showroom rondrennen, bevorderden het herstel niet echt. Zijn partner Robert heeft hem toen een spiegel voorgehouden: “Je mag nog 15 jaar werken, dat gaat niet op deze manier”. Robert werkt zelf bij Land van Horne en tipte Marc om daar eens te gaan kijken. Zorgen voor anderen zit Marc namelijk ook in het bloed. Jarenlang heeft hij voor oma Beelen gezorgd en buren die hulp nodig hebben, kunnen altijd bij hem terecht. Zo zag Marc op de website van Land van Horne dat er een open dag was op de Huntington* afdeling. “Ik ben daar gaan kijken en de sfeer voelde meteen goed. Na een avond en een hele dag meelopen, veranderde dat gevoel niet. Doordat ik had meegelopen op de afdeling, mocht ik nog mee in de sollicitatieprocedure. Want de vacature voor zorgassistent was eigenlijk al gesloten. Daarna ging het vrij snel en kon ik aan de slag, maar kwam voor mij ook het moeilijkste: opzeggen bij Wijen Meubelen. Dat moment wilde ik voor me uitschuiven, maar heb het toch meteen de dag erna gedaan. Leon en Monique Wijen reageerden verrast maar ook realistisch. Dat was fijn en voor mij ook meteen een les. Niet te begrijpen dat ik me daar zo druk over had gemaakt. Maar dat zit in me, alles voor iedereen goed willen doen en niemand willen teleurstellen.”
Verder in de zorg
Inmiddels is Marc vijf maanden verder en druk met zijn opleiding. “Als zorgassistent zorg je voor het welzijn van de bewoners, maar ook dat ze zich amuseren. Dus naast de maaltijden, een beetje buurten of een wandeling maken door het park. Je bouwt een band op met de bewoners, dat vind ik erg mooi. Nu leer ik verder voor zorgondersteuner. Dan mag je meer ondersteunen in de verzorging. Ik ben blij dat ik geswitcht ben en sta 200% achter mijn keuze. Ik vind het fijn dat ik voor mensen met de ziekte van Huntington* het leven wat aangenamer kan maken.
De ziekte van Huntington is een erfelijke hersenaandoening, waarbij de klachten steeds erger worden. Denk aan onverwachte bewegingen met het lichaam, praten en of slikken dat moeilijker wordt. Daarnaast kan het gedrag veranderen (somber, angstig of snel boos). De oorzaak is een afwijking van een bepaald gen. Helaas is Huntington niet te genezen.
Bron: hersenstichting.nl