‘Watervangers’

“Jouw werk balanceert op de rand van natuur en cultuur, mooi en lelijk, dood en leven, autonoom en toegepast.” Zo begon mijn docent aan de kunstacademie haar toespraak bij mijn afstuderen.    

In mijn werk ben ik altijd op zoek naar de tegenstelling tussen het vergankelijke en het onvergankelijke en laat ik me graag verwonderen door de kracht van de natuur. Niet imponerend en schreeuwerig maar verfijnd en subtiel.   

Deze ‘watervangers’ hangen hier als een bundel bij elkaar. Maar horen eigenlijk buiten in de boom te hangen en vangen ze het water op. Het zijn niet de gebruikelijke plastic buisjes met streepjes om te kunnen aflezen hoeveel water er gevallen is. 

Dit zijn objecten van keramiek met een elastieken draad waarbij het gewicht van het water het elastiek laat zakken waardoor je kunt zien dat er water is opgevangen.  Een combinatie van een autonome vorm met een functie (toegepaste kunst).  

Ik sta op de foto tussen kleine ronde vaasjes. Misschien vallen de woorden EEUWIG, VOORGOED, BLIJVEND of ONVERGANKELIJK in eerste instantie niet op. Maar zonder deze woorden zouden deze vaasjes niet blijven staan. Grote tegenstellingen in een klein object. Een subtiele tegenstelling tussen het levende en de dood. 

Rina Willekens (34),
Nederweert