Marloes Heijnen in Vrh pri Boštanju, Slovenië: ‘Mijn thuis is daar waar mijn gezin is’

De aanvulling op ‘wegvanhier’ vind je onderaan deze pagina.
Kijk op www.weertmagazine.com voor de legende die verteld wordt over Slovenië en de ACHT TIPS VAN MARLOES van ‘must sees’ *

“Yeah right”, dacht Marloes Heijnen (39), toen – tijdens haar reis door Australië – die leuke Sloveen zei dat hij haar zou opzoeken in Nederland. Twee maanden later stond Tomaž Pfeifer (44) daadwerkelijk in Weert aan haar voordeur. Marloes: “Toen hij voor het eerst vertelde dat hij uit Slovenië kwam, moest ik even goed nadenken of ik überhaupt wel wist waar dat landje lag, haha! Als je me toen had gezegd dat ik er in nu al dertien jaar heel gelukkig zou wonen, had ik je voor gek verklaard!”

Kinderpsycholoog op Safari

De Griekenlandreis is een van de mooiste herinneringen aan haar middelbareschooltijd op de Philips van Horne. Zes jaar VWO was voor Marloes een mooie, maar ook zware tijd. “Ik ging tot het uiterste om goede resultaten te behalen en falen was geen optie. De puberteit had een grote impact op mijn zelfvertrouwen, ik zat soms dag en nacht te studeren.” Door die onzekerheid maakt ze een onverwachte studiekeuze. Ze is gek op dieren en als kind wilde ze dierenarts worden. Ze vindt zichzelf meer een dierenmens dan een mensenmens. Toch kiest ze voor een studie psychologie in Tilburg. Het leren gaat haar gemakkelijk af, maar ze twijfelt of ze wel de goede studie heeft gekozen. Na drie jaar en met het bachelor-diploma op zak besluit ze een kleine pauze in te lassen en gaat ze op zoek naar zichzelf. “Ik heb een half jaar gereisd door Zuid-Afrika, vrijwilligerswerk gedaan, onder andere in een opvang voor blauwapen en verder bijgebeund in een verzorgingstehuis en bij Safaripark de Beekse Bergen. Na twee jaar heb ik alsnog mijn master gehaald en ben ik in 2008 afgestudeerd als kinder- en jeugdpsycholoog!”, vertelt Marloes trots. Ze werkt in Nederland met kinderen en volwassenen met problemen gerelateerd aan het Autisme Spectrum. Haar liefde voor dieren kan ze kwijt in haar werk als gids in Safaripark de Beekse Bergen. Marloes: “Het safaripark was mijn leven. Ik heb daar geleerd voor grote groepen te spreken, met een stadsbus te rijden en één te zijn met de natuur. Als ik in Nederland was blijven wonen, weet ik zeker dat ik er nog steeds zou werken, naast een reguliere baan!”

Vijf werden er dertien

Tijdens een groepsreis door Australië ontmoet Marloes de Sloveen Tomaž Pfeifer. Na zijn komst naar Nederland krijgen ze een serieuze relatie. Ze gaat eerst voor een testperiode van drie maanden maar kiest daarna voor een emigratie naar Slovenië. Marloes: “Die keuze was vooral gebaseerd op de stabiliteit die Tomaž hier had en die in mijn leven nog wat miste. We hebben gezegd dat we een vijfjarenplan gingen maken om alles een eerlijke kans te geven en tja, we zitten nu al midden in het derde vijfjarenplan en ik zie de plannen voorlopig nog niet veranderen!”, lacht Marloes. Tomaž is gepromoveerd aan de Faculteit voor Electrical Enginering met een onderzoek naar de optimalisatie en duurzaamheid van het gebruik van elektriciteit door grootverbruikers. Hij heeft een periode op de faculteit gewerkt als onderzoeker en heeft nu een eigen bedrijf.

’s Lands wijs, ’s lands eer

Marloes volgt meteen een taalcursus. “De taal is in één woord VERSCHRIKKELIJK, met zes naamvallen en vele vervoegingen. In de grote steden spreekt men wel Engels maar de Sloveense taal beheersen is echt wel een must als je deel wilt uitmaken van de maatschappij. Het moeilijkste voor mij was het besef dat ik mijn werk als psycholoog waarschijnlijk niet en misschien wel nooit zou kunnen doen in dit land. Ook al zou ik de taal snel beheersen; de mensen zijn anders, de problematiek is anders en de manier van het omgaan met deze problemen is anders. Ik ben met mijn ‘westerse’ kijk op dingen regelmatig tegen wat muurtjes aangelopen en heb me er op een gegeven moment bij neer moeten leggen dat ik (nog) geen deel kon uitmaken van het systeem en dat eigenlijk ook helemaal niet wilde. Inmiddels spreek ik Sloveens, met hier en daar een schoonheidsfoutje. Het meeste heb ik geleerd van mensen die geen Engels kunnen spreken, zoals mijn schoonouders. Ik kan wel zeggen dat werkelijk alles hier één generatie achterloopt als ik het vergelijk met Nederland. Het is ook niet gek, want Slovenië is eigenlijk altijd onderdrukt geweest en nog niet zo lang onafhankelijk (red. 1991). De sporen van deze onderdrukte positie zijn nog altijd goed merkbaar, ook al gaan ontwikkelingen in een razend tempo. Het vormen van een eigen identiteit als land heeft nou eenmaal tijd nodig en kun je niet forceren. Zo ook de mentaliteit en de normen en waarden van het volk.”

Marloes meets Melanija

Ook al kan ze niet werken als psycholoog, thuiszitten is er niet bij voor Marloes. Ze gaat aan de slag als fieldmanager op een camping en werkt als gids van de gemeente Sevnica. Marloes: “Ik ben hier aangenomen in de tijd dat Melanija Trump First Lady van de VS werd, want zij komt oorspronkelijk uit Sevnica, of all places! Er was in die tijd dan ook veel media en aandacht van toeristen, dus met mijn talenkennis kon ik zo mijn steentje bijdragen.” Inmiddels werkt Marloes als online docent Nederlands voor Berlitz Online, een gerenommeerd taleninstituut. Elke doordeweekse ochtend geeft ze – vanuit haar thuiskantoor – zes uur Nederlandse les aan vooral expats uit alle hoeken van de wereld die, meestal vanwege hun werk, de taal willen of moeten leren. 

Zelfvoorzienend op een heuvel

Marloes en Tomaž hebben twee dochters; Juna (bijna 10) en Loren (8). De school begint al om half acht dus de wekker gaat vroeg in huize Pfeifer-Heijnen. Allebei de meisjes zitten op paardrijden en schoolkoor en repeteren drie keer per week voor een musical. Juna en Loren worden tweetalig opgevoed. Marloes: “Wij wonen echt in the middle of nowhere, althans zo lijkt het voor veel Nederlanders die ons bezoeken! Bovenop een heuvel, omringd door bossen en wijngaarden. We hebben ons huis zelf gebouwd op een stuk grond dat al lang bij Tomaž in de familie zat. Het huis zelf is ongeveer 300 m2 groot en telt drie verdiepingen. Wij leven op de bovenste twee verdiepingen en gedeeltelijk in de heuvel ligt de ‘begane grond’, die bestaat uit een appartement voor maximaal vier gasten. We zijn niet aangesloten op een gasnetwerk en verwarmen ons huis (overal vloerverwarming) vooralsnog met een houtpalletsysteem en zonnepanelen. Ook in de waterafvoer/riolering zijn we zelfvoorzienend en hebben we een septische tank die het vieze water zuivert en aan de natuur teruggeeft. We willen het komende jaar ook onze ‘eigen’ elektriciteit gaan produceren met nog meer zonnepanelen én er gaat nog een warmtepomp komen in plaats van het houtpallet-systeem. We hebben een grote tuin, waarvan een gedeelte moestuin is.”

En toen stond even alles stil

Vorig jaar augustus stond het leven van het jonge gezin even helemaal op z’n kop. Tijdens een wandeling met de honden kreeg Tomaž een herseninfarct. Marloes: “Gezien zijn relatief jonge leeftijd en onze gezonde levensstijl was dit echt schrikken. Hij is door de medische molen gehaald en na een aantal maanden hebben ze ontdekt dat het niets te maken had met zijn levensstijl. Hij heeft een gaatje tussen de boezems van zijn hart, waar zich na al die jaren een bloedpropje gevormd heeft, dat op die bewuste dag in zijn hersenen terecht gekomen is. Met bloedverdunners is dit probleem te controleren en wij kijken dan ook met een positieve blik naar de toekomst. Hij heeft er gelukkig geen blijvend letsel aan overgehouden.”

Terug naar de kern

Het grootste verschil met leven in Nederland en leven in Slovenië vindt Marloes het ritme. Slovenen beginnen veel eerder op de dag met school en werk maar zijn dan ook eerder thuis (om 16.00 uur). Marloes: “Mensen hebben meer tijd voor elkaar en voor werk in en om het huis. Veel mensen hier op het platteland hebben hun eigen moestuin, akker, bijenteelt, bos en/of boom-/wijngaard, waar veel werk in gaat zitten. In principe zijn de producten en hun prijzen in de supermarkten hier hetzelfde als in Nederland, dus het is geen noodzaak om alles zelf te produceren, maar de mensen genieten ervan en zien ook de meerwaarde van ‘eigen’ en biologische producten. Ze helpen elkaar aan deze producten en ruilen of schenken veel. Voedsel is een belangrijk deel van de cultuur; er gaat geen festiviteit voorbij zonder vooral heel veel eten. Het maakt niet uit op welk tijdstip of hoeveel mensen er zijn; alles wordt uit de kast getrokken om te voorkomen dat iemand ook maar de minste trek kan voelen. De mensen werken om te leven en leven niet om te werken. Er zitten zoveel meer uren in een dag om te genieten van elkaar en alles wat je hebt. Dat het leven wat meer terug naar de basis gaat, is iets dat ik ontzettend kan waarderen. Natuurlijk gaan mijn gedachten regelmatig naar Nederland. Soms is dat ook wel eens moeilijk. De inzichten die ik nu heb, had ik nooit gehad als ik niet vertrokken was. Reizen opent je ogen en verbreedt je horizon letterlijk en figuurlijk. Een ideale wereld bestaat niet, al denk ik dat wij er samen met mijn gezin redelijk dichtbij wonen.”

* De legende die verteld wordt over Slovenië en de ACHT TIPS VAN MARLOES van ‘must sees’

De legende van Slovenië

Marloes over het mooie Slovenië: “De legende die hier regelmatig verteld wordt is het verhaal dat
een god bij het verdelen van ‘schoonheden’ over de verschillende landen een zak bij zich droeg, die
scheurde boven Slovenië. Dat is de reden dat er op zo n klein aardoppervlak zoveel variatie en
schoonheid in landschappen te vinden is.”

Must sees

Wat moeten we zeker bezoeken in Slovenie? Marloes noemt een aantal bezienswaardigheden die de
moeite waard zijn:

• Natuurlijk staat de hoofdstad Ljubljana, met zijn prachtig historisch centrum, kasteel en rivier
  bovenaan dit lijstje. Ljubljana is een heerlijk overzichtelijke stad, die regelmatig ‘klein Wenen’
  genoemd wordt, door de architectuur en de sfeer.
• Slovenië heeft een kleine kust, maar zeker de moeite waard is een bezoek aan het
  kustplaatsje Piran.
• Op dit lijstje hoort zeker het meer Bled. Dit meer is echt in trek bij toeristen. Het is vooral
  bekend om het kleine eilandje met kerkje dat midden in het meer ligt en dat je kunt
  bezoeken met verschillende typen boten. Vlakbij Bled ligt ook de 1.6 km lange Vintgar kloof,
  die echt adembenemend mooi en niet moeilijk begaanbaar is (let wel, je moet heen en terug
  langs dezelfde route). Als je de tijd hebt in deze regio is ook het meer van Bohinj prachtig,
  minder toeristisch, maar voor wandelaars en natuurliefhebbers misschien wel nog mooier
  dan Bled.
• Nog een toeristische trekpleister zijn de vele grotten die Slovenië telt. Waarvan de meest
  bekende toch wel de Postojna grot is; de grootste ‘show’ grot van Europa. Hier kun je met
  een speciale ondergrondse trein diep de berg in. Met een gids ga je al wandelend de grot en
  het grottendraakje – dat alleen hier leeft – bewonderen.
• Een klein beetje in de categorie ‘off the beaten track’ valt Velika Planina, dat vrij vertaald de
  grote vlakte betekent. Een prachtig berggebied waarbij je omhoog kunt met een kabellift
  vlakbij Kamniska Bistrica om vervolgens de meest prachtige landschappen en uitzichten te
  zien. Je kunt er zoveel wandelen als je wilt en wat echt leuk is, is dat de melkkoeien hier vrij
  rond grazen vanaf mei/juni. In de berghutten kun je ook genieten van typisch Sloveense
  hapjes en drankjes (schnaps!).
• De Lipica stoeterij is ook erg geliefd bij paardenliefhebbers. Lipizaner paarden komen hier
  oorspronkelijk vandaan.
• Ook voor wintersport kun je terecht in Slovenië. Neem bijvoorbeeld de skigebieden Kranjska
  Gora, Vogel en Rogla. Het zijn veelal kleine skigebieden en bij uitstek ideaal voor kinderen om
  te leren skiën, maar ook voor een paar dagen is er genoeg uitdaging voor volwassenen!
• Er zijn vele natuurlijke bronnen van thermaal water in Slovenië, dus ook voor de mensen die
  op zoek zijn naar spahotels en kuuroorden is Slovenië echt een aanrader.