Mannenbrein

Door: Ton Adriaens.

Er is één ding dat door professor Erik Scherder nooit benoemd wordt maar wat er zeker ergens is in de prefrontale hersenkwab of waar dan ook in het mannenbrein: Het vlekje waarin seks gegraveerd staat. Het mannelijke brein is in staat onder de meest willekeurige omstandigheden, naar aanleiding van de minst voor de hand liggende prikkel, een lijntje te leggen naar dit fantastische centrum. Een meanderend draadje gloeit dan op zoals een koperdraadje in een oud Philips-peertje. Er kan een netwerk ontstaan van elkaar versterkende kronkelweggetjes dat de testosteronspiegel opjaagt en de spermatozoïden in de startblokken zet. Ik zal u een voorbeeld geven.

Járen geleden kozen mijn vrouw en ik voor een strandvakantie aan de kust van de Zwarte Zee. Bulgarije leek ons een spannende, exotische uitdaging. Na een vlucht van vier uur en een lange busreis kwamen we tegen middernacht aan in ons hotel aan het Zonnestrand. Het was een gerenoveerd kuurhotel waar in het verleden de communistische partijtop op staatskosten mocht relaxen van hun inspanningen om het westers kapitalisme buiten de deur te houden. Helaas bleken onze koffers in een andere bus terecht gekomen, maar dat ging de charmante reisleidster oplossen. Binnen een uur zouden onze koffers alsnog bezorgd worden. Wat doet een man als hij zonder bagage, en verder niets om handen, in een hotelkamer zit? Alle tv-zenders even nalopen. Plotseling kwam er harde porno langs. Kedèng! Daar schoot ik wel even wakker van en bij mij ging een draadje gloeien. Mijn vrouw schoot meteen in de ‘ik heb slaap/ hoofdpijn’-modus.

Toen we de volgende dag het uitgaanscentrum verkenden, viel mij de schoonheid van de Bulgaarse vrouw op. Allemaal dezelfde lange zwarte haren, zware make-up, lage decolletés en hoge stiletto’s. Ik vond het uitdagend pikant, mijn vrouw kwalificeerde het als ronduit ordinair. Meerdere gloeidraadjes lichtten voortdurend op in mijn brein. Met harde beats en dansende ‘go-go-girls’ werden we door vriendelijke propsters verleid een van de discotheken te bezoeken. Het zoemde behoorlijk in mijn hoofd maar na overleg met mijn met de ogen rollende echtgenote, kozen we voor een terrasje. Het kwam zelfs een keer voor dat een grote geblindeerde SUV op de drukke wandelpromenade stopte en een viertal stoephoeren meteen op zoek ging naar klandizie. Zonder mijn wederhelft ook maar een blik waardig te gunnen sprak een van hen ook mij aan, daarbij haar snoepwinkel etalerend. Het knetterde in mijn hersenpan maar quasi achteloos reageerde ik met ‘no thanks’ en voegde daar laf een knipoogje aan toe. Mijn eega trok bijna mijn arm uit de kom.

Alles kreeg daarna een erotiserende kracht. Ook de mogelijkheid van een modderbad in het souterrain van ons kuurhotel. Met het argument dat dit zeker een heilzaam effect op haar huid zou hebben, wist ik mijn vrouw te overtuigen. Voor mij was het duidelijk dat een hoogpotige Bulgaarse schone mij zachtjes masserend zou onderdompelen in een weldadig kleibad. De hotelreceptioniste waar ik de vouchers haalde, versterkte mij met haar sensuele blik in deze verwachting. Wat zou ik doen als mij beneden een happy end werd aangeboden?

Het souterrain had de uitstraling van een vooroorlogs sportfondsenbad. Door een forse vrouw in witte schort, kort kroezelig haar, dikke neus en norse blik werden we naar een betegeld kamertje geleid. Dit moest wel een werkster uit een Russische kolchoz zijn die nog met haar blote handen turfplaggen uit de toendra had getrokken. Het commando ‘ausziehen’ van deze voormalige kampbewaakster, samen met handgebaren richting haakjes om kleren op te hangen en tafels waarop gelegen moest gaan worden, volgden wij zonder commentaar op. Naakt op een brits werden we met een grote soeplepel vanuit een zinken ketel overgoten met naar rotte eieren ruikende warme modder en met de armen langs het lichaam in plasticfolie gewikkeld. Daar ging een paardendeken overheen, het licht ging uit en Olga Lowina vertrok. Ruim twintig minuten lagen we in het donker, als mummies ingepakt, te wachten op haar terugkomst. Licht aan, deken en folie eraf, richting douche gedirigeerd en met een tuinslang zonder spuitstuk werden we door haar schoongespoten.

Toen we zwavelstinkend door de lobby liepen vermeed ik de blikken van mijn vrouw. Al mijn gloeidraadjes waren gedoofd.