Knokken van kinds af aan

Een zorgelijk begin

Gezondheid. Voor velen iets vanzelfsprekends, maar niet voor de 22-jarige Aron Hölzken. Al zijn hele leven kampt hij met Congenitale Myopathie, een chronische spierziekte. Dit zorgde ervoor dat hij direct na zijn geboorte naar het Academisch Ziekenhuis Maastricht overgebracht moest worden voor specialistische zorg. “De situatie was zeer ernstig en de kans was aanwezig dat ik zou overlijden op weg naar het ziekenhuis. Voordat ik naar huis mocht, heb ik de eerste vier maanden van mijn leven doorgebracht in het ziekenhuis in Maastricht”, vertelt hij.

Een sterke wil

De jeugd van Aron verliep logischerwijs anders dan die van een gemiddeld kind. “Ik kon pas op mijn derde lopen en vanaf mijn geboorte tot en met mijn 18e ging ik gemiddeld twee keer per week naar het ziekenhuis voor controles en onderzoeken. De normale activiteiten die je als kind onderneemt, zoals sporten of buiten spelen, hadden bij mij meteen een weerslag op mijn lichaam. Ik werd vrijwel direct ziek en moest enkele dagen thuisblijven. Daarnaast werd mij door mijn omgeving, met de beste bedoelingen uiteraard, vaak verteld wat ik allemaal NIET zou kunnen.” Dit liet Aron tot zijn puberteit over zich heen komen. “Naarmate ik ouder werd, ging ik echter steeds meer nadenken over mijn situatie en de keuzes die tot dan toe voor me gemaakt werden”, legt hij uit. “Hierdoor ontwikkelde ik een sterk besef over wat ik zelf wilde. Dat resulteerde erin dat ik op mijn vijftiende de stoute schoenen aangetrokken heb en, tegen alle adviezen in, enkele vechtsporttrainingen gevolgd heb zonder dat iemand het wist.”

Gaan voor de sport

Aron heeft een duidelijke, sterke visie over zijn situatie: “In mijn optiek heb je na een moeilijke start in je leven twee keuzes. Je blijft slachtoffer en incasseert de klappen, of je gaat de strijd aan om een verandering teweeg te brengen.” Het mag duidelijk zijn dat Aron voor de tweede optie gekozen heeft. 
“Mijn hele leven lang heb ik te horen gekregen dat ik minder sterk, snel en capabel zou zijn dan anderen. Dat heeft me uiteindelijk doen besluiten om tegen alle adviezen in te stoppen met alle ziekenhuisbezoeken en medicatie. Ik wilde op eigen kracht sterk en weerbaar worden en heb mezelf een duidelijk doel gesteld.”

Aron stelde zichzelf de vraag hoe hij zijn criticasters voor eens en voor altijd het tegendeel kon bewijzen. “Het antwoord had ik vrij snel gevonden”, lacht hij. “Namelijk: fysiek de strijd aangaan met ‘gezonde mensen’. Ik heb toen besloten dat ik MMA (Mixed Martial Arts, een vechtsport waarbij verschillende vechtsporten gecombineerd worden) ging doen.”

Aron ging vervolgens bij enkele sportscholen aan de slag om alle facetten van diverse vechtsporten onder de knie te krijgen. Dit doet hij inmiddels al vier jaar. 
“Momenteel leef ik voor de sport. Ik ben streng voor mezelf en gebruik geen alcohol of andere genotsmiddelen. Daarnaast spendeer ik vele uren aan het doen van onderzoek naar voeding en herstelmethodes. Regelmatig laat ik bloed prikken om een goed beeld te krijgen van mijn hormoonhuishouding. Met name het testosterongehalte is hierbij van belang. Dit heeft namelijk invloed op de snelheid van het herstel, de spieropbouw en de vetverbranding”, verduidelijkt hij.

Teamwork

Aron traint graag en veel, maar bij de reguliere trainingen voelde hij zich daarin toch beperkt. Dit had te maken met het feit dat hij aan lessen op bepaalde tijdstippen gebonden was en aan de indeling van de lessen zoals die door de coaches bepaald werden. “Ik wil kunnen trainen als ik daar behoefte aan heb en op basis van de oefeningen die voor mij op dat moment prioriteit hebben.” Aron merkte al snel dat er meer gelijkgestemden waren en zo ontstond het idee om met een groep samen in Weert te gaan trainen. Dit deden ze in weer en wind op grasveldjes in de stad. 

“Deze groep groeide uit tot een eigen team van zo’n 25 vechtsporters. Uiteindelijk wilden we toch graag een eigen plek hebben waar we ons professioneler op de sport konden gaan toeleggen”, aldus Aron. “Dit had wat voeten in de aarde, maar het is gelukt en we hebben nu een ideale locatie gevonden waar elke dag zo’n drie uur getraind wordt”, laat hij met gepaste trots optekenen.

Over de toekomst is Aron optimistisch: “Ik ben volop bezig met mijn MMA-trainingen en het is mijn doel om uiteindelijk wedstrijden te gaan vechten. Als ik er klaar voor ben, is dat zowel een fysieke als mentale overwinning. Ik ben van ver gekomen, maar heb nooit opgegeven en ben niet bang. Dat komt voort uit mijn rotsvast geloof in God. Voor mij is dat het allerbelangrijkste; ik ben ervan overtuigd dat ik alles aan Hem te danken heb. De bewondering die mensen uitspreken is leuk, maar voor mij gaat alle glorie naar God, niet naar mezelf!”