Klusser pur sang

Veel mensen zoeken op Tweede Paasdag een meubelboulevard op. Lekker een nieuw interieur uitzoeken en een portie Zweedse balletjes als afsluiter; niks mis mee. Gelukkig voor Daan Lamerikx zijn er ook mensen die de voorkeur geven aan meubilair dat volledig naar hun individuele wensen gemaakt is…

Uit het juiste hout gesneden

Hij is pas 18 jaar, maar voor Daan stond het al heel vroeg vast dat hij later ‘iets met zijn handen’ wilde gaan doen. Al in zijn jongere jaren begon hij met zijn eigen bouwprojectjes. Zo bouwde hij op zijn zevende onder andere al een eigen nachtkastje. “Mijn vader werkt in de metaalbouw en heeft thuis ook altijd veel geklust. Ik mocht hem dan regelmatig helpen en zijn gereedschap gebruiken. Onder zijn toezicht uiteraard”, lacht Daan. “De lesstof op de basisschool was niet echt mijn ding. Ik verheugde me er meer op om na schooltijd met mijn neefjes en nichtjes bij opa en oma in de tuin hutten te gaan bouwen. Daarvoor gebruikten we al het restmateriaal dat we maar konden vinden. Oude pallets, planken, dakplaten, spijkers, alles kwam van pas!”

Met name de spijkers waren niet aan te slepen en dat resulteerde erin dat Daan deze zelfs op zijn verlanglijstje voor Sinterklaas had staan. Is toch weer eens wat anders dan een voetbal of Lego…

Flink aan de weg timmeren

Na het lezen van het vorenstaande zal het niet als een verrassing komen dat Daan na de basisschool koos voor een praktische opleiding. “Ik heb puur op gevoel besloten om de Vakmanschapsroute op Het Kwadrant te gaan volgen”, vertelt hij. “Op die manier zat ik in ieder geval in de goede richting en kon ik vervolgens nog een keuze maken om voor metaal (Produceren, Installeren & Energie) of hout (Bouwen, Wonen & Interieur) te gaan.” Daan deed een half jaar praktijkervaring op in beide richtingen en koos uiteindelijk voor Bouwen, Wonen & Interieur.

Hij doorliep het algemene gedeelte van de opleiding met succes en heeft zich daarna twee jaar beziggehouden met de specialisatie Interieur. “Hier kon ik me namelijk bekwamen in het maken van allerhande meubilair. Van inloopkasten tot tafels en van banken tot keukens, alles kwam aan bod. Met name die verscheidenheid sprak me erg aan.”
Op het moment van schrijven had Daan zijn diploma pas een krappe maand, maar hij heeft toch al heel wat jaren praktijkervaring achter de rug. “Ik ben op mijn 14e begonnen met het maken van kozijnen. Dat heb ik drie jaar met veel plezier gedaan. Daarna ben ik begonnen met een combinatie van vier dagen werken bij een bedrijf in Nederweert en een dag school. “In mijn werk kan ik echt mijn ei kwijt”, zegt Daan tevreden.

“Samen met mijn collega’s houd ik me bezig met het realiseren van elke droom die je maar op interieurgebied kan bedenken. We voeren eerst een-op-een-gesprekken met de klant om een zo concreet mogelijk beeld te krijgen van diens wensen. Dit wordt vervolgens vertaald naar tekeningen en dan gaan we beginnen met zagen, het in elkaar schroeven van de verschillende onderdelen en uiteindelijk het afmonteren bij de klant thuis.”

Daan houdt van de talloze uitdagingen die er in dit vakgebied op zijn pad komen en somt enkele noemenswaardige projecten op: “Ik heb met collega’s mogen werken aan opbergkasten die tussen twee schuine daken in moesten komen en aan deuren die weggewerkt moesten worden, zodat ze niet opvielen in de muur. We hebben zelfs een grotendeels ‘zwevend’ kookeiland gerealiseerd. Ik vind het geweldig dat je nooit twee keer hetzelfde maakt; alles wordt uniek voor de klant gemaakt. De dagen zijn lang en fysiek zwaar, maar ik geniet met volle teugen!”

Bouwen aan de toekomst

Aankomend jaar begint Daan nog aan een nieuwe opleiding. “Als ik die met goed gevolg afrond, wil ik fulltime gaan werken. Met deze opleiding zou ik eventueel leidinggevende kunnen worden in een werkplaats of een eigen bedrijf kunnen starten, maar dat is nog toekomstmuziek”, zegt hij.
“Eerst wil ik de komende jaren nog ervaring opdoen en aan mooie projecten werken. Het blijft tenslotte vakwerk en je bent in deze branche daarom nooit uitgeleerd. “Ooit zou ik best een eigen bedrijf willen hebben”, droomt hij toch even hardop. Dat moet dan wel op het juiste moment gebeuren. Het gevoel moet goed zijn, net als bij zijn keuze voor dit vakgebied. Dat gevoel heeft in ieder geval 100% goed uitgepakt: “Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt en ben trots op hetgeen ik tot nu toe al bereikt heb. Bovendien zou ik me mijn handen niet meer voor kunnen stellen zonder blaren, splinters of wondjes”, lacht hij. “Waar gehakt wordt, vallen nu eenmaal spaanders!”