Kelly maakt met dochtertje Nikki ‘wereldreizen in stukjes’

Het is zomer en dan krijg je ondanks de coronacrisis toch de ‘zomerkriebels’: vakantie, zon, zee, avontuur. Even weg van werk en drukte. Het leven in een andere modus zetten.
Kelly Litjens (34) uit Weert maakt samen met haar dochtertje Nikki (9) wereldreizen in stukjes. Tijdens schoolvakanties gaan ze samen op zoek naar andere culturen, naar vrijheid en wijsheid, naar alles wat op deze aarde te ontdekken valt. Het zijn ervaringen die geen school kan onderwijzen. Ze bezochten al ruim zestig landen in zes werelddelen. Maar Kelly is ook begaan met het milieu, met duurzaamheid. In het buitengebied van Weert werkt zij samen met enkele andere pioniers aan de realisatie van een ecologisch bouwproject met een earthship en verschillende alternatieve woonvormen, moestuinen en energie- en watervoorzieningen. Ook voor tips over klimaatvriendelijk reizen zijn we bij Kelly aan het juiste adres.
Een drukke tante die op haar blog Reisheid.nl uitgebreid verslag doet van haar reizen met Nikki. Ze hebben met recht de ‘reisheid’ in pacht!

Op je blog stel je jezelf voor als ‘dertiger, single mama, ondernemer,
ontdekkingsreiziger, verhalenverteller, portretschilder en fotoknipper’.
Kun je de ‘single mama’ er even uitlichten om voor de lezers van Weert Magazine het ‘Wieërter maegtje’ Kelly Litjens een plaats te geven in de Weerter samenleving?

“Toen ik vierentwintig was, raakte ik zwanger en na drie maanden zwangerschap was al duidelijk dat ik er alleen voor zou komen te staan. Gelukkig heb ik een hechte familie en een sterke vriendenkring. Ik nam me toen direct voor als alleenstaande moeder alle uitdagingen van het leven aan te gaan. Mijn sociale vangnet heeft mij daarbij altijd enorm geholpen. Ik had al een passie voor reizen en wilde dat blijven combineren met mijn moederrol en de manier waarop ik mijn kind wilde opvoeden.
Ik ben opgegroeid op Boshoven, was op de basisschool een rustig meisje, kon goed leren en ging daarna naar de Philips van Horne. Mijn ouders hielden ervan om erop uit te gaan. Samen met hen en mijn zusje Ellen reden we in de schoolvakanties door Europa. We bleven nooit lang op dezelfde plek en gingen op zoek naar de specifieke cultuur in een land en de leefwijze van de lokale bevolking. We vermeden nadrukkelijk de all-inclusive hotels in de toeristencentra. Tijdens mijn middelbare school- periode werd ik de opstandige losbol die mijn ouders echt grijze haren bezorgde. Ik kwam erg vroeg in de puberteit maar bereikte daardoor ook al op vrij jonge leeftijd het stadium van volwassenheid en eigen verantwoordelijkheid. De rebel is echter nooit helemaal uit mij verdwenen. Op mijn achttiende ben ik het huis uit gegaan en gaan samenwonen. Ik ging rechten studeren aan de universiteit van Maastricht en met een bijbaantje en een studietoelage kon ik redelijk rondkomen. Ik koos voor de rechtenstudie vanuit mijn persoonlijk recht op vrijheid en een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Ik kan er niet tegen als mensen onrecht wordt aangedaan. Vrijheid betekent voor mij ook, doen wat ik wil, gaan en staan waar ik wil en dus ook reizen naar die plekken op die wereld die ik interessant vind. Ik vind het zorgelijk dat de overheid in deze coronatijd steeds meer gaat bepalen hoe wij moeten leven en dat mensen zo gemakkelijk hun grondrechten inleveren. Als jurist hou ik de ontwikkelingen rondom de coronaspoedwet scherp in de gaten.”

Er moet ook brood op de plank komen en verre reizen maken is over het algemeen niet goedkoop. Waarmee verdien je de kost?

“Dat reizen duur is, is een misvatting. Nikki en ik reizen jaarrond naar alle werelddelen en zijn daar niet veel meer geld mee kwijt dan gezinnen die in de zomer naar een Europese camping gaan en misschien nog een weekje weg gaan of een stedentripje maken. Maar wij reizen dan ook erg basic en ik ken veel ‘travelhacks’ waarmee je goedkope vliegtickets kunt scoren. Het ligt er ook aan welke keuzes je maakt. Hecht je veel waarde aan mooie nieuwe spullen, of investeer je liever in reizen? Voor mij is dat stukje levenservaring dat ik Nikki kan meegeven op onze reizen het belangrijkste. Aan de universiteit studeerde ik Nederlandse recht, met als specialisatie Staats- en bestuursrecht. Ik vervulde diverse dienstverbanden in de bestuursrechtelijke en juridische sfeer bij enkele gemeentes en woningcorporaties. Ik verdiende goed, had mijn leven op de rit en werd plotseling geconfronteerd met een toekomst als alleenstaande moeder. Gelukkig stond ik niet echt alleen. Mijn familie en vrienden hebben me op een geweldige manier gesteund bij de opvang van Nikki en het instandhouden van sociale contacten. Gemiddeld verken ik, samen met Nikki acht keer per jaar de wereld en keer dan weer terug in de veilige hechte basis van familie en vrienden. Sinds 2018 heb ik mijn eigen Bureau 22, een adviesbureau gespecialiseerd in omgevingsrecht en gebiedsontwikkeling. Na een wat moeizame start heb ik nu een goed gevulde orderportefeuille. Ik heb mijn kantoor in De Verbinderij in het oude kantoorpand van Roto Smeets. De Verbinderij geeft jonge ondernemers de ruimte om zich te ontwikkelen door betaalbare werkruimtes aan te bieden.”

REIZEN

Je hebt al aangegeven dat het reizen je met de paplepel is ingegeven. Maar met een kind ‘wereldreizen in stukjes’ maken is toch een ander verhaal?

“Wat dat betreft ben ik een doorzetter. Ook in de tijd dat ik het financieel heel moeilijk had wilde ik bewijzen dat dat kon. Op mijn blog vind je daarover de nodige tips. Avonden lang zocht ik naar de goedkoopste vliegtickets en overnachtingsmogelijkheden bij particulieren. Mijn eerste reis met Nikki was met een caravan naar Italië. Haar eerste vliegreis was naar Schotland. Nikki was toen twee en ze schreeuwde het hele vliegtuig bij elkaar. Gelukkig was het een kort vliegreisje en hadden we een leuke vakantie. Het jaar daarop gingen we naar Jordanië, vijf uur vliegen, en dat ging prima. Al gauw volgden Midden-Amerika, Azië en Afrika.”

Je hebt ook pedagogische motieven voor je reizen met Nikki. Wat levert het haar op?

“De vrijheid en het open minded zijn, vind ik heel belangrijk. Niet oordelen over andere culturen als je je er niet in verdiept hebt. Op reis gaan we niet alleen naar bezienswaardigheden kijken en in zee zwemmen; ik vind het ook belangrijk om de andere kant van de medaille te laten zien. Ik ben met haar in de favela’s van Rio de Janeiro geweest, de townships in Zuid-Afrika en in sloppenwijken in Azië. We hebben schoolprojecten bezocht in Gambia en theeplantages op Sri Lanka. Daarbij hebben we altijd gezocht naar contact met de gewone bevolking. De app ‘Withlocals’ is daarbij heel handig.”

Voor een alleenreizende moeder met kind zitten er natuurlijk behoorlijke risico’s aan dit soort avontuurlijk reizen. Zijn jullie nooit in hachelijke situaties terecht gekomen?

“Jawel, maar dat zijn incidenten. Uiteindelijk kom je erachter dat er toch meer goede dan slechte mensen zijn. In Cambodja word je bijvoorbeeld voortdurend opgelicht of gedwongen gebruik te maken van bepaalde diensten. Als je dan met die mensen in gesprek gaat over de motieven van hun handelen, krijg je begrip voor hun uitzichtloze situatie. Je moet dan niet vanuit je eigen westerse principes blijven redeneren. Zij kunnen bijna niet anders dan op deze manier toeristen geld aftroggelen om te overleven. Het is pure wanhoop. Ook in dit soort situaties doet Nikki levenservaring op. Maar ik blijf benadrukken dat dit incidenten zijn. Het merendeel van de locals zijn vriendelijke behulpzame mensen. Zeker als je als vrouw alleen rondreist met een kind, schieten ze je van alle kanten te hulp. Het verbaast me nog steeds dat mensen die straatarm zijn toch bereid zijn je te helpen zonder daar iets voor terug te verwachten. Dat vind ik mooi aan deze wereld. De wereld is niet eng, als je je maar openstelt en andere zienswijzen toelaat.”

Heeft Nikki hetzelfde enthousiasme over al die reizen of mist ze haar vriendjes en vriendinnetjes tijdens de vakantie?

“Zij is net zo enthousiast over onze reizen als ik. Als ze iets ziet op televisie over een land waar we nog niet geweest zijn, veert ze op en laat ze meteen weten daar ook naar toe willen. We brengen ook wel eens weekendjes met vrienden door op de camping. Dat is ook heerlijk, maar ik merk wel aan haar dat ze dan de uitdaging mist, ze wil op avontuur. In het buitengebied van Weert hebben we een grote tuin waar we veel tijd doorbrengen, ook samen met vriendjes en vriendinnetjes. Ook daar vindt zij ruimte voor avontuur.”

The Hike in Kaapverdië was een van jullie hoogtepunten?

“Dat was inderdaad heel bijzonder. Wij maakten al vele hiketochten in de Ardennen of in Duitsland. Toen wij hoorden over een 24-uurs sponsorloop voor kinderen in nood in Kaapverdië besloten we mee te doen. ‘The Hike’ werd in de herfstvakantie van 2018 georganiseerd door SOS Kinderdorpen. Op onze reizen hebben we veel armoede gezien en nu konden we iets terug doen. Nikki en ik konden ruim 1500 euro bijdragen. De sponsorloop bracht in totaal 103.000 euro op.”

Mist Nikki een vaderfiguur?

“Ze vraagt er wel eens naar maar ik heb haar uitgelegd dat hij niet voor zijn dochter kon of wilde zorgen. Mede door mijn familie heeft zij toch een goede thuisbasis. Ze is best wel stoer en kan goed met de situatie omgaan. Misschien krijgt ze als ze wat ouder wordt de behoefte haar vader op te zoeken en hem te confronteren met zijn vaderschap. Ik zal haar dan voorbereiden op een eventuele teleurstelling. Ik heb niet het idee dat zij nu een gemis ervaart. Ook vanuit school hoor ik dat ze daar goed mee omgaat.”

ECOLOGISCH BOUWPROJECT

Hoe komt een juriste uit Weert, gespecialiseerd in omgevingsrecht en gebiedsontwikkeling, ertoe om een ecologisch bouwproject te starten?

“Dat heeft dan toch weer te maken met onze reizen. In 2016 maakte ik samen met Nikki en mijn neef Roy Barents een reis door Gambia. Daar zagen wij hoe de arme bevolking hun huisjes bouwden met autobanden, takken en golfplaten. Zou dat ook in Nederland mogelijk zijn, met ‘afval’ een huis bouwen? Na wat zoeken op internet bleken er ook in Nederland enkele geheel zelfvoorzienende en uit restmaterialen opgebouwde earthships te zijn. Drie jaar heb ik er onderzoek naar gedaan, verschillende projecten bezocht en uiteindelijk een plan uitgewerkt om zoiets in Weert te realiseren. Al in 2014 had ik samen met mijn neef Roy een perceel grond gekocht in het buitengebied richting Swartbroek. We wilden samen een plek creëren met een moestuintje, een vijvertje, een stukje bos, een kampvuurplek en een blokhut. Gewoon om er met onze familie en vrienden te kunnen genieten van het heerlijke buitenleven. Dat zou een prachtlocatie kunnen zijn voor ons earthship. De gemeente Weert was voorzichtig positief. Er zouden ook maatschappelijke functies aan gekoppeld kunnen worden met workshops en voorlichtingsactiviteiten. Er bleken bij de gemeente al vragen te liggen om Tiny Houses te ontwikkelen, misschien kon het een en ander aan el – kaar gekoppeld worden? Toen raakte het in een stroomversnelling. Twee jongens uit Weert, Rob Janssen en Bas van de Plas, hadden jaren geleden in de Spaanse Pyreneeën een compleet ecodorp gebouwd en zochten ook aansluiting. Zij brachten een enorme berg ervaring mee. Noesjka van der Meer meldde zich met veel kennis en kunde bij ons met de wens om in een Tiny House te gaan wonen. Mijn neef Roy heeft twee rechterhanden en nu omvat het totale plan een earthship, drie Tiny Houses en twee strobalenwoningen, allen met gedeelde energie- en watervoorzieningen. We maken een proeftuin, waarbinnen we experimenteren met verschillende alternatieve woonvormen, gedeelde moestuinen, kweekkassen en een Tiny voedselbos.” (zie: www.earthship-tinyhouseweert.nl)

Wereldreizen maken en toch begaan zijn met het milieu, hoe combineer je dat?

“Eerlijk gezegd ben ik daar te laat over gaan nadenken. Het reizen heeft me wel gewezen op onze verspilzucht en wegwerpmentaliteit. Maar mijn persoonlijke ecologische voetafdruk, de gevolgen van al onze vliegreizen, realiseerde ik mij niet zo. Intussen weet ik meer: Nikki en ik stootten in het verleden13.000 kilo CO2 per jaar uit met onze vliegreizen. Stichting Milieu Centraal maakte die berekening voor ons. Als je bedenkt dat ik dit alleen zou kunnen compenseren door 45 jaar lang niet te douchen, 32½ jaar nauwelijks vlees te eten of 86 bomen te planten dan schrik je pas echt. Onze uitdaging is dus: reizen op een milieuvriendelijke manier. Daarvoor zijn we nu ook, ter compensatie, veel minder vlees gaan eten, veel bomen gaan planten en gaan we off grid wonen in een earthship.” –