Jos Heijmans: MELK EN HONING

Begin oktober was ik enkele dagen op bezoek in Roemenië. Het Phillips van Horne en het College hebben al tijden een studentenuitwisseling. In maart gaan de Weerter studenten naar Reghin een stad in centraal Roemenië en meestal medio april komen de studenten vanuit Roemenië naar Weert. De scholieren worden wederzijds door gastgezinnen opgevangen en leren zo hun horizon verbreden en komen ze erachter dat er meer is dan de Weerter Singels en de Roemeense bossen. De afgelopen jaren brachten de scholieren tijdens hun bezoek een middag door op het stadhuis in Weert waar ze in de raadzaal werden ontvangen en waar ik ze een en ander bijbracht over Nederland, Weert en de gemeentelijke organisatie. De burgemeester van Reghin is regelmatig meegekomen en had me al diverse keren uitgenodigd om ook eens naar Roemenië te komen. Het moest er dus maar eens van komen en samen met Theo van Werkhoven, de drijvende kracht achter de uitwisselingen, ben ik twee dagen in Reghin te gast geweest. Vanaf Eindhoven twee uur vliegen naar Cluj-Napoca en vandaar met de auto 100 kilometer naar Reghin. Over de autorit deden we net zo lang als over de vliegreis! Een tweebaansweg weg met diverse kuilen en regelmatig een paard en wagen die je op een dwingende manier terugbracht in de tijd. Aangekomen in Reghin zag je een vlokkendeken over de stad hangen die veroorzaakt werd door de uitstoot van de kachels die gestookt worden met hout en slechte kolen.

De ontmoeting met de scholieren was verbluffend openhartig en spontaan. Vragen over het leven van een burgemeester, de opvang van asielzoekers en over mijn kleinzoon Lukas met twee moeders, volgden elkaar in rap tempo op. In 2020 mogen er ruim 20 gelukkigen naar Weert komen en kennis maken met Nederland, het land van melk en honing! Tijdens mijn bezoek heb ik weer ervaren dat rijkdom zeker geen garantie is voor geluk! De mensen in Roemenië hebben niet alle dagen evenveel te eten, wonen in slechte huisjes, de infrastructuur is nog erbarmelijk en er zijn veel mensen die alleen luizen hebben. Maar ze zijn wel erg behulpzaam, delen alles met elkaar en zijn gelukkig met wat ze wél hebben. Als ik dan terug ben in Nederland en weer geconfronteerd wordt met de Nederlandse ‘problemen’, schaam ik me eigenlijk diep. Nederland maakt zich druk over het stikstofprobleem dat veroorzaakt wordt doordat we te veel hebben. De baard van de koning? Dat kan toch niet, echt vreselijk! In Weert maken we ons druk over de kleur van de dakpannen van de buren want die passen totaal niet bij de dakpannen van de rest van de huizen in de wijk! Hoe durven ze? Oranje dakpannen, het is schandalig, de gemeente moet echt gaan handhaven! De regionale krant maakt er zelfs een groot artikel van met foto en al! Want dit is toch echt nieuws. Dat zoiets kan. Stel je voor: zomaar oranje dakpannen! Dit moeten we aan de kaak stellen want dit heeft een groot maatschappelijk belang, toch!? Nederland het land van melk en honing?

Jos Heijmans, burgemeester Weert