Johan en Hedwig van het Thomashuis Ospeldijk: “Dit is onze levensstijl.”

Een typisch voorbeeld van maatschappelijk verantwoord ondernemen vinden we in Ospeldijk. Hier draait het niet om duurzaamheid als in energie en milieu, maar om het opbouwen van duurzame relaties tussen mensen met een verstandelijke beperking en hun omgeving.
In 2013 zou het zestigjarig bestaan van de H. Geestschool, in 2000 omgedoopt tot Basisschool ’t Kienhout, worden gevierd. Zover kwam het helaas niet. Door een sterke daling van het leerlingaantal moest de school in 2012 sluiten. De inwoners van Ospeldijk wilden aan het gebouw graag een maatschappelijke bestemming geven. Daaraan gaf de gemeente gehoor door toestemming te verlenen voor de vestiging van een Thomashuis. Het sociaal betrokken echtpaar Johan (58) en Hedwig (57) Smeets kreeg in 2013 de sleutel. Sindsdien maken zij, samen met hun drie medewerkers, stagiaires en talloze vrijwilligers, er hun dagelijkse taak van om het hun bewoners naar de zin te maken en hen te begeleiden op hun levenswandel.

Thomas
Het ‘Thomashuis’ ontleent zijn naam aan een jongen met de naam Thomas. Hij was een jongen met een verstandelijke beperking die verbleef in een instelling. De werkwijze in die instelling paste niet bij Thomas en zijn ouders. Daarom zochten zij vijftien jaren geleden naar een manier om in een huiselijke sfeer, met betrokken zorgprofessionals en minimale bureaucratie zorg voor hun zoon te organiseren.

Mensenmensen
Hedwig en Johan hebben het ‘mensenmens-virus’. Zij hebben de rust en de kalmte om hun bewoners volledig in hun waarde te laten en te ondersteunen waar nodig. Ook weten zij vrijwilligers op een natuurlijke manier aan zich te binden. Zij stellen hun accommodatie en het schoolplein beschikbaar voor vergaderingen van de Dorpsraad, Meulenbuurt, Gehandicapten Platform en voor de zeer succesvolle koningsmarkt en kerstmarkt. Het stel kan altijd op medewerking van inwoners vanne Diêk rekenen. Hedwig: “De succesvolle jaarlijkse motorrit voor de bewoners is daar een mooi en goed voorbeeld van.”

Eigen kamer
Iedereen mag de eigen kamer zelf inrichten, van vloer tot plafond. Daardoor weerspiegelt iedere kamer het karakter van de bewoner. Rik laat trots zijn kamer zien. De bewoners van het Thomashuis Ospeldijk hebben het erg naar hun zin. Johan: “We horen van ouders dat hun kind zo positief is veranderd sinds hij of zij bij ons woont. Dat is voor ons een enorm compliment. Wij doen dit werk met hart en ziel voor onze bewoners. Daarom willen we het nog lang niet hebben over stoppen. ‘Ons’ Thomashuis is onze levensstijl.”

Kinderwc-tjes
De voormalige kinderwc-tjes hebben plaatsgemaakt voor een grote praktische badkamer en een was- en droogruimte. Hedwig: “Soms vragen ouders: ‘Hebben de bewoners geen eigen badkamer?’ Ik vraag dan of dat bij hen in huis wel zo is. Ons Thomashuis is als een huis voor een groot gezin, waar iedereen de badkamer deelt. Dat vinden wij heel normaal.

Ten dienste van…
Vind maar eens een echtpaar dat wil wonen in een zorgomgeving en bereid is om dag en nacht klaar te staan voor acht verstandelijk beperkte bewoners. Hedwig en Johan Smeets, ouders van een volwassen zoon en dochter, ervaren het werkelijk niet als belastend. Zij bieden een huiselijke sfeer met volledige betrokkenheid bij de bewoners. Zij gaan nooit op vakantie en hebben zelden een dagje vrij. Johan: “Dit is onze vakantie.” De deur naar hun eigen woongedeelte is open, zodat zij altijd bereikbaar zijn. Hedwig: “Zo doe je dat thuis toch ook?

Foto’s van gezelligheid
Het Thomashuis heeft een warme plek in het hart van Ospeldijk verworven. De bewoners zijn bekend in de buurt en horen er echt bij. Hedwig: “Vaak horen we ‘Sinds jullie hier zijn, gebeurt er tenminste weer wat.’ We zijn met open armen ontvangen.” De foto’s in de gang illustreren dat en laten de talloze mooie, bijzondere en gezellige momenten zien.

De van alles-en-nog-wat huiskamer
De centrale ruimte in het gebouw is tevens huiskamer, knutselkamer, ontmoetingsruimte, koffiekamer enz. Hun privé-woonkamer wordt gebruikt als opslagruimte, vergaderplaats voor de Dorpsraad, Meulenbuurt, Gehandicapten Platform en – let wel – als stemlokaal bij verkiezingen!

Controleramen
De kenmerkende gang is gebleven, nu voorzien van vrolijke foto’s. De vroegere koffiekamer waarin ook reken- en taaltoetsjes werden afgenomen, is nu een bewonerskamer. De originele trap naar de zolder is gebleven, maar 90° gedraaid en verstopt achter een deur. De typische hoge ramen aan de achterzijde van de school zijn gebleven, evenals een aantal van de zogeheten controleramen tussen de leslokalen en de gang. Het aanzien van het pand is, mede op verzoek van de bewoners van Ospeldijk, hetzelfde gebleven. Inclusief de raampjes en de buitendeuren bij de kindertoiletjes.

Foto’s van gezelligheid Het Thomashuis heeft een warme plek in het hart van Ospeldijk verworven. De bewoners zijn bekend in de buurt en horen er echt bij. Hedwig: “Vaak horen we ‘Sinds jullie hier zijn, gebeurt er tenminste weer wat.’ We zijn met open armen ontvangen.” De foto’s in de gang illustreren dat en laten de talloze mooie, bijzondere en gezellige momenten zien.