Jeroen Stultiens in La Herradura: ‘Ik was al een halve Spanjaard in Nederland’

Als kind maakt hij met zijn Hi8-videocamera filmpjes van legopoppetjes op de zolder van het ouderlijk huis aan de Zuiderstraat. Als puber ging hij voor Club Veronica met een camera mee in een onderzeeër. En als student trok hij voor een film drie maanden door Peru en Bolivia. Gefascineerd door bewegend beeld heeft Jeroen Stultiens (45) van zijn passie zijn werk gemaakt; hij is producent van bedrijfsfilms en documentaires. Een last-minute vakantie bepaalde zijn huidige woonplaats; La Herradura, Zuid-Spanje.

Relatief dichtbij

‘Het leven hangt van toevalligheden aan elkaar’, wordt wel eens gezegd. Hoe graag we ook alles zelf in de hand willen hebben, soms gebeuren dingen gewoon. Zo ging het eigenlijk ook met de emigratie van Jeroen: “Ik was niet bewust bezig met verhuizen naar het buitenland. Totdat we tijdens een vakantie naar Spanje deze plek ontdekten. Thuisgekomen zeiden we tegen elkaar ‘wat zou het toch mooi zijn om ooit op zo’n plek te wonen’. En dat was het begin van dit avontuur…”, legt Jeroen uit. Samen met zijn vrouw Kassandra en hun twee zonen Quin (8) en Máximo (4) woont hij inmiddels zeven jaar aan de prachtige kust van Spanje. Jeroen: “Ik heb veel gereisd, zowel privé mooie reizen gemaakt als veel in het buitenland gewerkt. En er zijn absoluut mooiere plekken te vinden op de wereld. Zo wilde ik eerder al in Costa Rica of op Bonaire wonen. Maar die vielen af omdat ik dat toch te ver vond. Het was wel een bewuste keuze om niet naar de andere kant van de wereld te verhuizen. Relatief dicht bij Nederland, binnen Europa én dezelfde tijdzone maken het contact houden met vrienden en familie een stuk eenvoudiger.”

Thuis in Spanje

La Herradura is een badplaats aan de Spaanse Costa Tropical, onderdeel van de gemeente Almuñécar in de provincie Granada, Andalusië. Het ligt aan de zuidwestkust van Granada, zeventig kilometer ten oosten van Malaga. Jeroen voelde zich er meteen thuis: “Tja, eigenlijk viel veel op zijn plek met de emigratie. Ik was al een halve Spanjaard in Nederland, denk ik. Altijd al tien minuten te laat op een afspraak en meer van de spontane ‘pluk-de-dag-mentaliteit’ dan de gemiddelde Nederlander. Ik kreeg altijd commentaar wanneer ik niet snel genoeg reageerde op mails of appjes. Dat was nooit onwil, maar eerder een neiging naar korte-termijn planning en wat meer spontaniteit”, verklaart Jeroen zijn Spanjaard-gevoel.

Shot van een F-16 piloot

Zijn jeugd speelde zich grotendeels af in de wijk Moesel waar volop buiten werd gespeeld. Jeroen: “Voetballen, stoepranden en skelteren en later op de fiets naar de IJzeren Man om boomhutten te bouwen. Samen met mijn drie jaar jongere broer Dennis waren we ook erg van het Lego bouwen en hadden we een hele speelzolder voor ons tweeën. Toen maakten we met onze Hi8-videocamera de eerste korte films, met legopoppetjes in de hoofdrol”, lacht Jeroen. Op zijn vijftiende werd Jeroen geselecteerd om voor Club Veronica, een jongerenonderdeel van de toen nog publieke omroep Veronica, een maandelijks tv-programma te maken. Jeroen: “Doordeweeks zat ik op de Philips van Horne en op vrijdag pakte ik na school de eerste trein naar Hilversum waar ik onder begeleiding van ervaren programmamakers werd opgeleid tot cameraman. Ineens stond ik als puber met een enorme camera op mijn schouder in de discotheken van Amsterdam, ging ik met een onderzeeër mee vanuit de Marinebasis in Den Helder of filmde ik een F-16 piloot op Gilze Rijen. Hele bijzondere ervaringen en mijn Limburgse blik op de wereld werd in die periode snel wat minder naïef!”, vertelt Jeroen.

Op ontdekking in Zuid-Amerika

Na zijn middelbare school studeerde Jeroen Film- en Televisiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Een speelfilmproject in Peru en Bolivia vindt hij nog steeds het ‘allerleukste dat hij ooit gedaan heeft’. Jeroen: “Samen met een studiegenote had ik het idee om een script te schrijven over backpackers en dat dan ook maar zelf te gaan verfilmen in Zuid-Amerika. Via internet vonden we vrijwilligers die mee wilden als cast en crew; we verzamelden vijftien personen afkomstig uit vijf landen. Niemand kende elkaar en iedereen ging op eigen kosten mee voor een ambitieus en onbekend project. Met die groep gingen we drie maanden lang backpacken en filmen in Peru en Bolivia. Uiteraard ging daar veel mis en de film is geen commercieel succes geworden. Maar ik heb nog nooit zoveel geleerd in zo’n korte tijd! En misschien nog veel waardevoller: een groot deel van die groep heeft nog regelmatig contact en een aantal van mijn beste vrienden heb ik aan dat project te danken.”

Van alle markten thuis

Inmiddels heeft Jeroen van zijn hobby zijn werk kunnen maken. Jeroen: “Ik ben producent van bedrijfsfilms en documentaires. Dat betekent dat ik alles, van A tot Z, regel voor een opdrachtgever. Ik maak bedrijfsvideo’s, online videoseries en commercials. Naast commerciële opdrachten ben ik altijd wel bezig met een eigen creatief project. Dat zijn meestal langere documentaires die ik gewoon wil maken. Als zo’n project klaar is probeer ik daar distributie voor te vinden. Ik ben zelf breed opgeleid als cameraman, regisseur en editor. Het prettige daarvan is dat ik van heel veel iets weet en eigenlijk in mijn eentje complete producties kan maken. Als ik zelf niet kan – of echt een specialist nodig heb – dan huur ik freelancers in. Maar ik ben altijd het aanspreekpunt voor een klant en stuur iedereen aan om tot een mooi eindproduct te komen.” 

Help-desk bij het maken van video’s

Jeroen heeft twee bedrijven. Met Costamundo produceert hij professionele producties voor grotere bedrijven, filmt hij voor televisieprogramma’s en maakt hij zijn documentaires. Met Videobooster helpt hij kleinere bedrijven en organisaties zélf betere video-content te maken. Jeroen legt het uit: “Vaak hebben deze bedrijven lagere budgetten en willen ze toch iets met video. Tegenwoordig is filmen laagdrempelig omdat iedereen een camera op zak heeft. Toch is het lastig om een leuk idee te bedenken en dat vervolgens goed in beeld te brengen. Het grootste struikelblok is meestal de montage. Een paar shots filmen lukt meestal wel, maar alles daarvoor en daarna is lastiger. Wij begeleiden ze in het hele proces en zijn een soort actieve helpdesk. Ze kunnen vragen stellen over apparatuur, formats en de aanpak. Wij leren ze op een leuke manier hoe ze zelf (beter) kunnen filmen. Vervolgens sturen ze de beelden naar ons en wij verzorgen de professionele montage.”

Genieten van de regen

Zoontjes Quin en Máximo gaan naar een Spaanse school in een dorp verderop. Aangezien Jeroen zijn kantoor aan huis heeft, ligt zijn productieve werktijd tijdens de schooluren. Jeroen: “De kinderen zijn rond half drie weer thuis en dan lunchen we rond drie uur met z’n allen. Vaak doen de jongens daarna nog een middagslaap (siesta!) van een uur of twee. Dan kan ik nog even werken. Daarna doen we iets leuks met het gezin. We leven hier veel meer buiten en in de natuur; kajakken of stand-up paddle op zee, een bergwandeling maken. Het is allemaal letterlijk om de hoek. Het weer speelt daar uiteraard een rol in. Het regent hier wel, maar veel minder natuurlijk. En het mooie is; voor onze boys is regen écht een belevenis. Zodra er druppels vallen, willen ze niks liever dan buiten spelen en de regen ervaren”, lacht Jeroen. “La Herradura betekent ‘hoefijzer’ en het dorp dankt die naam aan de sterk gebogen baai waar het aan ligt. Dat was ook wat ons meteen aansprak aan deze plek. Vaak zie je eindeloze kustlijnen maar hier ben je heel beschermd in een paradijselijke baai. Prachtig! Met als voortuin de Middellandse Zee en als achtertuin rotsachtige bergen die overgaan in de Alpujarras en uiteindelijk de Sierra Nevada”, vertelt Jeroen enthousiast.

Tranquilo

Waarin verschilt het leven daar met het leven in Nederland? Jeroen is daarin heel resoluut: “Mensen zijn vriendelijker en minder gestresst. Natuurlijk kennen ze hier ook stress, maar dat uit zich niet in gehaast of opgefokt gedrag in alledaagse situaties. Het tempo ligt daardoor ook lager. Voor mij is het belangrijkste verschil dat alles hier om korte-termijn planning draait. Waar in Nederland de meeste agenda’s al maanden vooruit volgepland zijn, is alles hier veel spontaner. Een uitnodiging voor een feestje krijg je (maximaal!) een aantal dagen van tevoren en loop je iemand op straat tegen het lijf, dan is er altijd wel ruimte voor een spontaan kopje koffie.”

Emigreren makkelijker

Het emigreren ‘an sich’ noemt Jeroen redelijk eenvoudig; “Je neemt de beslissing, pakt verhuisdozen in, regelt een verhuiswagen, vliegt naar Spanje en huurt daar een huis. Klaar.” Het integreren met locals daarentegen, valt hem tegen. Jeroen: “Zakelijk doe ik bijna niks voor Spaanse bedrijven. Dat heb ik geprobeerd maar het werkt gewoon niet. En eerlijk is eerlijk, waarom zouden ze voor mij kiezen? Er zijn tig Spaanse productiebedrijven die min of meer hetzelfde doen voor minder geld. Ook op persoonlijk vlak heb ik nauwelijks écht Spaanse vrienden. Kennissen zat, maar een echte vriendschap opbouwen is gebonden aan cultuur, gemene delers, gedeelde geschiedenis, humor en taal; zaken die toch lastig te forceren zijn. We zijn gelukkig niet van die buitenlanders die helemaal NIET integreren. De kinderen zitten op een lokale, publieke school, we sporten met locals en we spreken allemaal redelijk de taal. Hoewel we altijd buitenstaanders zullen blijven, gaan we dus langzaam de goeie kant op. In elk geval voelen we ons hier alle vier helemaal thuis! ¨, en daarmee sluit Jeroen ons gesprek af.