‘Je weet niet wat er morgen gebeurt, wellicht iets fantastisch’

Voor een buitenstaander zal het lijken dat switchen van job onderdeel is van zijn leven. Nieuwsgierig naar zijn verhaal en zijn recente switch van Brownies & Downies naar de Risse* in Weert, ging ik op de koffie bij Ruud Teunissen (50). Een grote werkattitude, positieve mindset en ondanks wat je overkomt vooruit blijven kijken; zo leerde ik Ruud kennen.

Geen horeca maar tekenen

Ruud had absoluut geen ambitie om in de horeca te gaan werken. Diegenen die Ruud kennen, zal dat verbazen, want de meeste kennen hem juist uit de horeca. Nee, Ruud wilde tekenen. Dus met alle varianten van potloden onder de arm, ging Ruud vol verwachting naar de LTS. Daar kreeg hij allerlei nuttige vakken, maar het was helaas niet wat hij zocht. Met hernieuwde energie, ging Ruud naar Sint Lucas in Boxtel. “Bij de eerste opdracht brak mij het zweet uit. We moesten van papier iets driedimensionaals maken. Iedereen ging meteen creatief aan de slag, maar ik wist niet wat ik moest doen.” Een vriendin tipte hem: ‘kom naar de Mode & Kleding Opleiding daar kun je volop tekenen’. Dat pakte goed uit, voor vastelaovendj, want pékskes maken, kan Ruud nu als de beste. De ZAMOC** in Eindhoven voor grafisch tekenaar moest uitkomst bieden. Op zaterdagochtend naar school, met een opdracht naar huis, die je een week later moest inleveren. “Ik kwam iedere week met totaal iets anders terug dan de rest. Toen was ik er een beetje klaar mee.”

Vanaf zijn middelbare school was Ruud een vaste hulp in de zaak van zijn ouders ‘t Trefpunt in winkelcentrum De Munt. Vanuit het houten hokje verkocht Ruud ijsjes en dat was tevens een ideale plek om (ongemerkt) te werken aan zijn imago als bekende Weertenaar. 

Als kok verder

Ruud wilde toch graag een beroepsopleiding afronden en deed een beroepskeuzetest. Deze sloeg volledig in het groen bij horeca. Daarom koos hij voor een koksopleiding. Koken en bakken zit in het bloed van Ruud. Zijn opa, Daan Teunissen, had een bakkerij aan de singel. De plek waar zijn ouders elkaar hebben leren kennen. Met de kokspapieren op zak, stapte hij in de zaak van zijn ouders. Dat was net voordat winkelcentrum De Munt verbouwd werd en ‘t Trefpunt moest verhuizen. “Die verhuizing pakte anders uit dan op voorhand geschetst. Tien maanden dicht en toen de zaak weer open kon, moesten we van vooraf aan beginnen. Ploeteren, hard werken, maar ‘t Trefpunt kwam weer tot bloei dankzij veel vaste klanten.” Helaas sloeg daarna het noodlot toe. “Bij mam werd alvleesklierkanker geconstateerd en zeven weken later was ze er niet meer. Pap was kapot van verdriet. Daarnaast moest er opnieuw in de brasserie geïnvesteerd worden. Dat werd een make-over tot ‘Brasserie Ruud’. Echter, zes weken na de heropening van de brasserie, vond ik pap dood in bed.”

Vooruitkijken, positieve mindset en een grote werkattitude

Daarmee pakten Ruud en zijn toenmalige partner samen de draad op. Helaas was al het harde werk niet voldoende om de brasserie financieel boven water te houden. Na een jaar hing het bordje ‘gesloten’ aan de deur. Dankzij zijn grote netwerk in de Weerter horeca, kon Ruud daar aan de slag. Velen kennen hem daarom van De Sluis, als suppoost bij het Munttheater, van Hostellerie Munten, van de Hanos in Eindhoven of van Limburg Catering (Roermond). “Het lastige was dat ik steeds na drie keer verlenging van mijn jaarcontract, niet in vaste dienst werd genomen en dus weer switchte naar een andere job.” Zijn laatste horecajaren heeft Ruud gewerkt bij Brownies & Downies in Weert. “Lekker samen pongelen in de keuken, soep maken, een appeltaart bakken en natuurlijk brownies. Daar heb ik met de leukste collega’s gewerkt. Zo puur als zij zijn, ook in hun emoties. Dus als je zin hebt om te dansen, ga je gewoon dansen.” Helaas kwam met de tweede corona-lockdown een eind aan het feest bij Brownies & Downies. 

Ruuds talent voor het omgaan met mensen met een beperking was echter opgemerkt en via zijn netwerk kreeg hij de tip om eens bij De Risse te informeren. Daarop stuurde Ruud een open sollicitatie in en kon hij uiteindelijk aan de slag op de afdeling ‘Intake en Diagnose’. “Inmiddels werk ik op de ‘snuikafdeling’ als werkbegeleider. Ik heb het erg goed naar mijn zin bij De Risse. Het concept en nieuw management past goed bij mij, mensen staan daar op de eerste plaats.” Mis je het werk in de horeca? Eerst een ‘nee’, maar als snel volgt ‘natuurlijk wel’. “De gezelligheid en het sociale. Daarom help ik af en toe bevriende cateraars uit.” 

Leef nu!

Een laatste wijze les voor de lezers? “Ik heb geleerd om me niet meer zo druk te maken om kleine dingen en probeer van ieder moment het beste te maken. Leef nu en blijf niet in het verleden hangen. Kijk weer vooruit. Je weet niet wat er morgen gebeurt, wellicht iets fantastisch.”

*De Risse Groep in Weert richt zich op het bieden van kansen op werk voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Voor het bieden van passende werkplekken werken zij samen met partners in de regio, maar bieden dit ook via hun eigen leerwerkbedrijven. 

**Zaterdagmorgencursus.