Home » WegVanHier » Ivo Hanssen in Udaipur, India, onderweg richting Australië: ‘Deze reis is een hoogtepunt in mijn leven’

5 februari 2023 | Auteur: Monique van den Brandt

Ivo Hanssen in Udaipur, India, onderweg richting Australië: ‘Deze reis is een hoogtepunt in mijn leven’

Ivo Hanssen (54) is op de motor onderweg van Stramproy richting Australië. Een lang gekoesterde droom gaat daarmee in vervulling. De plannen waren er al lang, het overlijden van zijn vrouw Monique gaf de doorslag om het ook echt te gaan doen. Inmiddels heeft Ivo zestien landen doorkruist en bevindt hij zich in India. Ivo: “De mooiste momenten zitten in de ontmoetingen met andere reizigers en lokale bewoners die ik op straat tegenkom.”

Stel een droom niet uit

Velen kennen Ivo misschien van het Front Office en het boekenfonds van het College in Weert. Daarvoor werkte hij enkele jaren als grafisch vormgever bij verschillende reclamebureaus. Als freelancer werkt hij in zijn vrije tijd nog steeds in het grafische vak. Jaren na zijn echtscheiding kwam hij zijn tweede vrouw Monique tegen. Ivo: “Helaas was samen oud worden ons niet gegund. Zij stierf op Valentijnsdag 2019 aan de gevolgen van borstkanker. Dit was een erg moeilijke periode die een belangrijke rol speelt in de reden waarom ik deze reis nu maak. Ik heb altijd gedacht om verre reizen te gaan maken als ik ooit met pensioen zou zijn en veel tijd zou hebben. Helaas heb ik al meerdere keren meegemaakt dat het leven plotseling kan veranderen. Nu ben ik gezond en heb ik de tijd en de middelen; hét moment om een droom niet uit te stellen.”

Van pinnetje naar pinnetje

Drie jaar is Ivo bezig geweest met het voorbereiden van zijn reis. De grootste zorg daarbij was vooral of landen die hij zou doorkruisen hun grenzen open zouden hebben na covid. Ivo: “Omdat veel Aziatische landen in 2021 nog niet bereisbaar waren, had ik ook een Plan B; de reis zou dan naar Zuid-Afrika gaan, daar was weinig te merken van covid. Uiteindelijk is het toch Azië geworden. De route ontstond als vanzelf. Ik volgde veel reizigers via internet of las boeken en maakte veel aantekeningen van ervaringen die zij hadden. Op een grote wereldkaart stak ik een pinnetje op de plek die ik graag wilde bezoeken met als resultaat een lint van pinnetjes van Nederland tot Australië. Of ik Australië ga halen hangt af van tijd, budget en de ervaringen die ik onderweg op doe. Ik wil in ieder geval eind juli weer terug zijn in Stramproy.”

Spring maar op de motor

Ivo’s avonturen zijn te volgen via zijn website www.globalsmile.nl en YouTube-kanaal. Op zijn site vind je een nauwkeurig verslag van de plaatsen die hij bezoekt met daarbij de prachtigste foto’s. Via zijn filmpjes op YouTube reis je letterlijk met hem mee. Een camera op de voorkant van zijn helm filmt de weg en op die manier is het bijna net alsof je zelf op de motor zit. ‘Goodmorning, It’s nine o’clock and it’s nineteen degrees’, zo begint hij elk filmpje. Ivo legt uit waarom hij uitvoerig verslag doet van zijn reis: “Het alleen reizen heeft voor- en nadelen. Een groot nadeel is dat ik op de vele geweldige momenten in mijn reis nooit eens iemand aan kan stoten of aan kan kijken om dat moment te delen. Door het vast te leggen en te delen op internet heb ik toch het gevoel dat mensen met me meereizen en, in voor- en tegenspoed, met me meeleven. Ik geniet dan ook enorm van de reacties die ik daarop krijg. In principe blijf ik op iedere plek twee nachten. De dag tussen de twee reisdagen in gebruik ik om dingen te bezichtigen en om mijn website en YouTube-kanaal bij te werken.”

Ons beeld klopt niet

Op het moment van ons gesprek is Ivo vijf maanden van huis en heeft hij de volgende landen doorgereisd: Duitsland, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro, Albanië, Griekenland, Bulgarije, Turkije, Georgië, Armenië, Iran en Pakistan. Toch niet allemaal echte ‘vakantielanden’. Hoe is het om in landen als Iran en Pakistan te reizen? Ivo: “Ik wist al dat het nieuws dat in Europa over Iran werd verspreid, meestal niet overeenkwam met de verhalen van reizigers in het land. Gedurende de ruim drie weken die ik door Iran reisde heb ik geen enkele negatieve ervaring meegemaakt. Iran is een prachtig land en de steden bevatten vaak parels van bezienswaardigheden. Tussen de steden is het voornamelijk woestijn. Maar wat het land nog meer de moeite waard maakt zijn de mensen. Zo vriendelijk, behulpzaam én nieuwsgierig vind je maar zelden. Het maakt ze trots dat ze buitenlands bezoek hebben en ze doen er alles aan om het beeld dat mensen in Europa van Iran hebben te veranderen. Dat geldt ook voor Pakistan; al is het reizen daar wel andere koek, maar dat wist ik van tevoren. In Pakistan mag je alleen reizen onder politiebegeleiding en in konvooi met andere reizigers. Vanaf de grens reden we zeven dagen lang met vier motoren en een camper-van achter pickup-trucks met daarin zwaarbewapende Levies (een onderdeel van de politie). We sliepen op politiebureaus onder soms erbarmelijke omstandigheden. De bewapende patrouilles wisselden wel vijf tot vijftien keer op een dag maar iedere keer waren ze de vriendelijkheid zelf. Ook in Pakistan heb ik me geen moment onveilig gevoeld.”

Ivo: “When the road ahead seems impossible… start the engine.”

De eerste tegenslagen

Mijn vragen beantwoordt Ivo vanuit India. Hij vertelt hoe het daar is: “Een mooi maar ook enorm groot en hectisch land. India heeft een rijke geschiedenis en cultuur; veel steden hebben prachtige forten, paleizen en tempels. Het verkeer is echter erg chaotisch en het vergt veel concentratie om er ongeschonden doorheen te komen. Helaas kreeg ik in dit land ook de eerste tegenslagen. Mijn creditcard werd gehackt, een virusinfectie leverde me een ziekenhuisbezoek en een week rust op en de eerste dag dat ik weer ging reizen werd ik in een verkeersopstopping aangetikt waardoor ik ten val kwam en schade aan de motor had. Maar buiten mijn tegenslagen is India wel een prachtig land met ook hier hele aardige mensen, die alleen geen geduld hebben.”

Benzine in flessen

Voor het thuisfront is Ivo dag en nacht bereikbaar. “Met de zegeningen van internet zijn ze letterlijk altijd onder handbereik. Met mijn zonen en mijn moeder heb ik iedere paar dagen contact. In Iran was dat wel een probleem omdat daar bijna alle internet onmogelijk was. Ik heb echter een satelliettracker bij me waarmee ik dagelijks sms-berichten naar ze kon sturen en mijn locatie te zien was op een landkaart.” Hoe zit het trouwens met het tanken van benzine in landen als India en Pakistan? Ivo: “Over het algemeen is de verkrijgbaarheid van benzine geen enkel probleem. Mijn motor heeft een bereik van 400 km en het langste traject zonder benzinepompen was 330 km, dat was in Iran. Ik heb de extra jerrycan die ik bij me heb dan ook niet nodig gehad. Om vervuiling tegen te gaan heb ik een extra brandstoffilter in mijn tank gemonteerd want de brandstof buiten Europa is van slechte kwaliteit. Op sommige plekken werd benzine in flessen verkocht en het goedkoopste was Iran; daar betaalde ik €0,16 voor een liter benzine en € 0,01 voor diesel!”

Low budget – low hygiene

Ivo wisselt elke reisdag af met een rustdag: “Tijdens mijn voorbereidingen heb ik ongeveer bepaald wanneer en hoe lang ik in welk land wil zijn, maar de precieze route bepaal ik eigenlijk pas de dag vóór ik ga rijden. Afhankelijk van de gesteldheid van de wegen is dat tussen 200 en 300 km per dag. Ik weet globaal welke steden en bezienswaardigheden ik wil bezoeken en zoek daar een overnachtingsplek bij in de buurt. In Europa waren dat steevast campings maar vanaf Turkije slaap ik alleen nog maar in hotels, pensions of gasthuizen. Op de campings kookte ik altijd mijn eigen potje, nu eet ik alleen nog maar in restaurantjes of bij een van de vele streetfood-gelegenheden. De vele overnachtingen in hotels, pensions en guesthouses vallen me eigenlijk nog het meeste tegen. Aangezien ik low-budget reis verblijf ik op goedkope plekken, maar daar is de hygiëne en kwaliteit soms ver te zoeken. Het kamperen op het eerste gedeelte van de reis beviel me beter, al is het wel veel bewerkelijker om iedere twee dagen weer de tent op te zetten en in te richten.”

Zo vader zo zonen

Bij het uitkomen van dit Weert Magazine heeft Ivo India alweer achter zich gelaten. Met zijn motor in het vliegtuig is hij van Nepal naar Maleisië gevlogen en vervolgt hij van daaruit zijn reis. Als alles goed gaat is hij in maart in Thailand en komen zijn twee zonen Pim en Rik hem bezoeken. Ivo verheugt zich daar enorm op: “Het plan is dat de jongens dan een motor huren, waarna we met z’n drieën door Thailand gaan reizen. Dat wordt echt wel de bekroning op mijn reis en een hoogtepunt in mijn leven.”