Guido Keepers in Batam, Indonesië: Ik ben altijd de grote ‘Bule’ (blanke)

De afgelopen twee maanden werkte hij op een scheepswerf in Flensburg, Duitsland maar hij woont samen met zijn vrouw en kinderen op het eiland Batam, voor de kust van Singapore. Guido Keepers (57) werkt als zzp’er in de scheeps- en tunnelbouw. Daarvoor moet hij veel reizen en is het elke keer weer onzeker of er een project voorbijkomt waar hij voor gevraagd wordt. “Om een goed belegde boterham te verdienen ben ik altijd ver van huis, dat breekt me nu inmiddels wel eens een beetje op”, bekent hij eerlijk.

Flaneren en basketballen

Guido Keepers werd als Rogstaeker geboren in de Alphons Boostenstraat. Als driejarige verhuisde hij met het gezin naar Zwanenburg omdat pa Keepers bij de Vrije Universiteit van Amsterdam een baan kreeg. Na een korte tussenstop in Roermond werd in de Beegdenstraat in Weert een huis gekocht en woonde Guido vanaf zijn zevende jaar weer in Weert. Guido: “Ik had een heel onbezorgde schooltijd op de John F. Kennedy school en de Philips van Horne. Na school gingen we voetballen op het veldje voor de Kerk ‘De Goede Herder’ of basketballen bij de Martin Luther Kingschool en bij COVECO BSW. Ik ging graag naar voetbalwedstrijden kijken bij Wilhelmina ’08 tegen MVV (in de tijd van Willy Brokamp) en mijn PSV. We gingen ook flaneren in de Weerter binnenstad en fietsen om Weert.” Na de middelbare school volgde Guido de opleiding HTS Elektrotechniek in Eindhoven. Met het diploma op zak ging hij aan de slag bij ABB in Rotterdam. ABB staat voor Asea Brown Boveri en is een Zweeds-Zwitserse multinational die actief is in producten voor transport van elektriciteit en automatisering. 

Aan het werk in Batam

Guido werkte in allerlei functies in de scheepsbouw en tunnelbouw; als lead-engineer, supervisor en projectmanager. Medio 2009 werd hij benaderd om in Batam, Indonesië een schip af te bouwen. Aangezien zijn toenmalige chef in Nederland hem geen vaste baan kon aanbieden besloot Guido om de sprong te wagen. Begin 2010 stapte hij op het vliegtuig naar Singapore. De veerboot bracht hem naar Batam waar hij zeven dagen per week werkte, drie weken achter elkaar. Daarna mocht hij een week terug naar Nederland. Guido vertelt hoe dat was: “Ik had in die tijd al twee kinderen, dochter Ellinor (25) en zoon Marcus (23) maar was sinds 2004 wel gescheiden van hun moeder. Het was voor mij dus wel heel fijn dat ik naar huis kon gaan om de kinderen weer te zien. In Batam ontmoette ik daarna mijn huidige vrouw Ratna (44). Haar zoontje Ottmar Davian (19) werd mijn tweede zoon”, vertelt Guido.

Van Coentunnel tot marineschip

Na de job in Batam was er geen vervolgopdracht. Guido ging terug naar Nederland om te starten met een baan in een ander project; het afronden van de nieuwe Coentunnel in Amsterdam. “De wens was toch om bij mijn vrouw in Batam te zijn, dus ging ik op zoek naar werk dat me weer in Zuidoost-Azië zou brengen. Eind 2011 gingen we naar Kuala Lumpur in Maleisië. Dit was een baan voor de periode van een jaar. Daarna zijn we terug naar Batam gegaan. Ik had namelijk geen vast werk en zonder vaste baan kan je in Nederland je echtgenote niet laten overkomen voor langere tijd. Ik besloot om freelancer te worden”, vertelt Guido. In 2015 kregen Guido en Ratna samen een zoon; Dani William (7). In China en Singapore voerde Guido klusjes uit voor offshore installaties. In Bintan Island (Indonesië) werkte hij aan de elektrische installatie van een ‘droom resort’. Daarna volgden twee langere projecten op twee marineschepen in Indonesië en twee grote zeeslepers in Japan. De jaren daarna deed Guido allerlei klussen in Nederland en Duitsland. 

Guido: “In het begin was de warmte hier soms onplezierig. Zweten, zweten en nog eens zweten. Je huid past zich echter aan. Warmte is wel goed voor de gewrichten. We hebben hier weinig gewrichtspijntjes en weinig verkoudheid!”

Jaar zonder Ratna en Dani William

“Door corona ben ik in 2020 een jaar niet bij mijn gezin in Indonesië geweest. Dat was wel heel pittig. Het positieve daaraan was dat ik wel weer meer tijd met mijn Nederlandse kinderen en familie kon doorbrengen. Dus aan de ene kant was het dramatisch, aan de andere kant is het mooi gecompenseerd. Het jaar erna, 2021, ben ik dan weer een volledig jaar in Indonesië gebleven; ik werkte 50% vanuit huis ‘home office’ en 50% bij klanten in Jakarta, Surabaya, Samarinda, Balikpapan en Batam. Gelukkig konden we na de vaccinaties weer reizen”, vertelt Guido. 

Batam is een Indonesische stad en het is tevens de naam van het eiland. Het is het eerste eiland voor de kust van Singapore. Als de grootste stad in de provincie Riau, is Batam een groeiende industriële stad, een groeiend centrum van transportatie en een deel van vrijhandelszone (Free Trade Zone) gelegen in de groeidriehoek Indonesië – Maleisië-Singapore.

Niet echt vriendelijk

Het eiland Batam is een werkeiland in een Free Trade Zone, een zogenaamde vrijhandelszone (zie kader). Er bevinden zich veel werven voor scheepsbouw en fabricage van offshore installaties. Guido wil zich in de toekomst hier meer op gaan richten. Verder is het heel praktisch dat het eiland vlak bij Singapore ligt, zodat hij snel het vliegtuig kan pakken als hij weer werk heeft bij een ander project. Vier jaar geleden heeft hij op Batam een praktisch, ruim en koel huis kunnen bouwen tussen de familie. “Niet in een expat-wijk, maar in een normale ‘Indonesische kampung’ woonwijk”, benadrukt hij. “Als buitenlander mag je in Indonesië geen bezit hebben qua huizen en grond. Dat is niet bepaald vriendelijk. Mijn vrouw is in naam dus de eigenaar van het huis. Ook is in Azië ‘eigen volk eerst’ heel gewoon. Een tweede paspoort is niet mogelijk. Ik zou best graag een tweede paspoort willen van Indonesië, om er vrij te kunnen wonen en in en uit te kunnen gaan, maar dat kan dus niet. Verder mag je geen regeringsfunctie bekleden en je mag ook niet bij het leger of politie in dienst treden. Op het eiland hebben we de familie van Ratna’s vader, broer en zus in de buurt. Ik voel me daar heel erg thuis maar ik ben altijd de grote ‘Bule’ (blanke). Ik spreek de taal niet echt maar ken wel aardig wat woorden om me mee te redden in restaurants en het verkeer. De afgelopen maanden was ik weer in Amsterdam en Flensburg voor de firma, dat is nooit goed om een taal bij te houden”, lacht Guido.

Een vrijhandelszone is een samenwerkingsvorm waarbij een groep landen besluit om de onderlinge handelsbelemmeringen, zoals in- en uitvoerrechten, af te schaffen. Dit heeft als voordeel dat het voor bedrijven aantrekkelijker wordt om zich binnen deze groep landen te vestigen en grensoverschrijdende handel te drijven. Ook worden bedrijven hierdoor aangemoedigd om in deze landen investeringen te doen.

Speuren naar sporen

Naast zijn werk en zijn gezin heeft Guido soms nog tijd over voor zijn hobby stamboomonderzoek. Samen met zijn tweelingbroer Antoine zoekt hij naar hun voorouders: “Ik ben daarmee begonnen na de afronding van de HTS in 1989. Het leuke van stamboomonderzoek is dat het alsmaar doorgaat. Het spoor gaat steeds verder terug. Het gaat maar door. We hebben inmiddels lijnen gevonden via een bastaard naar Karel de Grote en naar Vikingen in Scandinavië.” Met vier nazaten heeft Guido ervoor gezorgd dat ook deze tak van de familie Keepers in stand wordt gehouden en de stamboom verder groeit richting de toekomst. Dochter Ellinor gaat volgend jaar trouwen met Thomas. Reden voor familie Keepers uit Batam om Nederland weer te bezoeken. En dit keer niet alleen om te werken!