Ergernis

Niets zo leuk als ongegeneerd je ergernissen ventileren. Het doet mij dan ook deugd dat ik voor sommige lezers van deze column in deze behoefte voorzie. Zo nu en dan krijg ik een mail van een moraalridder die zich groen en geel ergert aan de inhoud van een column of een venijnige reactie op facebook omdat ik iemands tere zieltje gekwetst zou hebben. Een dankwoord voor de geboden mogelijkheid onderhuidse spanningen de ruimte te geven zou dan ook op zijn plaats zijn.

Achter iedere schriftelijke reactie gaan echter zeker tien mensen met dezelfde getergdheid schuil die niet de pen als uitlaatklep hanteren. Dat is jammer want opgekropte ergernis kan behoorlijke schade toebrengen aan het welbevinden van de mens.
Zo is er het verhaal van de man, wiens naam ik niet zal noemen, die bij opgekropte ergernis over het gedrag van zijn bazige vrouw in machteloze woede haar hondje in het schuurtje met een broekriem te lijf ging.

Toen hij met bezweet voorhoofd, de leren broekriem nog slordig loshangend in de lusjes van zijn spijkerbroek, weer de keuken binnenstapte insinueerde zijn vrouw ‘schuurtjes-masturbatie’ waarop hij rechtsomkeer maakte en de hond een tweede afranseling gaf.
Dus: gooi het eruit!

En dat ga ik nu ook doen. Ik erger me namelijk kapot aan mensen die met zo’n lullige bladblazer hun voortuintje van vijf bij vijf meter te lijf gaan. Een uur lang blaast zo’n luie nietsnut met zijn Black & Decker van een paar tientjes iedere voorbijganger de oren van zijn kop. Een vreselijke teringherrie is het. Wat is er mis met een grashark en een bezem? Daarmee is het klusje in een kwartiertje geklaard. Maar nee, de buren zullen weten dat hij zich zo’n wonder van techniek kan permitteren. Ieder blaadje moet de openbare weg opgeblazen worden zodat de veegwagen de rest kan doen. Dan is het tijd voor een kopje koffie en als de wind weer wat blaadjes terug in het voortuintje heeft geblazen begint zo’n lamzak opnieuw. De heren Black en Decker zouden voor deze uitvinding bestraft moeten worden maar het is de vadsigheid van de gebruiker die me het meest stoort.

En nu ik toch bezig ben: Ligfietsen wekken bij mij ook irritatie op. Ik werd eens bijna omvergereden door zo’n sigaar waar een ‘oudere jongere’ in lag met een studentikoos brilletje op, ringbaardje en blos op de
wangen. Zo’n aanstellerig type dat zich het laplazerus trapt! Ik hoop echt dat zo’n milieugek bij het oversteken door een vrachtwagen wordt geramd!
Of nog beter door een trein! Of dat ie net als de Hindenburg in de fik vliegt!
Godskolere wat erger ik me aan die rechtsdraaiende linzenyoghurt etende mafkezen.

Ze zijn tegen auto’s, vóór het milieu maar het zijn wel landschapsvervuilers met hun belachelijke sigarenfiets. Én ze roepen ergernis op bij andere weggebruikers. Héél dubbel die klootzakken met die geitenwollen sokken in sandalen. Noemen zich macrobiotische veganist of zo, maar als niemand kijkt slaan ze d’r zo vier frikandellen in.
Zo, dat lucht op!

Ton