Een reminder om alles uit het leven te halen

Driemaal switch naar uitvaartbegeleiding

Werken in de uitvaartbegeleiding, dat lijkt mij persoonlijk heel erg pittig. Veel verdriet en pijn waar je mee te maken krijgt. Dat het ook heel mooi werk is, daar had ik nooit bij stil gestaan. Aan het woord zijn drie enthousiaste dames die switchten naar dit beroep.

Van kapper naar uitvaartbegeleiding

Sandra Jacobs (55) werkte 30 jaar in het kappersvak. “In een kapsalon heb je best diepgaande gesprekken met klanten, ook over een uitvaart die ze meemaken. Ik vond het altijd heel interessant om te horen wat je dan allemaal moest regelen. De stap om als kapper overledenen te gaan verzorgen, was voor mij niet zo heel groot. Zo ben ik begonnen. Na het overlijden van mijn schoonmoeder mocht ik ervoor zorgen dat haar haren netjes gedaan waren. Mijn man zei: ‘je hebt me mijn moeder weer teruggegeven’. Een mooier compliment kun je niet krijgen. Dat was voor mij de trigger om hier meer mee te gaan doen. Daardoor ben ik de opleiding voor uitvaartbegeleiding gaan doen.”

Van patisserie naar uitvaartbegeleiding

Mascha Stultiens (26) is opgeleid tot patissier. Om dit vak op hoog niveau te kunnen uitoefenen, biedt de Randstad de meeste opties. Vol enthousiasme werkte zij bij een patisserie in Nijkerk, maar de reisafstand dwong haar uiteindelijk om een keuze voor lange termijn te maken. Verhuizen uit Weert wilde ze niet. Sandra Jacobs had de uitvaart van haar oma verzorgd. “Ik dacht, ik ga gewoon eens met haar praten om te horen wat het vak inhoudt. Zij maakte mij erg enthousiast, ik had echt het gevoel dat dit ook bij mij zou passen. Binnen twee weken heb ik toen het besluit genomen om in de uitvaartbegeleiding te gaan werken,” aldus Mascha.

Van de sales en HR naar uitvaartbegeleiding

Rosie van Bussel (44) wilde vroeger altijd huisarts worden. Helaas waren de exacte vakken te uitdagend en moest ze andere keuzes maken. Dat werd een opleiding in economie en taal. “Ik heb daarna in diverse functies gewerkt: verkoop binnendienst, personeelszaken, jobcoach en als re-integratie-consulent,” geeft Rosie aan. “Uiteindelijk ging het schrijven van dossiers me erg tegen staan en gaf dat werk me geen voldoening meer. De uitvaartbranche vond ik altijd al interessant. Na het overlijden van mijn opa en in 2021 toen mijn vader overleed, was ik nauw betrokken bij het afscheid. Ik voelde toen: ‘dit is wat ik wil doen: regelen, organiseren, mensen ontzorgen’. Via een kennis kwam ik in contact met Van Deursen Uitvaartverzorging. Ik stuurde mijn CV in, heb een gesprek gehad en zo mocht ik twee jaar geleden beginnen.

Niet alleen verdriet, ook veel lachen en dankbaarheid

“De eerste dagen na een overlijden overheerst inderdaad het verdriet,” geeft Sandra aan. Maar doordat je samen met de familie de voorbereiding voor een uitvaart doet, haal je ook mooie herinneringen op. Dat zorgt ervoor dat we ook veel samen lachen. “Hoe heb je elkaar ontmoet, welk bandje of welke muziek was er toen, dat geeft vaak een vrolijke herinnering,” vult Rosie aan. “Empathisch zijn, is wel een van de belangrijkste eigenschappen die je moet hebben om in de uitvaartbranche te werken. Daarnaast moet je goed kunnen luisteren,” geeft Mascha aan. Rosie: “Bij een aangekondigd overlijden hebben mensen van tevoren soms al zaken geregeld of er over nagedacht. Je weet dan wat die persoon wil en je wilt het voor diegene dan ook op die manier en goed regelen. Het geeft erg veel voldoening als naasten en familie met een goed gevoel op een uitvaart terugkijken, het is heel dankbaar werk.”

Bestemming gevonden?

Mascha: “Toen ik in de patisserie werkte, kon ik niet bedenken dat ik dit ooit zou doen, maar nu kan ik me niet anders voorstellen. Het werk geeft veel variatie en dat maakt het voor mij uitdagend. Naast uitvaartleider werk ik ook in het crematorium. Je bent met van alles bezig: kantoorwerk, techniek in de aula, de koffietafels en het contact met de familie. Ook Sandra en Rosie hebben hun bestemming gevonden. “Het is dynamisch werk, je weet nooit hoe een werkdag eruit gaat zien,” geeft Rosie aan. “Je moet wel flexibel kunnen zijn, je werkt ook in de avonden en in het weekend.” Volgens Mascha onderschatten mensen het werk wel vaak. “Het is hard werken, je hebt een strakke planning, zeker als je meerdere uitvaarten in één week verzorgt en je het allemaal heel persoonlijk doet.”

Maak de dood bespreekbaar

“Over afscheid nemen, willen mensen vaak niet nadenken,” geeft Sandra aan. “Voor nabestaanden is het juist fijn om te weten dat ze het goed doen. Dus maak het bespreekbaar. Het ‘laatste wensenboekje’ dat wij hiervoor gebruiken, is een fijn hulpmiddel. Rosie: “Je hebt vaak hele mooie gesprekken met iemand die komt te overlijden, bijvoorbeeld ‘wat wil je je kinderen nog meegeven’. Ook voor de nabestaanden is dat iets waardevols. Sandra vult aan: “Wij zien een hoop verdriet, maar krijgen ook dagelijks levenslessen mee. Het werk is een reminder voor onszelf om alles uit het leven te halen en te genieten van de kleine dingen.”