Een Dag Met: Sanne Meeuws, IC-verpleegkundige VieCuri Medisch Centrum

In maart 2020 stapte de energieke IC-verpleegkundige Sanne Meeuws (29) uit Nederweert-Eind vol goede moed in de coronapandemie. Samen met haar collega’s op de intensive care zouden ze deze klus klaren. Maar, dat dit niet zomaar een klus was, werd al snel duidelijk. Het onbekende en onvoorspelbare coronavirus hield iedereen in zijn greep.                            

Een eerste en tweede piek in het aantal coronapatiënten op de IC kwamen voorbij. Het stijgende aantal besmettingen eind vorig jaar en begin dit jaar, kan uitmonden in een derde piek. Sanne houdt haar hart vast. Er is wel een beduidend verschil met maart 2020: het verloop van de ziekte is duidelijker en er is andere apparatuur beschikbaar. Het blijft echter nog steeds nodig om personeel van andere afdelingen in te zetten op de IC. 

Sanne: “In de eerste piek gingen we er allemaal voor. Eén team! Ondanks dat die teamspirit er nog steeds is, wordt het mentaal, fysiek en emotioneel zwaarder. Wat wij dag in dag uit moeten doen is echt ongelooflijk. De druk is hoog. Coronapatiënten liggen vaak een tot vier weken op de IC voordat zij de afdeling kunnen verlaten. Als er onvoldoende plaats is op de IC (ook wel code zwart genoemd), kan het zelfs zo zijn dat nieuwe patiënten niet meer op de IC terechtkunnen. En dat wil ik écht niet meemaken.” 

Sanne draait 12,5 uursdiensten. Ondanks de goede teamspirit, wordt het haar soms zwaar te moede. “Ik vind dat ik een prachtig beroep heb, maar soms krijg ik het echt te kwaad. Zeker als mensen het virus onderschatten en gezellig bij elkaar gaan zitten. Zij vergissen zich. Corona is geen griepje, het kan iedereen treffen. Ongeacht leeftijd, geslacht, gewicht, nationaliteit of vitaliteit. Corona maakt geen uitzondering.”

07:45

Sanne trekt beschermende kleding aan. Een isolatieschort met lange mouwen, handschoenen, een mutsje, een spatbril en een medisch mondkapje. In de verpleegpost is de algemene overdracht. Vervolgens gaat ieder naar zijn patiënten waar de nachtdienst aan het bed de individuele overdracht doet. 

Een IC-verpleegkundige heeft twee à drie patiënten onder zijn/haar hoede met ieder een eigen ‘kamer’. Alle patiënten zijn aangesloten op een monitor. Als het nodig is, zoals bijvoorbeeld bij coronapatiënten, zijn ze ook aangesloten op beademingsapparatuur. 

De dag begint met de persoonlijke verzorging van de patiënten, visite lopen met de arts, medicatie toedienen, beademing controleren. Vervolgens zijn de verpleegkundigen de hele dag bezig om de instellingen per patiënt te monitoren, de behandeling bij te stellen als dat nodig is, medicatie bij te vullen en sondevoeding toe te dienen.  Bovendien moeten alle infuuslijnen iedere 96 uur worden vervangen en schoongemaakt. Sanne: “Alleen al aan deze werkzaamheden hebben we een dagtaak.”

10:00

Wegens een te laag zuurstofgehaltein het bloed moet een coronapatiënt op de buik gelegd worden. Een buikligging zorgt ervoor dat de longen beter kunnen functioneren, waardoor het bloed meer zuurstof opneemt. 

Sanne: “Samen met vijf verpleegkundigen en een arts zijn we ongeveer een uur bezig. Alle infuuslijnen en beademingsslangen moeten meedraaien en mogen niet losraken. Het moet zeer zorgvuldig gebeuren. Bij een extra handeling zoals deze is de hulp van andere verpleegkundigen op de IC belangrijk. Gelukkig krijgen we ook veel hulp van personeel van andere afdelingen.”

11:30

Gedurende de dag zorgt Sanne dat patiënten gereed zijn voor overplaatsing naar een ander ziekenhuis, helpt ze patiënten bij de revalidatie of begeleidt patiënten die voldoende hersteld zijn naar de verpleegafdeling. In het ongunstigste geval rondt zij een behandeling af bij een patiënt die overleden is.  

Door de vaak lange opnameperiode is de druk op de beschikbare bedden erg groot. “Als er meer patiënten zijn dan bedden, maakt de arts de keuze welke patiënt naar een ander ziekenhuis gaat. Alleen patiënten die dat qua ziektebeeld aankunnen, worden verplaatst. Daardoor komt er ruimte vrij op de IC en kan er weer acute zorg verleend worden aan een eventuele nieuwe patiënt. De overplaatsing van coronapatiënten wordt landelijk afgestemd en gecoördineerd.”

Revalidatie is onderdeel van het herstelproces. “Bij intensieve zorg, zoals bij ernstig zieke coronapatiënten, is het noodzakelijk dat het lichaam van de patiënt zich overgeeft aan ons, de IC-verpleegkundigen en de behandelende artsen. Om dat te realiseren houden we de patiënt in een kunstmatige slaap. Als diegene zich volledig overgeeft, brengt dat rust bij de patiënt. Een negatief bijeffect van deze toestand is dat de spiermassa afneemt. De fysiotherapeut doet daarom elke dag oefeningen met de patiënt, zelfs als deze nog in kunstmatige slaap is. Vaak moet de patiënt nog een tijdje revalideren, nadat hij of zij genezen is.”

Sinds Sanne coronapatiënten onder haar hoede heeft, heeft zij al heel wat mensen zien komen en gaan. In sommige gevallen zeer droevig. “We hebben meegemaakt dat een echtpaar werd opgenomen waarvan meneer al was overleden en gecremeerd toen mevrouw, die in slaap werd gehouden omdat zij erg ziek was, ontwaakte. Dat is vreselijk!”

Gelukkig is het niet alleen kommer en kwel. Sanne: “Als we mensen op een gegeven moment van de beademing af kunnen halen omdat zij goed herstellen, ja dan doe ik echt een vreugdedansje!”

15:30

Hoewel de patiënt in slaap wordt gehouden, praat Sanne altijd tegen hen bij haar werkzaamheden. “Je weet nooit of ze er misschien toch iets van meekrijgen. Ik vertel bij iedere handeling wat ik doe.”

Sanne geeft via een inhalatiepatroon op de beademingsslang ‘pufjes’ aan een van de zieken. “Dit zorgt ervoor dat we de luchtwegen goed kunnen openhouden.” Bij een andere patiënt wordt met een uitzuigcatheter slijm weggezogen uit de longen, om te voorkomen dat hij een longontsteking krijgt. Bij weer een andere patiënt zet zij een gezellig muziekje op ter ontspanning. 

18:00

Bezoekuur. Om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan mag elke patiënten één bezoeker per dag ontvangen. Bij terminale patiënten zijn meer bezoekers toegestaan om afscheid te nemen.  

Voor een van de patiënten start Sanne de tablet op, zodat hij kan beeldbellen met zijn familie in Apeldoorn. “Soms moet je creatief zijn.” 

20:15

Sanne trekt de deur van het ziekenhuis achter zich dicht. Weer een intensieve dag voorbij. Thuisgekomen praat Sanne, onder het genot van een kop thee, de dag van zich af met vriend Tim.

Daarna gaat het bedwaarts, om bij te tanken voor een nieuwe werkdag op de IC.

Op de vrije dagen gaat ze een blokje om met haar vriendin, die op een IC in een ander ziekenhuis werkt. Dan praten ze bij over het werk (“Wij begrijpen elkaar”), maar gelukkig ook over de gezellige dingen van het leven.    

In een normale situatie zijn er in VieCuri Medisch Centrum 16 IC-bedden. Door de toename van het aantal besmettingen in het hele land en het gemiddeld daarvan te verwachten aantal IC-opnames werd in oktober 2020 opgeschaald tot 20 IC-bedden. Daarvan waren er 12 voor coronapatiënten. 

In oktober 2020 werd dit aantal teruggebracht. Maar eind december vorig jaar besloot het ziekenhuis om het aantal IC-bedden toch weer uit te breiden. 

In januari 2021 waren er 24 IC-bedden, waarvan 16 voor coronapatiënten.