De wolf is terug

Drs. P had het er al over in zijn lied De Dodenrit waarin hij in een trojka door Siberië rijdt, op weg naar Omsk:
“De donkere gedaanten zijn bijzonder vlug ter been
Ze lopen op vier poten, en ze kijken heel gemeen
Ze hebben grote tanden, dat is duidelijk te zien
Het zijn waarschijnlijk wolven en kwaadaardig bovendien”

Om aan de roedel bloeddorstige wolven te ontkomen gooit hij steeds een van zijn kinderen uit de trojka. 
Iedereen kent ook de sprookjes van de gebroeders Grimm: Roodkapje en de grote boze wolf en De wolf en de zeven geitjes. In het muzikale sprookje Peter en de Wolf van Sergej Prokofjev wordt het monster door Peter in een dierentuin ondergebracht anders hadden de jagers hem zeker afgeknald. En dat zou nu zijn lot ook moeten zijn!
Maar nee, we moeten er blij mee zijn. Vrolijke groengemutste bosmensen trekken er op uit om wolvenkeutels te zoeken en maken vreugdesprongetjes als ze wat poep vinden. ‘De wolf maakt de voedselpiramide compleet. Je zal de helft van de tijd niet doorhebben dat er een wolf leeft’, wordt door Jos Berends van de Stichting Het Limburgs Landschap opgetogen geroepen. 
Het gaat mij om die andere vijftig procent Jos!

Wolven duiken overal in Nederland op: Drenthe, de Veluwe, het Weerterbos. Wablief? Het Weerterbos? Ja hoor. En wat zijn we er blij mee!
Al een jaar loopt er een mannetjeswolf uit de Frans-Italiaanse Alpen rond in het Weerterbos en de nieuwe Jubel Jos heet hem opgewekt welkom. Andere wolven in Nederland komen uit Oost-Europa. Voor de genetische variatie is ‘onze’ wolf een godsgeschenk. Tientallen schapen, een kalf en een Schotse hooglander heeft hij al gedood. Op de Veluwe zijn al in 2019 de eerste wolvenpups geboren. En die gaan allemaal op zoek naar een eigen territorium. 

De wolf is terug in het land, maar ik ben daar helemaal niet blij mee, mag dat ook? 
Wolven hebben in het verleden mensen aangevallen en zelfs gedood. Het is een kwaadaardig dier, eerder kwaad dan aardig. In sprookjes en fabels staat hij niet voor niets symbool voor het kwaad.
In de loop van de 19de eeuw verdween de wolf gelukkig uit ons land. De laatste wolf werd in 1881 in Helvoirt gedood. Er ging een golf van opluchting door het land. En nu moeten we blij zijn dat hij weer terug is? Beren banjeren weer dwars door de Alpen, lynxen zijn al opgerukt tot in de Ardennen. Moeten we daar straks ook blij mee zijn? 

Maar, elk nadeel heeft zijn voordeel. Wij leven in dit kleine landje samen met 100 miljoen kippen, 12 miljoen varkens, 3,8 miljoen koeien, 600.000 schapen en een half miljoen geiten. Vanwege de stikstofuitstoot én de overdraagbaarheid van ziektes moet de veestapel met vijftig procent gereduceerd worden. Daar gaan de wolven ook een bijdrage aan leveren.

Ton Adriaens

Reacties?
Mail de redacteur, Ton Adriaens, mensendingenweert@gmail.com